Eru COVID-sjúklingar „heilagar kýr“!? Ole Anton Bieltvedt skrifar 31. október 2020 17:00 Með þessari fyrirsögn vil ég ekki vera leiðinlegur eða dónalegur gagnvart COVID-sjúklingum, né heldur vil ég gera lítið úr COVID-vírusnum eða þeim, sem sýkst hafa, heldur vil ég vekja athygli á lítt grunduðum og yfirkeyrðum stjórnunarháttum heilbrigðisyfirvalda, með heilbrigðisráherra og forsætisráðherra í fararbroddi. Orkuhúsið neytt til að fresta 540 skurðaðgerðum; stór hluti sjúklinga kvalinn Það kom fram í fréttum 29. október, að landlæknisembættið hefði fyrirskipað frestun „valkvæðra aðgerða með svæfingu“. Var þetta gert til að möguleiki hugsanlegra COVID-sjúklinga, til að komast að á bráðamóttöku eða Landspítala, yrði ekki skertur. Bara hjá Orkuhúsinu þýddi þetta frestun um 540 aðgerða. Væntanlega urðu aðrar einkareknar heilbrigðisstofnanir og skurðstofur fyrir þessu líka. Heildarfjöldi frestaðra rannsókna og aðgera, bara nú, kann því að vera miklu hærri. Með öðrum orðum forgangsraðaði landlæknisembættið COVID-sjúklingum langt fram fyrir alls kyns aðra sjúklinga, sem þó voru alvarlega veikir, margir þjáðir, og höfðu beðið aðgerðar í ofvæni, á sama tíma og COVID-sjúklingarnir voru í raun alls ekki til staðar; þetta var bara hópur heilbrigðs fólks, sem hugsanlega kynni að veikjast og þurfa á sjúkraþjónustu að halda. Það sem af er árinu létust 1.870, þar af aðeins 13 af COVID; 0.7%. Flestum ber saman um, að skaðsemi og hættu af sjúkdómi beri einkum að meta út frá dánartíðni. Það er auðvitað líka ljóst, að sumir - ég held þó eingöngu þeir, sem veiktust í fyrri bylgju, þegar veiran var miklu skæðari og hættulegri, en nú í annari bylgju - hafa liðið lengi og mikið af eftirköstum, þó að þeir séu flestir smám saman að ná sér, og það liggur fyrir, að 13 manns hafa látizt af COVID janúar-október, en á sama tíma hafa 1.857 manns látizt af öðrum sjúkdómum og völdum, sem þýðir það, að aðeins 0.7% dauðsfalla, það sem af er árinu, stafa af COVID; 99.3% af öðrum sjúkdómum og ástæðum! Er hægt að ýta 99.3% sjúklinga til hliðar og rústa mannlífi í landinu út af 13 dauðsföllum!? Já, greinilega er það ekki aðeins hægt, heldur hefur það verið gert. Illu heilli fyrir land og þjóð, mannlíf, atvinnulíf og velferð í landinu. Stundum er talað um, að bjarga eyrinum og henda krónunni, þegar menn nálgast viðfangsefnin með þessum hætti. Ef vandi steðjar að fyrirtækjarekstri, eru viðbrögð oftast þau, að gripið er til margvíslegra aðgerða: Lækkun kostnaðar, niðurskurður óarðbærra starfsþátta, stefnt á betri nýtingu, reynt að auka velta, bæta framlegð o.s.frv. Aðgerðir stjórnvalda aðeins á einn veg: „Lok, lok og læs og allt í stáli“ Í stað þess að leita að og beita blönduðum lausnum, eins og gert er í fyrirtækjarekstri - en íslenzka ríkið er auðvitað stærsta fyrirtæki landsins – virðist ríkisstjórn og heilbrigðisyfirvöld ekkert vita eða skilja, nema eina leið: Takamarka, hindra eða loka á frelsi manna til lífs og athafna; sem jafngildir að leggja dauðsmannshönd á þjóðlífið. Að hengja bakara fyrir smið Akkúrat nú eru nýjar, geysilega hertar aðgerðir að taka gildi. Skal fyrst nefnd sú hugleiðing, að það orki tvímælis, að þær standist lög og stjórnaskrá landsins. Í raun hefur engin í ríkisstjórn eða stjórnsýslu það ofurvald, sem hér er beitt gagnvart frelsi landsmanna til lífs og athafna, nema Alþingi. Aðalmálið akkúrat nú er þó þetta: Hér voru í gangi takmarkanir og aðgerðir, sem voru að skila árangri og virtust vera á réttri leið. Svo gerist það, vegna afglapa eða fyrir óviðráðanlega slysni, að stórfellt smit kemur upp á Landakoti, nánast í hjarta heilbrigðiskerfisins sjálfs, sem breiðist svo út í margar áttir - virðist m.a. leiða til tveggja nýrra dauðsfalla og tvöföldunar COVID-sjúklinga á sjúkrahúsi - en þetta er auðvitað einangrað fyrirbrigði, sem hafði lítið eða ekkert með almenna starfsemi og mannlíf í landinu að gera. Hvernig stenzt það þá, að refsa fólki almennt, fjölskyldum, fyrirtækjum stórum og smáum, námsmönnum, íþróttamönnum, sundmönnum, listamönnum, ferðamönnum og alls konar skemmti og samkomuþjónstu- og iðju, sem hafði ekkert með skelfilegt hópsmitið á Landakoti að gera, með nýjum harðræðis aðgerðum!?? Hér er fyrir undirrituðum virkilega verið að hengja bakara fyrir smið! Hvað hefði mátt gera öðruvísi: Nú, liggur fyrir, m.a. skv. staðreyndum og tölum hér að ofan, að COVID-hættan hefur reynzt meira huglægur vandi en raunverulegur. Aðeins 13 manns hafa látizt af COVID síðustu 10 mánuði, á sama tíma og 1.857 hafa látizt af öðrum völdum. Og, sem sagt, nú í seinni bylgju hafa mest 4 verið í gjörgæzlu í einu, sem ætti að vera mælikvarði nr. 2 á skaðsemi sjúkdómsins. Á sama tíma lág fyrir í maí, skv. landlækni, að þá hafi verið hægt að tryggja allt að 32 gjörgæzlurúm í landinu. Þörfin á gjörgæzlurúmum hefur því ekki verið nema um 10%, af þeim fjölda, sem var til staðar, sem mætti á Ensku kalla „peanuts“. Dánartíðni og gjörgæzluþarfir vegna COVID hafa því, í raun, verið „smávægilegar“. Guði sé lof. Það, sem eftir stendur, er almenn þörf til innlagningar smitaðra á sjúkrahús, án þess að veikindi séu alvarleg. Þessir sjúklingar gætu líka verið heima, meðan á veikindum stendur, með læknisráðgjöf í síma, eða verið á göngudeild. Til þessarar þjónustu, sem er meira til þæginda og öryggis, þarf enga hátækni. Engar sjúkrastofur með dýrum og fullkomnum tækjabúnaði. Gott og hreint rúm og herbergi með eftirliti, ummönnun og ráðgjöf, ekki endilegra bara faglærðra, kannkse að hluta t.a.m. fyrrverandi flugfreyja, hefði hér dugað. Hví var ekki farið í það, að tryggja aukinn fjölda legurúma, fyrir meðal sjúklinga, sem treystu sér ekki til að vera heima - kannske einir - með nýtingu á auðum hótelrýmum, eins og á Náttúru, Sögu eða Oddsson? Og, ef ég man rétt, voru Orkuhússmenn, með risa rými við Ögurhvarf í Kópavogi, þúsundir auðra en heppilegra fermetra fyrir sjúkraþjónustu, að bjóða heilbrigðisráðherra að innrétta þar fjöldann allar af sjúkrastofum með miklum hraða fyrir nokkru. Af hverju voru þessir valkostir ekki skoðaðir? Ef hugleiðingar og ráðstafanir í þessa átt hefðu átt sér stað, hefði kannske mátt hlífa mönnum og fyrirtækjum - landsmönnum almennt - við þeim miklu áföllum - vanlíðan, óöryggi og hvíða, óhamingju, sem harðar takmarkanir og aðgerðir hafa í för með sér. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ole Anton Bieltvedt Mest lesið Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson Skoðun Refsa fyrst, spyrja svo? Jakob Frímann Magnússon Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson Skoðun Skoðun Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar Skoðun Er yfirvöldum alveg sama um fólk á bifhjólum? Njáll Gunnlaugsson skrifar Skoðun Ekki mamman í hópnum - leiðtoginn í hópnum Katrín Ásta Sigurjónsdóttir skrifar Skoðun Rannsóknarnefnd styrjalda Gunnar Einarsson skrifar Skoðun Börn eiga ekki heima í fangelsi Tótla I. Sæmundsdóttir skrifar Skoðun Aðförin að einkabílnum eða bara meira frelsi? Kristín Hrefna Halldórsdóttir skrifar Skoðun Kvöld sem er ekki bara fyrir börnin Alicja Lei skrifar Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar Skoðun Málið er dautt (A Modest Proposal) skrifar Skoðun Femínísk utanríkisstefna: aukin samstaða og aðgerðir Guillaume Bazard skrifar Skoðun Hagsmunir flugrekstrar á Íslandi eru miklir Jóhannes Bjarni Guðmundsson skrifar Skoðun Þjónn, það er bakslag í beinasoðinu mínu Hlédís Maren Guðmundsdóttir skrifar Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Kvennabarátta á tímum bakslags Tatjana Latinovic skrifar Skoðun Líttupp - ertu að missa af einhverju? Skúli Bragi Geirdal skrifar Skoðun Betri hellir, stærri kylfur? Ingvar Þóroddsson skrifar Skoðun Er loftslagskvíðinn horfinn? Sonja Huld Guðjónsdóttir skrifar Skoðun Okur fákeppni og ofurvextir halda uppi verðbólgu Þorsteinn Sæmundsson skrifar Skoðun Óverjandi framkoma við fyrirtæki Ólafur Stephensen skrifar Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar Skoðun Réttlæti hins sterka. Þegar vitleysan í dómsal slær allt út Jörgen Ingimar Hansson skrifar Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar Skoðun Ástarsvik ein tegund ofbeldis gegn eldra fólki Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir skrifar Skoðun Lítil bleik slaufa kemur miklu til leiðar Halla Þorvaldsdóttir skrifar Skoðun Fræ menntunar – frá Froebel til Jung Kristín Magdalena Ágústsdóttir skrifar Skoðun 1500 vanvirk ungmenni í Reykjavík Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar Skoðun Að hafa trú á samfélaginu Hjálmar Bogi Hafliðason skrifar Sjá meira
Með þessari fyrirsögn vil ég ekki vera leiðinlegur eða dónalegur gagnvart COVID-sjúklingum, né heldur vil ég gera lítið úr COVID-vírusnum eða þeim, sem sýkst hafa, heldur vil ég vekja athygli á lítt grunduðum og yfirkeyrðum stjórnunarháttum heilbrigðisyfirvalda, með heilbrigðisráherra og forsætisráðherra í fararbroddi. Orkuhúsið neytt til að fresta 540 skurðaðgerðum; stór hluti sjúklinga kvalinn Það kom fram í fréttum 29. október, að landlæknisembættið hefði fyrirskipað frestun „valkvæðra aðgerða með svæfingu“. Var þetta gert til að möguleiki hugsanlegra COVID-sjúklinga, til að komast að á bráðamóttöku eða Landspítala, yrði ekki skertur. Bara hjá Orkuhúsinu þýddi þetta frestun um 540 aðgerða. Væntanlega urðu aðrar einkareknar heilbrigðisstofnanir og skurðstofur fyrir þessu líka. Heildarfjöldi frestaðra rannsókna og aðgera, bara nú, kann því að vera miklu hærri. Með öðrum orðum forgangsraðaði landlæknisembættið COVID-sjúklingum langt fram fyrir alls kyns aðra sjúklinga, sem þó voru alvarlega veikir, margir þjáðir, og höfðu beðið aðgerðar í ofvæni, á sama tíma og COVID-sjúklingarnir voru í raun alls ekki til staðar; þetta var bara hópur heilbrigðs fólks, sem hugsanlega kynni að veikjast og þurfa á sjúkraþjónustu að halda. Það sem af er árinu létust 1.870, þar af aðeins 13 af COVID; 0.7%. Flestum ber saman um, að skaðsemi og hættu af sjúkdómi beri einkum að meta út frá dánartíðni. Það er auðvitað líka ljóst, að sumir - ég held þó eingöngu þeir, sem veiktust í fyrri bylgju, þegar veiran var miklu skæðari og hættulegri, en nú í annari bylgju - hafa liðið lengi og mikið af eftirköstum, þó að þeir séu flestir smám saman að ná sér, og það liggur fyrir, að 13 manns hafa látizt af COVID janúar-október, en á sama tíma hafa 1.857 manns látizt af öðrum sjúkdómum og völdum, sem þýðir það, að aðeins 0.7% dauðsfalla, það sem af er árinu, stafa af COVID; 99.3% af öðrum sjúkdómum og ástæðum! Er hægt að ýta 99.3% sjúklinga til hliðar og rústa mannlífi í landinu út af 13 dauðsföllum!? Já, greinilega er það ekki aðeins hægt, heldur hefur það verið gert. Illu heilli fyrir land og þjóð, mannlíf, atvinnulíf og velferð í landinu. Stundum er talað um, að bjarga eyrinum og henda krónunni, þegar menn nálgast viðfangsefnin með þessum hætti. Ef vandi steðjar að fyrirtækjarekstri, eru viðbrögð oftast þau, að gripið er til margvíslegra aðgerða: Lækkun kostnaðar, niðurskurður óarðbærra starfsþátta, stefnt á betri nýtingu, reynt að auka velta, bæta framlegð o.s.frv. Aðgerðir stjórnvalda aðeins á einn veg: „Lok, lok og læs og allt í stáli“ Í stað þess að leita að og beita blönduðum lausnum, eins og gert er í fyrirtækjarekstri - en íslenzka ríkið er auðvitað stærsta fyrirtæki landsins – virðist ríkisstjórn og heilbrigðisyfirvöld ekkert vita eða skilja, nema eina leið: Takamarka, hindra eða loka á frelsi manna til lífs og athafna; sem jafngildir að leggja dauðsmannshönd á þjóðlífið. Að hengja bakara fyrir smið Akkúrat nú eru nýjar, geysilega hertar aðgerðir að taka gildi. Skal fyrst nefnd sú hugleiðing, að það orki tvímælis, að þær standist lög og stjórnaskrá landsins. Í raun hefur engin í ríkisstjórn eða stjórnsýslu það ofurvald, sem hér er beitt gagnvart frelsi landsmanna til lífs og athafna, nema Alþingi. Aðalmálið akkúrat nú er þó þetta: Hér voru í gangi takmarkanir og aðgerðir, sem voru að skila árangri og virtust vera á réttri leið. Svo gerist það, vegna afglapa eða fyrir óviðráðanlega slysni, að stórfellt smit kemur upp á Landakoti, nánast í hjarta heilbrigðiskerfisins sjálfs, sem breiðist svo út í margar áttir - virðist m.a. leiða til tveggja nýrra dauðsfalla og tvöföldunar COVID-sjúklinga á sjúkrahúsi - en þetta er auðvitað einangrað fyrirbrigði, sem hafði lítið eða ekkert með almenna starfsemi og mannlíf í landinu að gera. Hvernig stenzt það þá, að refsa fólki almennt, fjölskyldum, fyrirtækjum stórum og smáum, námsmönnum, íþróttamönnum, sundmönnum, listamönnum, ferðamönnum og alls konar skemmti og samkomuþjónstu- og iðju, sem hafði ekkert með skelfilegt hópsmitið á Landakoti að gera, með nýjum harðræðis aðgerðum!?? Hér er fyrir undirrituðum virkilega verið að hengja bakara fyrir smið! Hvað hefði mátt gera öðruvísi: Nú, liggur fyrir, m.a. skv. staðreyndum og tölum hér að ofan, að COVID-hættan hefur reynzt meira huglægur vandi en raunverulegur. Aðeins 13 manns hafa látizt af COVID síðustu 10 mánuði, á sama tíma og 1.857 hafa látizt af öðrum völdum. Og, sem sagt, nú í seinni bylgju hafa mest 4 verið í gjörgæzlu í einu, sem ætti að vera mælikvarði nr. 2 á skaðsemi sjúkdómsins. Á sama tíma lág fyrir í maí, skv. landlækni, að þá hafi verið hægt að tryggja allt að 32 gjörgæzlurúm í landinu. Þörfin á gjörgæzlurúmum hefur því ekki verið nema um 10%, af þeim fjölda, sem var til staðar, sem mætti á Ensku kalla „peanuts“. Dánartíðni og gjörgæzluþarfir vegna COVID hafa því, í raun, verið „smávægilegar“. Guði sé lof. Það, sem eftir stendur, er almenn þörf til innlagningar smitaðra á sjúkrahús, án þess að veikindi séu alvarleg. Þessir sjúklingar gætu líka verið heima, meðan á veikindum stendur, með læknisráðgjöf í síma, eða verið á göngudeild. Til þessarar þjónustu, sem er meira til þæginda og öryggis, þarf enga hátækni. Engar sjúkrastofur með dýrum og fullkomnum tækjabúnaði. Gott og hreint rúm og herbergi með eftirliti, ummönnun og ráðgjöf, ekki endilegra bara faglærðra, kannkse að hluta t.a.m. fyrrverandi flugfreyja, hefði hér dugað. Hví var ekki farið í það, að tryggja aukinn fjölda legurúma, fyrir meðal sjúklinga, sem treystu sér ekki til að vera heima - kannske einir - með nýtingu á auðum hótelrýmum, eins og á Náttúru, Sögu eða Oddsson? Og, ef ég man rétt, voru Orkuhússmenn, með risa rými við Ögurhvarf í Kópavogi, þúsundir auðra en heppilegra fermetra fyrir sjúkraþjónustu, að bjóða heilbrigðisráðherra að innrétta þar fjöldann allar af sjúkrastofum með miklum hraða fyrir nokkru. Af hverju voru þessir valkostir ekki skoðaðir? Ef hugleiðingar og ráðstafanir í þessa átt hefðu átt sér stað, hefði kannske mátt hlífa mönnum og fyrirtækjum - landsmönnum almennt - við þeim miklu áföllum - vanlíðan, óöryggi og hvíða, óhamingju, sem harðar takmarkanir og aðgerðir hafa í för með sér.
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun
Skoðun Vísindin geta læknað krabbamein en ekki grænmetissafar og kaffistólpípur Dögg Guðmundsdóttir,Guðrún Nanna Egilsdóttir,Vilborg Kolbrún Vilmundardóttir skrifar
Skoðun Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir skrifar
Skoðun Verkakonur samtímans – og nýtt skeið í kvennabaráttu! Guðrún Margrét Guðmundsdóttir,Aleksandra Leonardsdóttir skrifar
Skoðun Samhljómur á meðal ÍSÍ og Íslandsspila um endursköpun spilaumhverfisins Ingvar Örn Ingvarsson skrifar
Skoðun Viljum við læra af sögunni eða endurtaka hana? Arndís Anna Kristínardóttir Gunnarsdóttir skrifar
Skoðun Sameiginlegt sundkort fyrir höfuðborgarsvæðið – löngu tímabært Þórdís Lóa Þórhallsdóttir skrifar
Skoðun Frá Peking 1995 til 2025: Samstarf, framþróun og ný heimsskipan Karl Héðinn Kristjánsson skrifar
Skoðun Hvað eiga kaffihúsin á 18. öld á Englandi og gervigreind sameiginlegt? Stefán Atli Rúnarsson skrifar
Þöggun, hroki og afneitun voru móttökur Samfylkingarinnar til okkar Elín A. Eyfjörð Ármannsdóttir Skoðun