Ritstjórinn og íþróttastyrkir útgerðarinnar Pétur Hafsteinn Pálsson skrifar 26. mars 2022 14:01 Í tilefni af orðum Sigurðar Inga Jóhannessonar formanns framsóknar um „ofurhagnað“ í sjávarútvegi sá ritstjóri Fréttablaðins ástæðu til að hnýta í (sumir myndu segja sparka í ) fyrirtækin á landsbyggðinni sem stutt hafa íþrótta og menningarlíf í sinni heimabyggð. Hann skrifar fimmtudaginn 24. Mars : „Þessa sér stað í öflugustu sjávarþorpunum um allt land þar sem stórútgerðin er orðin að eins konar hliðarsjálfi bæjarsjóðs sem deilir út fjármagni til íþrótta-, frístunda- og menningarstarfs í svo ríkum mæli að það skiptir deildum í orðspori og árangri.“ Hér er gefið í skyn að útgerðin styrki sjálfboðastarfið í sjávarplássunum svo óhóflega að verulega halli á aðra, ef ég skil frumleg skrif og orðaval rithöfundarins Sigmundar rétt. En er það svo? Það er pínu kaldhæðnislegt að á næstu opnu frá forystugrein ritsjórans í hans eigin blaði á sama degi er mjög góð samantekt Harðar Jónssonar um knattspyrnufélög frá sjávarplássum og í Reykjavík. Tölurnar tala sínu máli. Rekstrartekjur Vals og KR 300 - 400 milljónir, Breiðbliks 600 milljónir. Tekjur Grindavíkur og Skagans 200 milljónir. Myndin sem fylgir umfjölluninni er af tveimur knattspyrnuliðum, merktum í bak og fyrir með merki „Norðuráls“ að hita upp á „Origó“ vellinum og á öðru þeirra sést merki „Íslandsbanka“ ásamt merkjum annara fyrirtækja sem þannig sýna velvilja sinn í verki gagnvart íþróttafólki landsins. Ekkert þeirra er þó í sjávarútvegi. Hið ótrúlega öfluga og fjölbreytta sjálfboðastarf á Íslandi hefur í gegnum áratugina verið stutt af fyrirtækjum og einstaklingum í nærumhverfi hverrar starfsemi. Þátttaka sjávarútvegsins er ekkert frábrugðin öðrum atvinnugreinum, hvorki er varðar umfang né upphæðir. Það sem skilur hann að frá öðrum er að hann er sú atvinnugrein sem öflugust er og dreifðust um landið. Löngu fyrir daga kvótakerfis hefur þetta verið siður og ljúf skylda allra landsbyggðarfyrirtækjanna og hefur hún verið innt af hendi með mikilli ánægju eigendanna nánast hvernig sem afkoman hefur verið. Ég reikna með að sama megi segja um öll þau flottu fyrirtæki sem starfað hafa við hlið sjálfboðastarfsins á höfuðborgarsvæðinu. Þetta verkefni hefur einfaldlega notið mikils velvilja allra fyrirtækja landsins vegna þess að stjórnendur og eigendur þeirra gera sér grein fyrir mikilvægi þess og er í raun mjög merkilegur og fallegur íslenskur kúltúr. Þó flest fyrirtæki á landinu nálgist þetta verkefni á sama hátt, hvort sem þau eru á höfuðborgarsvæðinu eða landsbyggðinni, þá er aðstaða félagasamtakanna sjálfra ólík að öllu leyti. Vegna stærðarhagkvæmni Reykjavíkursvæðisins geta sveitarfélögin þar boðið sínum ungmennum og keppnisfólki upp á mun betri og nútímalegri aðstöðu en sveitarfélögin á landsbyggðinni geta nokkurn tímann gert. Tekjur stóru íþróttaklúbbanna SV lands eru miklu meiri vegna fjöldans og sterkara nærumhverfis. Það gerir þeim auðveldar fyrir að laða til sín besta keppnisfólkið sem síðan verður fyrirmynd og hvatning unga fólksins í þeirra klúbbum. Aðstöðumunur ungs afreksfólks er því mikill höfuðborginni í vil. Eðlilega ná fá landsbyggðafélög að komast í úrvalsdeildir hópíþróttanna og ein afleiðing þess er að Íslandsmótin eru oft lítið annað en stór Reykjavíkurmót. Það leiðir aftur af sér að ferðakostnaður landbyggðarinnar er miklu meiri en hinna. Sem dæmi þarf Akureyrarlið sem er eitt í efstu deild í knattspyrnu að ferðast 11 sinnum til SV svæðisins á meðan höfuðborgarliðin fara eina ferð norður. Kostnaðarlega hallar því líka á landsbyggðina. Ábyrgð landsbyggðafyritækjanna er því talsvert meiri en þeirra sem starfa í fjölmenninu. Takist Sigmundi og hans skoðanabræðrum að gera sjávarútveginn á landsbyggðinni ófæran um að sinna þessum ljúfu skyldum sínum að einhverju eða öllu leyti, sem ég get ekki betur séð en að sé bæði markmið og vilji ritstjórans, þá þurfa hvunndagshetjur sjálfboðastarfsins að fá svör við því hvað eigi að koma í staðinn og hvort Sigmundur sé almennt á móti því að fyrirtæki styrki sitt nærumhverfi eða hvort það eigi bara við um sjávarútveginn. Þetta atriði skiptir öllu máli er varðar „orðspor og árangur“ hverrar starfsemi. Að endingu Sigmundur, eigum við ekki bara að sammælast um að hafa umræðuna um sjávarútveginn málefnalegri en þessi skrif þín? Höfundur er framkvæmdastjóri. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sjávarútvegur Mest lesið Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun 7 milljarða húsnæðisstuðningur afnuminn… en hvað kemur í staðinn? Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson Skoðun Skoðun Skoðun Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson skrifar Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir skrifar Skoðun Vísindarannsóknir og þróun – til umhugsunar í tiltekt Þorgerður J. Einarsdóttir skrifar Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason skrifar Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson skrifar Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir skrifar Skoðun Mannauðurinn á vinnustaðnum þarf góða innivist til að dafna Ásta Logadóttir skrifar Skoðun Þetta er námið sem lifir áfram Bryngeir Valdimarsson skrifar Skoðun Árborg - spennandi kostur fyrir öll Guðný Björk Pálmadóttir skrifar Skoðun Tökum á glæpahópum af meiri þunga Þorbjörg Sigríður Gunnlaugsdóttir skrifar Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson skrifar Skoðun Hugsum stórt í skipulags- og samgöngumálum Hilmar Ingimundarson skrifar Skoðun Eitt eilífðar smáblóm Þorgerður Katrín Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Betri mönnun er lykillinn Skúli Helgason,Sabine Leskopf skrifar Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Hversu oft á að fresta framtíðinni? Erna Magnúsdóttir,Stefán Þórarinn Sigurðsson skrifar Skoðun Getur Ísland staðið fremst í heilsutækni? Arna Harðardóttir skrifar Skoðun Slæm innivist skerðir afköst og hækkar kostnað Ingibjörg Magnúsdóttir skrifar Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar Skoðun Fjármál framhaldsskóla Róbert Ferdinandsson skrifar Skoðun Mikilvægi lágþröskulda þjónustu fyrir geðheilbrigði ungs fólks Eva Rós Ólafsdóttir skrifar Skoðun Varhugaverð sjónarmið eða raunsæ leið? Eggert Sigurbergsson skrifar Skoðun Dýrin skilin eftir í náttúruvá Linda Karen Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Skapandi leiðir í skóla- og frístundastarfi Kolbrún Þ. Pálsdóttir skrifar Sjá meira
Í tilefni af orðum Sigurðar Inga Jóhannessonar formanns framsóknar um „ofurhagnað“ í sjávarútvegi sá ritstjóri Fréttablaðins ástæðu til að hnýta í (sumir myndu segja sparka í ) fyrirtækin á landsbyggðinni sem stutt hafa íþrótta og menningarlíf í sinni heimabyggð. Hann skrifar fimmtudaginn 24. Mars : „Þessa sér stað í öflugustu sjávarþorpunum um allt land þar sem stórútgerðin er orðin að eins konar hliðarsjálfi bæjarsjóðs sem deilir út fjármagni til íþrótta-, frístunda- og menningarstarfs í svo ríkum mæli að það skiptir deildum í orðspori og árangri.“ Hér er gefið í skyn að útgerðin styrki sjálfboðastarfið í sjávarplássunum svo óhóflega að verulega halli á aðra, ef ég skil frumleg skrif og orðaval rithöfundarins Sigmundar rétt. En er það svo? Það er pínu kaldhæðnislegt að á næstu opnu frá forystugrein ritsjórans í hans eigin blaði á sama degi er mjög góð samantekt Harðar Jónssonar um knattspyrnufélög frá sjávarplássum og í Reykjavík. Tölurnar tala sínu máli. Rekstrartekjur Vals og KR 300 - 400 milljónir, Breiðbliks 600 milljónir. Tekjur Grindavíkur og Skagans 200 milljónir. Myndin sem fylgir umfjölluninni er af tveimur knattspyrnuliðum, merktum í bak og fyrir með merki „Norðuráls“ að hita upp á „Origó“ vellinum og á öðru þeirra sést merki „Íslandsbanka“ ásamt merkjum annara fyrirtækja sem þannig sýna velvilja sinn í verki gagnvart íþróttafólki landsins. Ekkert þeirra er þó í sjávarútvegi. Hið ótrúlega öfluga og fjölbreytta sjálfboðastarf á Íslandi hefur í gegnum áratugina verið stutt af fyrirtækjum og einstaklingum í nærumhverfi hverrar starfsemi. Þátttaka sjávarútvegsins er ekkert frábrugðin öðrum atvinnugreinum, hvorki er varðar umfang né upphæðir. Það sem skilur hann að frá öðrum er að hann er sú atvinnugrein sem öflugust er og dreifðust um landið. Löngu fyrir daga kvótakerfis hefur þetta verið siður og ljúf skylda allra landsbyggðarfyrirtækjanna og hefur hún verið innt af hendi með mikilli ánægju eigendanna nánast hvernig sem afkoman hefur verið. Ég reikna með að sama megi segja um öll þau flottu fyrirtæki sem starfað hafa við hlið sjálfboðastarfsins á höfuðborgarsvæðinu. Þetta verkefni hefur einfaldlega notið mikils velvilja allra fyrirtækja landsins vegna þess að stjórnendur og eigendur þeirra gera sér grein fyrir mikilvægi þess og er í raun mjög merkilegur og fallegur íslenskur kúltúr. Þó flest fyrirtæki á landinu nálgist þetta verkefni á sama hátt, hvort sem þau eru á höfuðborgarsvæðinu eða landsbyggðinni, þá er aðstaða félagasamtakanna sjálfra ólík að öllu leyti. Vegna stærðarhagkvæmni Reykjavíkursvæðisins geta sveitarfélögin þar boðið sínum ungmennum og keppnisfólki upp á mun betri og nútímalegri aðstöðu en sveitarfélögin á landsbyggðinni geta nokkurn tímann gert. Tekjur stóru íþróttaklúbbanna SV lands eru miklu meiri vegna fjöldans og sterkara nærumhverfis. Það gerir þeim auðveldar fyrir að laða til sín besta keppnisfólkið sem síðan verður fyrirmynd og hvatning unga fólksins í þeirra klúbbum. Aðstöðumunur ungs afreksfólks er því mikill höfuðborginni í vil. Eðlilega ná fá landsbyggðafélög að komast í úrvalsdeildir hópíþróttanna og ein afleiðing þess er að Íslandsmótin eru oft lítið annað en stór Reykjavíkurmót. Það leiðir aftur af sér að ferðakostnaður landbyggðarinnar er miklu meiri en hinna. Sem dæmi þarf Akureyrarlið sem er eitt í efstu deild í knattspyrnu að ferðast 11 sinnum til SV svæðisins á meðan höfuðborgarliðin fara eina ferð norður. Kostnaðarlega hallar því líka á landsbyggðina. Ábyrgð landsbyggðafyritækjanna er því talsvert meiri en þeirra sem starfa í fjölmenninu. Takist Sigmundi og hans skoðanabræðrum að gera sjávarútveginn á landsbyggðinni ófæran um að sinna þessum ljúfu skyldum sínum að einhverju eða öllu leyti, sem ég get ekki betur séð en að sé bæði markmið og vilji ritstjórans, þá þurfa hvunndagshetjur sjálfboðastarfsins að fá svör við því hvað eigi að koma í staðinn og hvort Sigmundur sé almennt á móti því að fyrirtæki styrki sitt nærumhverfi eða hvort það eigi bara við um sjávarútveginn. Þetta atriði skiptir öllu máli er varðar „orðspor og árangur“ hverrar starfsemi. Að endingu Sigmundur, eigum við ekki bara að sammælast um að hafa umræðuna um sjávarútveginn málefnalegri en þessi skrif þín? Höfundur er framkvæmdastjóri.
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun
Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson skrifar
Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir skrifar
Skoðun Borgarhönnunarstefna, sú fyrsta sinnar tegundar í Reykjavík Dóra Björt Guðjónsdóttir skrifar
Skoðun Sólheimar í Grímsnesi – að gefnu tilefni Páll Sævar Garðarsson,Sigurður Örn Guðbjörnsson skrifar
Skoðun Framtíð Íslands: Frá áli til gervigreindar – Tækifæri fimmtu iðnbyltingarinnar Sigvaldi Einarsson skrifar
Skoðun Eiga foreldrar í háskólanámi raunverulega jafnan aðgang að námi? Hrund Steinsdóttir skrifar
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun