Að etja saman yngri og eldri borgurum Egill Þór Jónsson skrifar 18. apríl 2018 06:18 Síðastliðinn laugardag voru kosningaloforð Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík kynnt fyrir fullu húsi. Til stendur að efna þau strax á næsta kjörtímabili, líkt og fram kom í máli Eyþórs Arnalds, borgarstjóraefnis flokksins. Flest loforðanna eru sjálfsögð, t.d. að börn hafi leikskólapláss við 18 mánaða aldur, að koma í veg fyrir að svifryksmengun fari yfir heilsuverndarmörk, auka skilvirkni í stjórnkerfi og samgöngum, byggja íbúðir til að anna eftirspurn á markaði og fella niður fasteignaskatt á íbúa borgarinnar, 70 ára og eldri. Eins undarlega og það kann að hljóma, þá hefur ekki tekist vel til í neinum af þessum málaflokkum á undanförnum árum.Þarf eitt að útiloka annað? Það markmið Sjálfstæðisflokksins sem hefur fengið hvað mesta athygli er að lækka álögur á eldri borgara. Flestir hafa lýst yfir ánægju sinni með þetta loforð og eru sammála um að álögur á eldri borgara séu allt of háar, tekjumöguleikar þeirra séu takmarkaðir og að þeir hafi þegar skilað sínu til samfélagsins. Aðgerðin ætti að veita þeim sem kjósa helst að búa lengur heima hjá sér betri möguleika til þess og auka þar af leiðandi valfrelsi og sjálfstæði þeirra í lífinu. Allir ættu að vera sammála um að aukið val á efri árum sé hið besta mál. Helstu röksemdir sem hafa komið fram gegn hugmyndinni eru að eldra fólk í samfélaginu sé eignameira að meðaltali en ungt fólk. Eðli máls samkvæmt stækkar eignasafn með hækkandi aldri hjá flestum þó það sé alls ekki algilt. Aukið réttlæti gagnvart eldri borgurum á þó ekki að koma niður á öðrum hópum samfélagsins. Eitt á ekki að útiloka annað og það er réttlætismál í sjálfu sér að íbúar Reykjavíkur búi við sem allra minnstar álögur. Það er miður að stjórnmálaumræðan sé ekki viturlegri en svo, að tveimur hópum (eða fleiri) sé stillt upp á móti hver öðrum í annarlegum tilgangi, einhverjir myndu kalla slíkt lýðskrum. Hugðarefni og vandamál ungs fólks í borginni eru ekki síður mikilvægt viðfangsefni en að lækka álögur á eldri borgara. Sá vandi er annars eðlis en þeirra sem eldri eru, en þó er aðeins um aðra hlið á sama peningi að ræða. Ungt fólk og tekjulægri einstaklingar í borginni eiga erfitt með að eignast húsnæði á viðráðanlegu verði. Til þess að koma til móts við þarfir þessara hópa þarf að úthluta lóðum á ódýrari stöðum en í miðborg Reykjavíkur og bjóða í auknum mæli upp á litlar og meðalstórar íbúðir.Sameinuð stöndum vér Sjálfstæðisflokkurinn lofar því að 2000 nýjar íbúðir rísi á hverju ári að jafnaði næstu fjögur ár og slá þannig á framboðsvandann sem vinstri meirihlutinn hirti ekki um að leysa. Þar af leiðandi mun fasteignaverð lækka til lengri tíma litið. Með þessum hætti skapast skilyrði fyrir eldri borgara í stærri eignum til að fjárfesta í minni eignum á hagstæðu verði. Með þessu móti losnar um „keðjuna“ og fólk á miðjum aldri með barnahópa geta stækkað við sig. Þá skapast einnig rými fyrir ungt fólk til að fjárfesta í fyrstu eign. Þó skal bent á að of lítið framboð er af litlum og meðalstórum íbúðum og stórátak þarf í byggingu slíkra eigna, líkt og áður sagði. Frambjóðendur Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík stefna ekki að því að sundra íbúum borgarinnar og stilla þeim upp gegn hver öðrum líkt og forsvarsmenn meirihlutans virðast vilja, heldur vinna að heildstæðum lausnum fyrir alla hópa. Fyrir daufum eyrum meirihlutans hefur Sjálfstæðisflokkurinn ítrekað bent á húsnæðisvandann. Meirihlutinn virðist ekki hafa áhuga á því að bregðast við framboðsvandanum og jafnvel þótt einhverjir bendi á að sett hafi verið met í útgáfu byggingarleyfa, þá hefur fáum tekist að búa í byggingarleyfum. Eftir átta ára óstjórn í húsnæðismálum í borginni er kominn tími á tiltekt og ekkert rennir stoðum undir það að meirihlutinn haldi nú af þeirri braut sem hann hefur verið á undanfarin ár.Höfundur skipar 4. sæti á lista Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Egill Þór Jónsson Sveitarstjórnarkosningar Mest lesið Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun Hallgrímur, málið snýst því miður ekki bara um kebab Snorri Másson Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Ég er eins og ég er – um heilbrigðisþjónustu við trans fólk Alma D. Möller Skoðun Skoðun Skoðun Tími til kominn að styðja öll framúrskarandi ungmenni Karólína Helga Símonardóttir skrifar Skoðun Hvað með dansinn? Lilja Björk Haraldsdóttir skrifar Skoðun Mótórhjólasamtök á Íslandi – hvers vegna öll þessi læti? Helgi Gunnlaugsson skrifar Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar Skoðun „Mér sýnist Inga Sæland fá talsvert út úr þessu“ Sigurjón Arnórsson skrifar Skoðun Árangur hefst hér. Með þér. Guðrún Högnadóttir skrifar Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar Skoðun Þjónusturof hefst í dag Hanna Birna Valdimarsdóttir skrifar Skoðun Verjum frelsið og mannréttindin Sigurjón Njarðarson skrifar Skoðun Spilavíti er og verður spilavíti Tryggvi Rúnar Brynjarsson skrifar Skoðun Skortur á metnaði í loftslagsmálum Svandís Svavarsdóttir,Guðmundur Ingi Guðbrandsson skrifar Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar Skoðun Orðræða mótar menningu – og menningin mótar okkur öll Jóhanna Bárðardóttir skrifar Skoðun Eitt spilakort, betri spilamenning – er skaðaminnkandi Ingvar Örn Ingvarsson skrifar Skoðun Sameining sem eflir íslenskan landbúnað Egill Gautason skrifar Skoðun Konur sem stinga hvor aðra í bakið Sigríður Svanborgardóttir skrifar Skoðun Fjölbreytileiki er styrkleiki Guðmundur Ingi Kristinsson skrifar Skoðun Það er list að lifa með krabbameini Hlíf Steingrímsdóttir skrifar Skoðun Um kynjafræði og pólítík Hanna Björg Vilhjálmsdóttir skrifar Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson skrifar Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason skrifar Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson skrifar Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir skrifar Skoðun Drambið okkar Júlíus Valsson skrifar Skoðun Við vitum Guðrún Jónsdóttir skrifar Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir skrifar Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson skrifar Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson skrifar Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar Sjá meira
Síðastliðinn laugardag voru kosningaloforð Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík kynnt fyrir fullu húsi. Til stendur að efna þau strax á næsta kjörtímabili, líkt og fram kom í máli Eyþórs Arnalds, borgarstjóraefnis flokksins. Flest loforðanna eru sjálfsögð, t.d. að börn hafi leikskólapláss við 18 mánaða aldur, að koma í veg fyrir að svifryksmengun fari yfir heilsuverndarmörk, auka skilvirkni í stjórnkerfi og samgöngum, byggja íbúðir til að anna eftirspurn á markaði og fella niður fasteignaskatt á íbúa borgarinnar, 70 ára og eldri. Eins undarlega og það kann að hljóma, þá hefur ekki tekist vel til í neinum af þessum málaflokkum á undanförnum árum.Þarf eitt að útiloka annað? Það markmið Sjálfstæðisflokksins sem hefur fengið hvað mesta athygli er að lækka álögur á eldri borgara. Flestir hafa lýst yfir ánægju sinni með þetta loforð og eru sammála um að álögur á eldri borgara séu allt of háar, tekjumöguleikar þeirra séu takmarkaðir og að þeir hafi þegar skilað sínu til samfélagsins. Aðgerðin ætti að veita þeim sem kjósa helst að búa lengur heima hjá sér betri möguleika til þess og auka þar af leiðandi valfrelsi og sjálfstæði þeirra í lífinu. Allir ættu að vera sammála um að aukið val á efri árum sé hið besta mál. Helstu röksemdir sem hafa komið fram gegn hugmyndinni eru að eldra fólk í samfélaginu sé eignameira að meðaltali en ungt fólk. Eðli máls samkvæmt stækkar eignasafn með hækkandi aldri hjá flestum þó það sé alls ekki algilt. Aukið réttlæti gagnvart eldri borgurum á þó ekki að koma niður á öðrum hópum samfélagsins. Eitt á ekki að útiloka annað og það er réttlætismál í sjálfu sér að íbúar Reykjavíkur búi við sem allra minnstar álögur. Það er miður að stjórnmálaumræðan sé ekki viturlegri en svo, að tveimur hópum (eða fleiri) sé stillt upp á móti hver öðrum í annarlegum tilgangi, einhverjir myndu kalla slíkt lýðskrum. Hugðarefni og vandamál ungs fólks í borginni eru ekki síður mikilvægt viðfangsefni en að lækka álögur á eldri borgara. Sá vandi er annars eðlis en þeirra sem eldri eru, en þó er aðeins um aðra hlið á sama peningi að ræða. Ungt fólk og tekjulægri einstaklingar í borginni eiga erfitt með að eignast húsnæði á viðráðanlegu verði. Til þess að koma til móts við þarfir þessara hópa þarf að úthluta lóðum á ódýrari stöðum en í miðborg Reykjavíkur og bjóða í auknum mæli upp á litlar og meðalstórar íbúðir.Sameinuð stöndum vér Sjálfstæðisflokkurinn lofar því að 2000 nýjar íbúðir rísi á hverju ári að jafnaði næstu fjögur ár og slá þannig á framboðsvandann sem vinstri meirihlutinn hirti ekki um að leysa. Þar af leiðandi mun fasteignaverð lækka til lengri tíma litið. Með þessum hætti skapast skilyrði fyrir eldri borgara í stærri eignum til að fjárfesta í minni eignum á hagstæðu verði. Með þessu móti losnar um „keðjuna“ og fólk á miðjum aldri með barnahópa geta stækkað við sig. Þá skapast einnig rými fyrir ungt fólk til að fjárfesta í fyrstu eign. Þó skal bent á að of lítið framboð er af litlum og meðalstórum íbúðum og stórátak þarf í byggingu slíkra eigna, líkt og áður sagði. Frambjóðendur Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík stefna ekki að því að sundra íbúum borgarinnar og stilla þeim upp gegn hver öðrum líkt og forsvarsmenn meirihlutans virðast vilja, heldur vinna að heildstæðum lausnum fyrir alla hópa. Fyrir daufum eyrum meirihlutans hefur Sjálfstæðisflokkurinn ítrekað bent á húsnæðisvandann. Meirihlutinn virðist ekki hafa áhuga á því að bregðast við framboðsvandanum og jafnvel þótt einhverjir bendi á að sett hafi verið met í útgáfu byggingarleyfa, þá hefur fáum tekist að búa í byggingarleyfum. Eftir átta ára óstjórn í húsnæðismálum í borginni er kominn tími á tiltekt og ekkert rennir stoðum undir það að meirihlutinn haldi nú af þeirri braut sem hann hefur verið á undanfarin ár.Höfundur skipar 4. sæti á lista Sjálfstæðisflokksins í Reykjavík
Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun
Skoðun Viðhorf sem mótar veruleikann – inngilding á orði og á borði Sóldís Birta Reynisdóttir skrifar
Skoðun Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley skrifar
Skoðun Eru stjórnarandstæðingar viljandi að misskilja samsköttun? Þórhallur Valur Benónýsson skrifar
Skoðun Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir skrifar
Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson skrifar
Þegar lýðheilsa, lýðræði og loftslagið eru í húfi, ekki efla samstarf við Bandaríkin Davíð Aron Routley Skoðun