Hvísl andans Jóna Hrönn Bolladóttir skrifar 14. desember 2016 07:00 Mér þykir óendanlega vænt um jólaguðspjallið því það á svo marga snertifleti við veruleikann. Þar tekur ungt par fagnandi á móti nýfæddu barni þótt þau séu á hrakhólum vegna skilningsleysis yfirvalda og samferðafólks. Einu aðilarnir sem deila gleði þeirra eru fátækir fjárhirðar og nokkrir útlendingar en yfir öllu grúfir morðæði konungsins Heródesar. Eitt eiga flestar persónur sögunnar sameiginlegt; þeim vitrast mikilvæg skilaboð. Hugrekkið sem unga parið sýnir á rætur í því að engill hafði ávarpað Maríu en birst Jósef í draumi og fjárhirðarnir standa baðaðir himneskri birtu á meðan vitringarnir lesa skilaboð í stjörnurnar. Flest þekkjum við sögu Bill Wilson sem var ofdrykkjumaður og lifði mikla eymd. Þegar stolt hans og þrjóska gagnvart áfenginu hrundi til grunna birti skyndilega, stofan þar sem hann var staddur var böðuð hvítu skæru ljósi og honum fannst hann allt í einu vera frjáls maður. Upp úr þessari reynslu fæddust AA-samtökin. Kannski eru fjárhirðarnir í guðspjallinu menn eins og Bill, hjálparvana og vonlitlir, en baðaðir alskæru ljósi finna þeir hvatningu til að leita kærleika og frelsis. Loks er það fyrir bendingu í draumi að lífi barnsins er þyrmt með því að fjölskyldunni tekst að flýja til annars lands, gerist flóttafólk líkt og milljónir manna um þessar mundir. Oft hef ég átt samtöl við fólk sem orðið hefur fyrir djúpstæðri andlegri reynslu en fer dult með það af ótta við almenningsálitið. Við lifum á ritskoðuðum tímum þar sem öll reynsla af hvísli andans er talin óhæf til birtingar. Engu að síður breytir andleg uppljómun lífi fólks enn í dag og gerir allt nýtt. Gleðilega hátíð ljóssins. Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jóna Hrönn Bolladóttir Mest lesið Okkar lágkúrulega illska Lóa Hlín Hjálmtýsdóttir Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Halldór 23.8.2025 Halldór Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Öndum rólega – á meðan húsið brennur Magnús Magnússon Skoðun Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Heildstætt heilbrigðiskerfi – hagur okkar allra Alma D. Möller Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Þjóðarmorð, fálmandi mjálm eða aðgerðir? Viðar Hreinsson Skoðun Fjárfestum í fyrsta bekk, frekar en fangelsum Hjördís Eva Þórðardóttir Skoðun
Mér þykir óendanlega vænt um jólaguðspjallið því það á svo marga snertifleti við veruleikann. Þar tekur ungt par fagnandi á móti nýfæddu barni þótt þau séu á hrakhólum vegna skilningsleysis yfirvalda og samferðafólks. Einu aðilarnir sem deila gleði þeirra eru fátækir fjárhirðar og nokkrir útlendingar en yfir öllu grúfir morðæði konungsins Heródesar. Eitt eiga flestar persónur sögunnar sameiginlegt; þeim vitrast mikilvæg skilaboð. Hugrekkið sem unga parið sýnir á rætur í því að engill hafði ávarpað Maríu en birst Jósef í draumi og fjárhirðarnir standa baðaðir himneskri birtu á meðan vitringarnir lesa skilaboð í stjörnurnar. Flest þekkjum við sögu Bill Wilson sem var ofdrykkjumaður og lifði mikla eymd. Þegar stolt hans og þrjóska gagnvart áfenginu hrundi til grunna birti skyndilega, stofan þar sem hann var staddur var böðuð hvítu skæru ljósi og honum fannst hann allt í einu vera frjáls maður. Upp úr þessari reynslu fæddust AA-samtökin. Kannski eru fjárhirðarnir í guðspjallinu menn eins og Bill, hjálparvana og vonlitlir, en baðaðir alskæru ljósi finna þeir hvatningu til að leita kærleika og frelsis. Loks er það fyrir bendingu í draumi að lífi barnsins er þyrmt með því að fjölskyldunni tekst að flýja til annars lands, gerist flóttafólk líkt og milljónir manna um þessar mundir. Oft hef ég átt samtöl við fólk sem orðið hefur fyrir djúpstæðri andlegri reynslu en fer dult með það af ótta við almenningsálitið. Við lifum á ritskoðuðum tímum þar sem öll reynsla af hvísli andans er talin óhæf til birtingar. Engu að síður breytir andleg uppljómun lífi fólks enn í dag og gerir allt nýtt. Gleðilega hátíð ljóssins. Þessi grein birtist fyrst í Fréttablaðinu.