Gangandi gjaldmiðill í flíspeysu Tómas Þór Þórðarson skrifar 14. september 2017 07:00 Ég elska túrista. Svo framarlega sem ég lendi ekki fyrir aftan þá í bíl úti á landi þar sem þeir nauðhemla við hvert einasta ský sem lítur út eins og fugl eða öfugt þá elska ég þá. Ég elska að rölta niður Laugaveginn og sjá þessar gangandi evrur og dollara í flíspeysunum sínum og gönguúlpunum í 18 gráða hita njóta lífsins lystisemda á Íslandi og auðga mannlífið okkar. Það er líka ekkert lítið gaman að fylgjast með þeim heillast af hlutum sem maður er sjálfur orðinn svo algjörlega samdauna. Að rölta fyrir aftan hóp af jákvæðum Bandaríkjamönnum (er til önnur týpa?) í Reykjavíkurborg fær mann til að stökkva aðeins út fyrir gluggann og horfa inn á fallegu borgina okkar. Þeir geta staðið svo klukkutímunum skiptir og myndað hvern einasta fermetra á Ingólfstorgi á meðan ég geng þar vanalega rösklega yfir, bölvandi yfir látunum í hjólabrettunum. Ferðamenn gera líka svo ferðamannalega hluti sem maður gerir sjálfur erlendis en þeir geta bara verið svo miklu fyndnari hér á landi. Hversu oft hefur maður ekki farið glorsoltinn inn í einhverja vegasjoppu og setið þar og kjamsað á dýrindis samlokum eða öðru góðmeti og borgað fyrir það sama og ekkert. Hér heima röltir maður reglulega framhjá 10-11 í Austurstræti þar sem ferðamenn sitja út við glugga og borða samlokur sem kosta álíka mikið og flugmiðinn þeirra. Það er alveg merkilegt hvað okrið hér heima gerir lítið til að fæla ferðamenn frá, því verðlagið er að flestu leyti komið út í algjört rugl. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Birtist í Fréttablaðinu Tómas Þór Þórðarson Mest lesið Opnum Tröllaskagann Helgi Jóhannsson Skoðun Henti Íslandi undir strætisvagninn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Forvarnateymi grunnskóla – góð hugmynd sem má ekki sofna Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Lesskilningur eða lesblinda??? Jóhannes Jóhannesson Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun
Ég elska túrista. Svo framarlega sem ég lendi ekki fyrir aftan þá í bíl úti á landi þar sem þeir nauðhemla við hvert einasta ský sem lítur út eins og fugl eða öfugt þá elska ég þá. Ég elska að rölta niður Laugaveginn og sjá þessar gangandi evrur og dollara í flíspeysunum sínum og gönguúlpunum í 18 gráða hita njóta lífsins lystisemda á Íslandi og auðga mannlífið okkar. Það er líka ekkert lítið gaman að fylgjast með þeim heillast af hlutum sem maður er sjálfur orðinn svo algjörlega samdauna. Að rölta fyrir aftan hóp af jákvæðum Bandaríkjamönnum (er til önnur týpa?) í Reykjavíkurborg fær mann til að stökkva aðeins út fyrir gluggann og horfa inn á fallegu borgina okkar. Þeir geta staðið svo klukkutímunum skiptir og myndað hvern einasta fermetra á Ingólfstorgi á meðan ég geng þar vanalega rösklega yfir, bölvandi yfir látunum í hjólabrettunum. Ferðamenn gera líka svo ferðamannalega hluti sem maður gerir sjálfur erlendis en þeir geta bara verið svo miklu fyndnari hér á landi. Hversu oft hefur maður ekki farið glorsoltinn inn í einhverja vegasjoppu og setið þar og kjamsað á dýrindis samlokum eða öðru góðmeti og borgað fyrir það sama og ekkert. Hér heima röltir maður reglulega framhjá 10-11 í Austurstræti þar sem ferðamenn sitja út við glugga og borða samlokur sem kosta álíka mikið og flugmiðinn þeirra. Það er alveg merkilegt hvað okrið hér heima gerir lítið til að fæla ferðamenn frá, því verðlagið er að flestu leyti komið út í algjört rugl.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun