Vængstýfður Eldfugl Jónas Sen skrifar 11. maí 2016 11:30 Daníel Bjarnason var stjórnandi á tónleikum Sinfóníuhljómsveitar Íslands síðasta föstudagskvöld. Fréttablaðið/Ernir Tónlist Sinfóníutónleikar Verk eftir Debussy, Webern og Stravinskí í flutningi Sinfóníuhljómsveitar Íslands og einstakra hljóðfæraleikara hennar. Stjórnandi: Daníel Bjarnason. Norðurljós í Hörpu Ef sýna á myndband á undan tónleikum þar sem áheyrendur eru fræddir um efnisskrána, þá verður að gera það vel. Í um hálftíma fyrir tónleika föstudagskvöldsins var Benedikt Hjartarson bókmenntafræðingur á hvíta tjaldinu. Hann sagði frá tímabilinu í kringum árið 1910, en þá voru verkin samin sem átti að flytja á tónleikunum. Vídeóið var herfilega illa unnið. Í þokkabót var ekkert myndefni til að gera frásögnina lifandi. Fyrirlestur Benedikts var þó fróðlegur í sjálfu sér. Tónleikarnir sjálfir voru hins vegar ekki slæmir. Fyrst gekk Anna Guðný Guðmundsdóttir fram á sviðið og spilaði tvær prelúdíur eftir Debussy. Það var Stúlkan með hörgula hárið og Farandsöngvarar (Minstrels). Leikur Önnu Guðnýjar var mjúkur, hljómfagur og skáldlegur. Hver einasti tónn sagði sögu og var þrunginn merkingu. Ekki síðri var flutningur hennar og Sifjar Tulinius á Fjórum þáttum fyrir fiðlu og píanó eftir Anton Webern. Þarna var tónmálið myrkara, andrúmsloftið var allt að því spúkí. Túlkunin var leitandi, full af ótta, jafnvel skelfingu; akkúrat eins og hún átti að hljóma. Heildarmyndin var afar áhrifarík. Aðalrétturinn á matseðlinum var svo Eldfuglinn, balletttónlist eftir Stravinskí. Það hefði mátt koma fram í máli Benedikts í myndbandinu vonda að Stravinskí var þarna undir gríðarlega sterkum áhrifum af Skrjabín. Svo rammt kvað að því að allur fyrri hluti ballettsins var nánast stæling á þeim síðarnefnda. Að mati undirritaðs rýrir þetta gildi verksins, í rauninni er það fyrst og fremst stílæfing. Stravinskí var ekki búinn að finna sig almennilega á þessum árum. Sinfónían spilaði vel undir öruggri stjórn Daníels Bjarnasonar. Það var markviss stígandi í túlkuninni og tæknilega séð var leikurinn vandaður. En hljómburðurinn í Norðurljósum skemmdi fyrir, hann var þurrari en í Eldborginni. Það kom ekki að sök þegar aðeins um einn eða tvo hljóðfæraleikara var að ræða. En heil hljómsveit þurfti meira, miklu meira! Heildaráferðin var dauð, það var eins og að heyra hljómsveitina spila í stúdíói, sem óneitanlega skemmdi upplifunina. Tónlistin á að vera lifandi, svífandi eins og eldfuglinn sjálfur. Hér lágu allar nóturnar á jörðinni, vænglausar og andvana. Breytti þá engu um hversu ágætlega hljómsveitin lék, vönduð frammistaða dugði einfaldlega ekki til.Niðurstaða: Á undan tónleikunum var sýnt illa unnið myndband, en hljóðfæraleikurinn var ágætur þótt hljómburðurinn setti strik í reikninginn. Menning Mest lesið Hraustustu hjón Garðabæjar selja glæsihýsi Lífið Brynjar skiptir Aroni út Lífið Ævintýralegur sumarfögnuður í Haukadal Lífið Kveða orðróminn í kútinn: „Það eru engar deilur“ Lífið Endanlega búið spil hjá Johnson og Martin Lífið Svona hljómar Himinn og jörð í flutningi Svölu Lífið Hvað í ósköpunum gerði James Bond á Íslandi? Leikjavísir Romeo Beckham og Kim Turnbull sögð hætt saman Lífið Unga fólkið sækir í svissnesk TAG Heuer Lífið samstarf „Okkur var ekkert cancelað, nema hann bara gerði það sjálfur“ Tónlist Fleiri fréttir Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira
Tónlist Sinfóníutónleikar Verk eftir Debussy, Webern og Stravinskí í flutningi Sinfóníuhljómsveitar Íslands og einstakra hljóðfæraleikara hennar. Stjórnandi: Daníel Bjarnason. Norðurljós í Hörpu Ef sýna á myndband á undan tónleikum þar sem áheyrendur eru fræddir um efnisskrána, þá verður að gera það vel. Í um hálftíma fyrir tónleika föstudagskvöldsins var Benedikt Hjartarson bókmenntafræðingur á hvíta tjaldinu. Hann sagði frá tímabilinu í kringum árið 1910, en þá voru verkin samin sem átti að flytja á tónleikunum. Vídeóið var herfilega illa unnið. Í þokkabót var ekkert myndefni til að gera frásögnina lifandi. Fyrirlestur Benedikts var þó fróðlegur í sjálfu sér. Tónleikarnir sjálfir voru hins vegar ekki slæmir. Fyrst gekk Anna Guðný Guðmundsdóttir fram á sviðið og spilaði tvær prelúdíur eftir Debussy. Það var Stúlkan með hörgula hárið og Farandsöngvarar (Minstrels). Leikur Önnu Guðnýjar var mjúkur, hljómfagur og skáldlegur. Hver einasti tónn sagði sögu og var þrunginn merkingu. Ekki síðri var flutningur hennar og Sifjar Tulinius á Fjórum þáttum fyrir fiðlu og píanó eftir Anton Webern. Þarna var tónmálið myrkara, andrúmsloftið var allt að því spúkí. Túlkunin var leitandi, full af ótta, jafnvel skelfingu; akkúrat eins og hún átti að hljóma. Heildarmyndin var afar áhrifarík. Aðalrétturinn á matseðlinum var svo Eldfuglinn, balletttónlist eftir Stravinskí. Það hefði mátt koma fram í máli Benedikts í myndbandinu vonda að Stravinskí var þarna undir gríðarlega sterkum áhrifum af Skrjabín. Svo rammt kvað að því að allur fyrri hluti ballettsins var nánast stæling á þeim síðarnefnda. Að mati undirritaðs rýrir þetta gildi verksins, í rauninni er það fyrst og fremst stílæfing. Stravinskí var ekki búinn að finna sig almennilega á þessum árum. Sinfónían spilaði vel undir öruggri stjórn Daníels Bjarnasonar. Það var markviss stígandi í túlkuninni og tæknilega séð var leikurinn vandaður. En hljómburðurinn í Norðurljósum skemmdi fyrir, hann var þurrari en í Eldborginni. Það kom ekki að sök þegar aðeins um einn eða tvo hljóðfæraleikara var að ræða. En heil hljómsveit þurfti meira, miklu meira! Heildaráferðin var dauð, það var eins og að heyra hljómsveitina spila í stúdíói, sem óneitanlega skemmdi upplifunina. Tónlistin á að vera lifandi, svífandi eins og eldfuglinn sjálfur. Hér lágu allar nóturnar á jörðinni, vænglausar og andvana. Breytti þá engu um hversu ágætlega hljómsveitin lék, vönduð frammistaða dugði einfaldlega ekki til.Niðurstaða: Á undan tónleikunum var sýnt illa unnið myndband, en hljóðfæraleikurinn var ágætur þótt hljómburðurinn setti strik í reikninginn.
Menning Mest lesið Hraustustu hjón Garðabæjar selja glæsihýsi Lífið Brynjar skiptir Aroni út Lífið Ævintýralegur sumarfögnuður í Haukadal Lífið Kveða orðróminn í kútinn: „Það eru engar deilur“ Lífið Endanlega búið spil hjá Johnson og Martin Lífið Svona hljómar Himinn og jörð í flutningi Svölu Lífið Hvað í ósköpunum gerði James Bond á Íslandi? Leikjavísir Romeo Beckham og Kim Turnbull sögð hætt saman Lífið Unga fólkið sækir í svissnesk TAG Heuer Lífið samstarf „Okkur var ekkert cancelað, nema hann bara gerði það sjálfur“ Tónlist Fleiri fréttir Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira