To be grateful Kolbeinn Tumi Daðason skrifar 17. október 2014 00:00 „Jei pabbi, það er bréf!“ sagði spennt fjögurra ára dóttir mín þegar hún sá bréfið í póstkassanum. Eftir að hafa þurft að sætta sig við tóman póstkassa tvo daga í röð var sönn gleði að sjá bréf. Litlu skipti þótt bréfið væri ekki til hennar enda hefði verið í meira lagi óvenjulegt að barn á leikskólaaldri fengi bréf frá Sýslumanninum í Reykjavík. Ég vissi svo sem að von væri á bréfinu en tók það engu að síður úr póstkassanum með semingi. Kaflaskil, sem löngu voru orðin ljós, nema hvað það vantaði stimpilinn: „Er hjónunum hér með veitt leyfi til lögskilnaðar…“ Þar með var það staðfest. 32 ára fráskilinn tveggja barna faðir. Flestum kom í opna skjöldu þegar við slitum samvistir um áramótin enda virtist allt í góðum málum á yfirborðinu. Á flesta kanta lék líka lífið við okkur en þó var taktleysið í dansinum nógu mikið til þess að við værum bæði viss um að ballið væri búið. Þegar við giftumst stakk ég í gríni upp á því að við skrifuðum inn í hringana okkar: „Þar til annað okkar deyr.“ Í sjálfu sér gætum við enn gengið með hringa með þeirri áletrun. Krakkarnir okkar tveir gera það að verkum að samskipti okkar verða regluleg um alla framtíð, eða þar til annað okkar deyr. Enda skiptir framar öllu að við stöndum vaktina vel sem foreldrar þótt hvort okkar búi á sínum staðnum. Þess vegna er ég ótrúlega þakklátur fyrir það hve góð samskipti okkar eru. Í átta ár var ég í sambandi með yndislegri konu sem verður vinur minn út ævina. Ég efast ekki um það eina mínútu. Vonandi finnur hún ástina á ný og kannski verð ég jafn heppinn. Hin raunverulega ást er þó á krökkunum okkar tveimur sem ég veit að eru í góðum höndum hvort sem þau eru hjá mér eða henni. Fyrir það er ég þakklátur. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kolbeinn Tumi Daðason Mest lesið Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Hópnauðganir/svartheimar! Davíð Bergmann Skoðun Hvers vegna er ungbarnadauði lægstur á Íslandi? Þórður Þórkelsson Skoðun Af hverju er Framsóknarfólk hamingjusamast? Árelía Eydís Guðmundsdóttir Skoðun Skjárinn og börnin Daðey Albertsdóttir,Silja Björk Egilsdóttir,Skúli Bragi Geirdal Skoðun
„Jei pabbi, það er bréf!“ sagði spennt fjögurra ára dóttir mín þegar hún sá bréfið í póstkassanum. Eftir að hafa þurft að sætta sig við tóman póstkassa tvo daga í röð var sönn gleði að sjá bréf. Litlu skipti þótt bréfið væri ekki til hennar enda hefði verið í meira lagi óvenjulegt að barn á leikskólaaldri fengi bréf frá Sýslumanninum í Reykjavík. Ég vissi svo sem að von væri á bréfinu en tók það engu að síður úr póstkassanum með semingi. Kaflaskil, sem löngu voru orðin ljós, nema hvað það vantaði stimpilinn: „Er hjónunum hér með veitt leyfi til lögskilnaðar…“ Þar með var það staðfest. 32 ára fráskilinn tveggja barna faðir. Flestum kom í opna skjöldu þegar við slitum samvistir um áramótin enda virtist allt í góðum málum á yfirborðinu. Á flesta kanta lék líka lífið við okkur en þó var taktleysið í dansinum nógu mikið til þess að við værum bæði viss um að ballið væri búið. Þegar við giftumst stakk ég í gríni upp á því að við skrifuðum inn í hringana okkar: „Þar til annað okkar deyr.“ Í sjálfu sér gætum við enn gengið með hringa með þeirri áletrun. Krakkarnir okkar tveir gera það að verkum að samskipti okkar verða regluleg um alla framtíð, eða þar til annað okkar deyr. Enda skiptir framar öllu að við stöndum vaktina vel sem foreldrar þótt hvort okkar búi á sínum staðnum. Þess vegna er ég ótrúlega þakklátur fyrir það hve góð samskipti okkar eru. Í átta ár var ég í sambandi með yndislegri konu sem verður vinur minn út ævina. Ég efast ekki um það eina mínútu. Vonandi finnur hún ástina á ný og kannski verð ég jafn heppinn. Hin raunverulega ást er þó á krökkunum okkar tveimur sem ég veit að eru í góðum höndum hvort sem þau eru hjá mér eða henni. Fyrir það er ég þakklátur.
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun