Nánari athugun leiddi hins vegar í ljós að breytingin milli ára var ekki marktæk og það var einungis huglægt mat tveggja íslenskra prófessora, ekki hlutlæg mæling, sem dró landið lítillega niður. Eftir þetta frumhlaup hefði mátt ætla að fjölmiðlar mynda taka öllu sem frá þessum samtökum kemur með fyrirvara.
En allt kom fyrir ekki. Samtökin, sem eru í raun eins manns starfsemi, eiga enn greiða leið að fjölmiðlum eins og sást nýlega í kjölfar hlutafjárútboðs Íslandsbanka. Sala fjármálaráðherra á hlut ríkisins var sögð „skólabókardæmi um spillingu“ og jafnframt var því haldið fram að enn hrannist upp „vísbendingar um spillta meðferð málsins af hálfu ríkisstjórnarinnar.“ Þá var gefið til kynna að þingið gæti neyðst til að sækja ráðherrann til saka.
Framkvæmd hlutafjárútboðsins með tilboðsfyrirkomulagi til dreifðs hóps hæfra fagfjárfesta átti ekki að koma neinum á óvart. Sumt í ferlinu hefur ekki verið til fyrirmyndar, eins og þátttaka starfsmanna fjármálafyrirtækja sem voru jafnframt söluráðgjafar, og eðlilegt er að rýnt verði betur í það sem betur mátti fara. Hlutverk fjölmiðla í þessu ferli er meðal annars það að sía út gífuryrði um helbera spillingu frá samtökum úti í bæ sem eru einungis til þess fallin að afvegaleiða umræðuna.
Klinkið er vettvangur Innherja þar sem dregin er upp mynd og veitt innsýn í bakherbergi viðskipta, stjórnmála og atvinnulífs á landinu.
