Djassinn komst ekki á flug Jónas Sen skrifar 23. febrúar 2018 16:00 „Þórdís er þó góður lagasmiður,“ segir í dómnum, tónleikarnir voru að langmestu leyti byggðir upp á hennar verkum. Djassklúbburinn Múlinn í Björtuloftum á fimmtu hæð í Hörpu laðar að útlendinga fremur en innfædda. Ég hef farið á það marga tónleika í Múlanum að ég get fullyrt þetta. Hvers vegna á þessu stendur veit ég ekki. Kannski er Múlinn bara orðinn að notalegum viðkomustað túristanna, og ekki aðeins tónlistin sem er tilgangur heimsóknarinnar. Afskaplega huggulegt er í Björtuloftum, barinn er opinn og útsýnið yfir höfnina er stórkostlegt. Þegar tónleikunum á miðvikudagskvöldið var lokið sýndu fáir á sér fararsnið heldur gengu að barnum og keyptu sér meira að drekka. Þar sem útlendingar eru oftast í meirihluta í Múlanum eru lögin á tónleikunum venjulega kynnt á ensku, eða á ensku og íslensku. Það er sjálfsögð kurteisi. Þórdís Gerður Jónsdóttir sellóleikari, sem var í aðalhlutverkinu á tónleikunum og því kynnir í leiðinni, talaði hins vegar bara á íslensku. Ekki virtist hvarfla að henni að stærstur hluti tónleikagesta skildi ekki bofs í því sem hún var að segja. Þetta var töluverður ljóður á dagskránni. Tónlistin var, með tveimur undantekningum, öll eftir Þórdísi Gerði, samin á árunum 2013-2015. Hún var skemmtileg, lögin voru margbreytileg og þróuðust gjarnan í áhugaverðar áttir með spennandi framvindu. Sumt bar keim af heimstónlist; í einu laginu sveif indverskur hljóðheimur yfir vötnum, í öðru var farið með mann til Tyrklands. Laglínurnar voru fallegar og útsetningar litríkar. Þar munaði töluvert um sýrukenndan rafgítarleik Guðmundar Péturssonar. Hann var notalega nostalgískur, minnti á köflum jafnvel á krautrokkið sælla minninga. Ekki síðri var fínlegur og framandi slagverksleikur Matthíasar M.D. Hemstock, samansettur úr fjölþættum blæbrigðum. Hann nostraði við hvern tón og var ávallt í sannfærandi takti við hina. Kontrabassaleikur Andra Ólafssonar var líka flottur, lágstemmdur en akkúrat. Píanóleikur Steingríms Karls Teague var hins vegar dálítið stirður, tónmótunina skorti karakter; hún var of flöt. Steingrímur tók engar áhættur, ekkert kom á óvart, fátt djúsí bar fyrir eyru, þetta var bara daufur undirleikur. Verri var þó sellóleikur Þórdísar Gerðar. Tónarnir voru losaralegir, stundum óhreinir, fókusinn vantaði. Verstar voru tvær aríur úr óperum eftir Gluck og Purcell, en þar spilaði sellóleikarinn svo illa að það fór beinlínis um mann. Lögin voru auk þess stílbrot, þau áttu engan veginn heima á dagskránni. Ekki er hægt að gefa þessum tónleikum háa einkunn. Sellóleikurinn var í forgrunni allan tímann, bar uppi megnið af laglínunum, og því komust herlegheitin aldrei á flug, þrátt fyrir fínan gítar- og slagverksleik. Þórdís er þó góður lagasmiður en hún þarf að æfa sig MIKIÐ ef hún ætlar sér að ná langt sem sellóleikari.Niðurstaða: Fínar lagasmíðar en flutningur í heild var ekki ásættanlegur auk þess sem kynning laganna var klaufaleg. Birtist í Fréttablaðinu Menning Tónlistargagnrýni Mest lesið Barðist við tárin yfir fimmtán mínútna lófataki Bíó og sjónvarp Mýtur um fjármál: Hræddur við YOLO-viðhorf Íslendinga Lífið Erfitt að geta ekki rætt meðgönguna við móður sína Lífið Framsóknarprins fékk formannsnafn Lífið Graham Greene er látinn Lífið „Og Rakel er á lausu!“ Lífið Búið að krýna nýjan arftaka Vogue-veldisins Tíska og hönnun „Guð og karlmenn elska mig“ Lífið Huggulegustu hommar landsins kaupa heillandi hæð Lífið Pattra og Birgitta Líf með keppnisskapið og lúkkið upp á tíu Lífið Fleiri fréttir Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira
Djassklúbburinn Múlinn í Björtuloftum á fimmtu hæð í Hörpu laðar að útlendinga fremur en innfædda. Ég hef farið á það marga tónleika í Múlanum að ég get fullyrt þetta. Hvers vegna á þessu stendur veit ég ekki. Kannski er Múlinn bara orðinn að notalegum viðkomustað túristanna, og ekki aðeins tónlistin sem er tilgangur heimsóknarinnar. Afskaplega huggulegt er í Björtuloftum, barinn er opinn og útsýnið yfir höfnina er stórkostlegt. Þegar tónleikunum á miðvikudagskvöldið var lokið sýndu fáir á sér fararsnið heldur gengu að barnum og keyptu sér meira að drekka. Þar sem útlendingar eru oftast í meirihluta í Múlanum eru lögin á tónleikunum venjulega kynnt á ensku, eða á ensku og íslensku. Það er sjálfsögð kurteisi. Þórdís Gerður Jónsdóttir sellóleikari, sem var í aðalhlutverkinu á tónleikunum og því kynnir í leiðinni, talaði hins vegar bara á íslensku. Ekki virtist hvarfla að henni að stærstur hluti tónleikagesta skildi ekki bofs í því sem hún var að segja. Þetta var töluverður ljóður á dagskránni. Tónlistin var, með tveimur undantekningum, öll eftir Þórdísi Gerði, samin á árunum 2013-2015. Hún var skemmtileg, lögin voru margbreytileg og þróuðust gjarnan í áhugaverðar áttir með spennandi framvindu. Sumt bar keim af heimstónlist; í einu laginu sveif indverskur hljóðheimur yfir vötnum, í öðru var farið með mann til Tyrklands. Laglínurnar voru fallegar og útsetningar litríkar. Þar munaði töluvert um sýrukenndan rafgítarleik Guðmundar Péturssonar. Hann var notalega nostalgískur, minnti á köflum jafnvel á krautrokkið sælla minninga. Ekki síðri var fínlegur og framandi slagverksleikur Matthíasar M.D. Hemstock, samansettur úr fjölþættum blæbrigðum. Hann nostraði við hvern tón og var ávallt í sannfærandi takti við hina. Kontrabassaleikur Andra Ólafssonar var líka flottur, lágstemmdur en akkúrat. Píanóleikur Steingríms Karls Teague var hins vegar dálítið stirður, tónmótunina skorti karakter; hún var of flöt. Steingrímur tók engar áhættur, ekkert kom á óvart, fátt djúsí bar fyrir eyru, þetta var bara daufur undirleikur. Verri var þó sellóleikur Þórdísar Gerðar. Tónarnir voru losaralegir, stundum óhreinir, fókusinn vantaði. Verstar voru tvær aríur úr óperum eftir Gluck og Purcell, en þar spilaði sellóleikarinn svo illa að það fór beinlínis um mann. Lögin voru auk þess stílbrot, þau áttu engan veginn heima á dagskránni. Ekki er hægt að gefa þessum tónleikum háa einkunn. Sellóleikurinn var í forgrunni allan tímann, bar uppi megnið af laglínunum, og því komust herlegheitin aldrei á flug, þrátt fyrir fínan gítar- og slagverksleik. Þórdís er þó góður lagasmiður en hún þarf að æfa sig MIKIÐ ef hún ætlar sér að ná langt sem sellóleikari.Niðurstaða: Fínar lagasmíðar en flutningur í heild var ekki ásættanlegur auk þess sem kynning laganna var klaufaleg.
Birtist í Fréttablaðinu Menning Tónlistargagnrýni Mest lesið Barðist við tárin yfir fimmtán mínútna lófataki Bíó og sjónvarp Mýtur um fjármál: Hræddur við YOLO-viðhorf Íslendinga Lífið Erfitt að geta ekki rætt meðgönguna við móður sína Lífið Framsóknarprins fékk formannsnafn Lífið Graham Greene er látinn Lífið „Og Rakel er á lausu!“ Lífið Búið að krýna nýjan arftaka Vogue-veldisins Tíska og hönnun „Guð og karlmenn elska mig“ Lífið Huggulegustu hommar landsins kaupa heillandi hæð Lífið Pattra og Birgitta Líf með keppnisskapið og lúkkið upp á tíu Lífið Fleiri fréttir Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira