Toppurinn að vera tímanlegur Sara McMahon skrifar 25. nóvember 2014 09:30 Þegar ég var rúmlega áratug yngri en ég er í dag bjó ég í Danmörku í nokkur ár. Mjög stuttu eftir að ég fluttist til kóngsins Köbenhavn var mér boðið í afmælisveislu – svona ekta danska afmælisveislu með smurbrauði, hönsesalati, bjór, snaps, kökum, kaffi og stanslausum söng. Gestir áttu að mæta klukkan tólf á hádegi og ég man enn þann dag í dag hversu undrandi ég varð þegar allir gestirnir voru mættir nokkrum mínútum fyrir tólf. Ég var hissa en hamingjusöm og um mig hríslaðist ókunnug sælutilfinning. „Hér mæta allir á réttum tíma! Hér mun ég una mér vel,“ hugsaði ég með mér á meðan undir ómaði „I dag er det Kirstens födselsdag. Hurra, hurra, hurra!“ Og næstu árin gekk lífið sinn stundvíslega vanagang: Almenningssamgöngutækin gengu á hárréttum tíma, tónleikar hófust stundvíslega og sömuleiðis hverskyns boð og veislur. Ólíkt Íslendingum á hið vinsæla, enska orðatiltæki að vera „fashionably late“ ekki upp á pallborðið hjá Dönum (í það minnsta ekki þeim sem ég umgekkst í þau ár sem ég bjó á meðal þeirra). Það að vera „stællega seinn“ virðist helst brúkað af óstundvísu fólki sem reynir um leið að réttlæta sinn eigin seinagang og, ef ég má gerast svo kræf, dónaskap. Og stundum, þegar ég sit og bíð eftir fólki, læt ég hugann reika aftur til þess tíma er ég bjó í landi þar sem stundvísi var í tísku og fólk mætti „fashionably on time“. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sara McMahon Mest lesið Transumræðan og ruglið um fjölda kynja Einar Steingrímsson Skoðun 752 dánir vegna geðheilsuvanda – enginn vegna fjölþáttaógnar Grímur Atlason Skoðun Foreldrar þurfa bara að vera duglegri Björg Magnúsdóttir Skoðun Magga Stína! Helga Völundardóttir Skoðun Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun Leikskólar eru ekki munaður Íris Eva Gísladóttir Skoðun Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun Dýrkeypt eftirlitsleysi Lilja Björk Guðmundsdóttir Skoðun Minntist ekkert á Evrópusambandið Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Svindl eða sjálfsvernd? Sigurður Árni Reynisson Skoðun
Þegar ég var rúmlega áratug yngri en ég er í dag bjó ég í Danmörku í nokkur ár. Mjög stuttu eftir að ég fluttist til kóngsins Köbenhavn var mér boðið í afmælisveislu – svona ekta danska afmælisveislu með smurbrauði, hönsesalati, bjór, snaps, kökum, kaffi og stanslausum söng. Gestir áttu að mæta klukkan tólf á hádegi og ég man enn þann dag í dag hversu undrandi ég varð þegar allir gestirnir voru mættir nokkrum mínútum fyrir tólf. Ég var hissa en hamingjusöm og um mig hríslaðist ókunnug sælutilfinning. „Hér mæta allir á réttum tíma! Hér mun ég una mér vel,“ hugsaði ég með mér á meðan undir ómaði „I dag er det Kirstens födselsdag. Hurra, hurra, hurra!“ Og næstu árin gekk lífið sinn stundvíslega vanagang: Almenningssamgöngutækin gengu á hárréttum tíma, tónleikar hófust stundvíslega og sömuleiðis hverskyns boð og veislur. Ólíkt Íslendingum á hið vinsæla, enska orðatiltæki að vera „fashionably late“ ekki upp á pallborðið hjá Dönum (í það minnsta ekki þeim sem ég umgekkst í þau ár sem ég bjó á meðal þeirra). Það að vera „stællega seinn“ virðist helst brúkað af óstundvísu fólki sem reynir um leið að réttlæta sinn eigin seinagang og, ef ég má gerast svo kræf, dónaskap. Og stundum, þegar ég sit og bíð eftir fólki, læt ég hugann reika aftur til þess tíma er ég bjó í landi þar sem stundvísi var í tísku og fólk mætti „fashionably on time“.
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun
Uppgjöf Reykjavíkurborgar í leikskólamálum Finnbjörn A. Hermannsson,Sonja Ýr Þorbergsdóttir Skoðun
Kópavogsmódelið – sveigjanleiki á pappír, en álag á foreldrar í raun og veru Örn Arnarson Skoðun