Það er eitthvað Dave Roback/Hope Sandoval-legt við þetta Björn Teitsson skrifar 11. desember 2014 12:00 Ylja Bjartey Sveinsdóttir og Guðný Gígja Skjaldardóttir. Vísir/Daníel Tónlist Commotion Ylja Sena Ylja vakti verðskuldaða athygli fyrir samnefndan frumburð sveitarinnar sem kom út fyrir réttum tveimur árum. Sveitin er að miklu leyti byggð í kringum söngkonurnar tvær, Bjarteyju Sveinsdóttur og Guðnýju Gígju Skjaldardóttur. Þær hafa spilað einhvers konar afbrigði af kántrískotinni þjóðlagatónlist og gerðu það með prýði á fyrri skífu þegar sveitin hafði á að skipa slide-gítarleikaranum Smára „Tarfi“ Jósepssyni. Mannabreytingar hafa ef til vill haft áhrif á hljóm sveitarinnar. Nú er Smári horfinn á braut og til liðs við Ylju gengu þúsundþjalasmiðurinn Örn Eldjárn og ryþmadúó skipað Magnúsi Erni Magnússyni og Ingibjörgu Elsu Turchi. Á þesssari nýjust afurð sveitarinnar, Commotion, er hljómurinn ögn meira „indí“, kominn í smá „alt-country“: maður hugsar til Cowboy Junkies eða jafnvel Mazzy Star – það er eitthvað Dave Roback/Hope Sandoval-legt við þetta. Gítarhljómur stækkaður, effekt á trommum, róleg sveimandi yfirferð með fallegum söngröddum. Það eru líka raddirnar sem eru aðalsmerki Ylju, það einfaldlega verður að viðurkennast. Þær Bjartey og Gígja, sem einnig semja flesta textana, ná einstaklega vel saman og raddanir þeirra virkilega til fyrirmyndar. Flutningur laganna er hnökralaus og lagasmíðarnar eru ekkert of flóknar, enda ættu þær ekkert að vera það. Galdurinn felst frekar í að búa til öruggan farveg fyrir raddirnar, með stöku skreytingum hér og þar.Titillag plötunnar fellur helst í þá gryfju að geta hljómað undir hvaða stiklu sem er fyrir bandaríska indí-mynd – en það er nokkurn veginn það versta sem hægt er að segja um plötuna. Sem er gott. Bestu lögin eru „Sem betur fer“, en það hefur fengið mikla spilun í útvarpi nú þegar, „Hlaðseyri“ og „Fall“ sem býður upp á allt það besta sem Ylja hefur upp á að bjóða.Niðurstaða: Mjög góð önnur plata frá hljómsveit sem er stígandi í sinni listsköpun. Einlægur flutningur fallegra laga þar sem raddirnar eru aðalsmerkið. Gagnrýni Menning Mest lesið „Ekkert gengið að casha út á pabba“ Menning Hélt við konu besta vinar síns Lífið Þjóðhátíð um raunveruleikaþátt Brynjars: „Það er ekkert í boði“ Lífið Fréttatía vikunnar: Trump, Parkinson og fótbolti Lífið Selur íbúð með náttúruparadís í bakgarðinum Lífið Heldur sér við efnið og burt frá efnunum Tónlist Einn heppinn vinnur frítt flug í heilt ár með PLAY Lífið samstarf Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Gagnrýni Stuð og stemning á „árshátíð íslenskra þungarokkara“ í Stykkishólmi Lífið Garðar Gunnlaugs og Fanney Sandra flytja á Selfoss Lífið Fleiri fréttir Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira
Tónlist Commotion Ylja Sena Ylja vakti verðskuldaða athygli fyrir samnefndan frumburð sveitarinnar sem kom út fyrir réttum tveimur árum. Sveitin er að miklu leyti byggð í kringum söngkonurnar tvær, Bjarteyju Sveinsdóttur og Guðnýju Gígju Skjaldardóttur. Þær hafa spilað einhvers konar afbrigði af kántrískotinni þjóðlagatónlist og gerðu það með prýði á fyrri skífu þegar sveitin hafði á að skipa slide-gítarleikaranum Smára „Tarfi“ Jósepssyni. Mannabreytingar hafa ef til vill haft áhrif á hljóm sveitarinnar. Nú er Smári horfinn á braut og til liðs við Ylju gengu þúsundþjalasmiðurinn Örn Eldjárn og ryþmadúó skipað Magnúsi Erni Magnússyni og Ingibjörgu Elsu Turchi. Á þesssari nýjust afurð sveitarinnar, Commotion, er hljómurinn ögn meira „indí“, kominn í smá „alt-country“: maður hugsar til Cowboy Junkies eða jafnvel Mazzy Star – það er eitthvað Dave Roback/Hope Sandoval-legt við þetta. Gítarhljómur stækkaður, effekt á trommum, róleg sveimandi yfirferð með fallegum söngröddum. Það eru líka raddirnar sem eru aðalsmerki Ylju, það einfaldlega verður að viðurkennast. Þær Bjartey og Gígja, sem einnig semja flesta textana, ná einstaklega vel saman og raddanir þeirra virkilega til fyrirmyndar. Flutningur laganna er hnökralaus og lagasmíðarnar eru ekkert of flóknar, enda ættu þær ekkert að vera það. Galdurinn felst frekar í að búa til öruggan farveg fyrir raddirnar, með stöku skreytingum hér og þar.Titillag plötunnar fellur helst í þá gryfju að geta hljómað undir hvaða stiklu sem er fyrir bandaríska indí-mynd – en það er nokkurn veginn það versta sem hægt er að segja um plötuna. Sem er gott. Bestu lögin eru „Sem betur fer“, en það hefur fengið mikla spilun í útvarpi nú þegar, „Hlaðseyri“ og „Fall“ sem býður upp á allt það besta sem Ylja hefur upp á að bjóða.Niðurstaða: Mjög góð önnur plata frá hljómsveit sem er stígandi í sinni listsköpun. Einlægur flutningur fallegra laga þar sem raddirnar eru aðalsmerkið.
Gagnrýni Menning Mest lesið „Ekkert gengið að casha út á pabba“ Menning Hélt við konu besta vinar síns Lífið Þjóðhátíð um raunveruleikaþátt Brynjars: „Það er ekkert í boði“ Lífið Fréttatía vikunnar: Trump, Parkinson og fótbolti Lífið Selur íbúð með náttúruparadís í bakgarðinum Lífið Heldur sér við efnið og burt frá efnunum Tónlist Einn heppinn vinnur frítt flug í heilt ár með PLAY Lífið samstarf Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Gagnrýni Stuð og stemning á „árshátíð íslenskra þungarokkara“ í Stykkishólmi Lífið Garðar Gunnlaugs og Fanney Sandra flytja á Selfoss Lífið Fleiri fréttir Tom Cruise hrasar á síðasta snúning Messan sem var ekki tímamótaverk – en mig langaði samt til að gráta KK og Sinfó: Clint Eastwood mætti í Eldborg Carmina Burana sem maður vill helst gleyma – hvað fór úrskeiðis í Hörpu? Klækir, prettir og kardínálaklíkur í páfakjöri Sjá meira