Falleg tónlist í hádeginu Jónas Sen skrifar 30. september 2017 09:15 Þau Hafdís og Svanur eru auðheyrilega fínir tónlistarmenn, segir í dómnum. Vísir/Vilhelm Tónlist Hafdís Vigfúsdóttir og Svanur Vilbergsson fluttu verk eftir Ravel, Debussy, Ibert og Poulenc. Salurinn í Kópavogi miðvikudagur 27. september Þeir sem vilja fá eitthvað andlegt með ostborgaranum í hádeginu ættu að kíkja við í menningarhúsin í Kópavoginum á miðvikudögum. Þar er ýmislegt á seyði. Ljósmyndaspjall í Héraðsskjalasafninu, bókaupplestur í Bókasafninu, leiðangur um myndlistarsýningu í Gerðarsafni, tónleikar í Salnum og margt fleira. Á miðvikudaginn lagði ég leið mína í síðastnefnda húsið og hlýddi á Hafdísi Vigfúsdóttur flautuleikara og Svan Vilbergsson gítarleikara. Tónlistin sem þau báru á borð var svo sannarlega fögur. Fyrst á dagskránni var Pavane fyrir látna prinsessu eftir Ravel, í útsetningu Konrad Ragossnig. Eins og óteljandi tónverk á borð við menúett, gavotte, saraböndu og passakalíu þá er pavane gamall dans, mjög hægur. Þetta er þó engin danstónlist og hún er ekki heldur helguð neinni sérstakri prinsessu. Stemningin er samt tregafull og vissulega væri hægt að dilla sér við hana ef slíkt væri í boði. Hafdís var þó langt frá því að stíga dansspor á sviðinu, hún virtist satt best að segja ekki vera komin í gang þarna í upphafi. Hljómurinn í flautunni var loðinn, túlkunin máttlaus og ekki sérlega sannfærandi. Svanur fylgdi hins vegar ásættanlega, en heildarútkoman var engu að síður flöt. Miklu betri voru Mouvements perpetuels eftir Poulenc. Hraðar flaututónarunur voru jafnar og flæðandi, fullkomlega áreynslulausar. Gítarleikurinn var líka léttur og leikandi, gæddur fjölbreyttum litbrigðum. Nokkuð síðri var prelúdían Stúlkan með hörgula hárið eftir Debussy, hér í útsetningu Stefan Nesbya. Rétt eins og Pavane eftir Ravel er þetta upphaflega píanótónsmíð, þrungin nostalgíu og náttúrustemningu. Hafdís mótaði laglínurnar ekki af nægilegri innlifun, það vantaði ljóðrænu í túlkunina, eins og flautuleikarinn hefði ekkert að segja með tónlistinni. Hvar var sálin í verkinu? Gítarhljómar Svans voru engu að síður fallegir, en það dugði ekki til. Kraftmeiri tónlist fór Hafdísi greinilega betur, því Entr’acte eftir Ibert var glæsileg. Flautuleikurinn var fullur af tilfinningu og tilkomumiklum hápunktum. Sömu sögu er að segja um stórbrotinn gítarleikinn, sem var auk þess skreyttur alls konar blæbrigðum. Þetta var flott. Lokalagið var líka ágætt, annar dans eftir Ravel, að þessu sinni Habanera. Túlkunin var skemmtilega lokkandi, litrík og spennandi, stefin seiðandi, hljómarnir fagurlega mótaðir. Þau Hafdís og Svanur eru auðheyrilega fínir tónlistarmenn, en þau hefðu mátt liggja meira yfir rólegri þáttum dagskrárinnar.Niðurstaða: Oftast ágætur flutningur á fallegri tónlist. Tónlistargagnrýni Mest lesið Svona færðu fullnægingu án handa Lífið Nældi sér í einn umdeildan Lífið Þjóðbúningurinn aðal skvísuflíkin í dag Tíska og hönnun Frumsýning á Vísi: Fyrsta lag Valdimars í sjö ár og liðsmenn eru Bieber ævinlega þakklátir Tónlist Fjarsambandinu loksins lokið Tónlist Aðalfyrirsæta í herferð 66°Norður 99 ára gömul Tíska og hönnun Er hægt að komast yfir framhjáhald? Lífið Yngsti Íslendingurinn frá upphafi sem safnar skákstigum Lífið Huggulegustu hommar landsins kaupa heillandi hæð Lífið Barðist við tárin yfir fimmtán mínútna lófataki Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira
Tónlist Hafdís Vigfúsdóttir og Svanur Vilbergsson fluttu verk eftir Ravel, Debussy, Ibert og Poulenc. Salurinn í Kópavogi miðvikudagur 27. september Þeir sem vilja fá eitthvað andlegt með ostborgaranum í hádeginu ættu að kíkja við í menningarhúsin í Kópavoginum á miðvikudögum. Þar er ýmislegt á seyði. Ljósmyndaspjall í Héraðsskjalasafninu, bókaupplestur í Bókasafninu, leiðangur um myndlistarsýningu í Gerðarsafni, tónleikar í Salnum og margt fleira. Á miðvikudaginn lagði ég leið mína í síðastnefnda húsið og hlýddi á Hafdísi Vigfúsdóttur flautuleikara og Svan Vilbergsson gítarleikara. Tónlistin sem þau báru á borð var svo sannarlega fögur. Fyrst á dagskránni var Pavane fyrir látna prinsessu eftir Ravel, í útsetningu Konrad Ragossnig. Eins og óteljandi tónverk á borð við menúett, gavotte, saraböndu og passakalíu þá er pavane gamall dans, mjög hægur. Þetta er þó engin danstónlist og hún er ekki heldur helguð neinni sérstakri prinsessu. Stemningin er samt tregafull og vissulega væri hægt að dilla sér við hana ef slíkt væri í boði. Hafdís var þó langt frá því að stíga dansspor á sviðinu, hún virtist satt best að segja ekki vera komin í gang þarna í upphafi. Hljómurinn í flautunni var loðinn, túlkunin máttlaus og ekki sérlega sannfærandi. Svanur fylgdi hins vegar ásættanlega, en heildarútkoman var engu að síður flöt. Miklu betri voru Mouvements perpetuels eftir Poulenc. Hraðar flaututónarunur voru jafnar og flæðandi, fullkomlega áreynslulausar. Gítarleikurinn var líka léttur og leikandi, gæddur fjölbreyttum litbrigðum. Nokkuð síðri var prelúdían Stúlkan með hörgula hárið eftir Debussy, hér í útsetningu Stefan Nesbya. Rétt eins og Pavane eftir Ravel er þetta upphaflega píanótónsmíð, þrungin nostalgíu og náttúrustemningu. Hafdís mótaði laglínurnar ekki af nægilegri innlifun, það vantaði ljóðrænu í túlkunina, eins og flautuleikarinn hefði ekkert að segja með tónlistinni. Hvar var sálin í verkinu? Gítarhljómar Svans voru engu að síður fallegir, en það dugði ekki til. Kraftmeiri tónlist fór Hafdísi greinilega betur, því Entr’acte eftir Ibert var glæsileg. Flautuleikurinn var fullur af tilfinningu og tilkomumiklum hápunktum. Sömu sögu er að segja um stórbrotinn gítarleikinn, sem var auk þess skreyttur alls konar blæbrigðum. Þetta var flott. Lokalagið var líka ágætt, annar dans eftir Ravel, að þessu sinni Habanera. Túlkunin var skemmtilega lokkandi, litrík og spennandi, stefin seiðandi, hljómarnir fagurlega mótaðir. Þau Hafdís og Svanur eru auðheyrilega fínir tónlistarmenn, en þau hefðu mátt liggja meira yfir rólegri þáttum dagskrárinnar.Niðurstaða: Oftast ágætur flutningur á fallegri tónlist.
Tónlistargagnrýni Mest lesið Svona færðu fullnægingu án handa Lífið Nældi sér í einn umdeildan Lífið Þjóðbúningurinn aðal skvísuflíkin í dag Tíska og hönnun Frumsýning á Vísi: Fyrsta lag Valdimars í sjö ár og liðsmenn eru Bieber ævinlega þakklátir Tónlist Fjarsambandinu loksins lokið Tónlist Aðalfyrirsæta í herferð 66°Norður 99 ára gömul Tíska og hönnun Er hægt að komast yfir framhjáhald? Lífið Yngsti Íslendingurinn frá upphafi sem safnar skákstigum Lífið Huggulegustu hommar landsins kaupa heillandi hæð Lífið Barðist við tárin yfir fimmtán mínútna lófataki Bíó og sjónvarp Fleiri fréttir Þú heyrðir rétt: klassík getur verið skemmtileg Smashing Pumpkins pumpuðu upp stemningu – en listin varð undir hávaðanum Kynferðisleg gremja, sænskur senuþjófur og náttúruklám Ræðst framtíð grínmyndarinnar hér? Aumkunarverð endurvinnsla og ferskt framhald Áferðarfallegir en óeftirminnilegir fjórmenningar Sjá meira
Frumsýning á Vísi: Fyrsta lag Valdimars í sjö ár og liðsmenn eru Bieber ævinlega þakklátir Tónlist
Frumsýning á Vísi: Fyrsta lag Valdimars í sjö ár og liðsmenn eru Bieber ævinlega þakklátir Tónlist