Mengun hinna ilmandi snúða Hildur Sverrisdóttir skrifar 21. september 2013 07:30 Þytur í laufum og árniður trufla okkur minna en umferðarniður. Við höfum meira þol gagnvart hljóðum sem við erum vön og tökum sem sjálfsögðum. Því heyrum við varla fuglasönginn en pirrumst yfir tónlistaróm í grenndinni. Það er áhugavert að velta upp hvaða fleiri hlutum í umhverfi okkar við höfum vanist þannig að þeir trufla okkur ekkert, þó við myndum taka þeim með fyrirvara ef þeir kæmu fyrst til sögunnar nú.Hefðu allir vegirnir verið samþykktir? Í allri umræðu um umhverfisvernd samtímans má ímynda sér fólk hrylla við tilhugsuninni um að leggja vegi þvers og kruss um náttúruperlurnar án nokkurrar málamiðlunar við sjálfsagða náttúruvernd. Við mótmæli vegna byggingu Hallgrímskirkju myndi nú bætast við grenndarkynning með sjónarmiðum um skuggavarp og skerðingu útsýnis og mótmæli um „að trúarlegt kennimerki yrði kennileiti borgarinnar“. Á kirkjulegum nótum koma líka blessaðar kirkjuklukkurnar upp í hugann – kæmust þær í gegnum hagsmunaaðilakynningu? Þessar hvellandi bjöllur sem óma um hverfi borgarinnar á ókristilegum tímum – eða væntanlega kristilegum. Mikilvægur þáttur borgarsamfélags er að hagsmunir allra séu hafðir í huga. Skipulagsferlin bera þess sem betur fer merki og reynt að tryggja að sem flestir fái sanngjarna aðkomu að ákvörðunum. Og oft hafa mótmæli íbúa bjargað verðmætum eins og Bernhöftstorfunni.En það er líka mikilvægt að borgin sé í mótun. Borgin er ekki myndastytta, hún á ekki að staðna heldur þróast í takt við nýja tíma. Skipulagsskynjun okkar er allajafna íhaldssöm og það er mannlegt að geta frekar ímyndað sér hlutina eins og þeir eru í dag en að ímynda sér eitthvað allt annað. Kannski mun til dæmis framtíðarkynslóðum þykja jafnskrítin tilhugsun að það hafi einu sinni verið flugvöllur í Vatnsmýri og minni kynslóð finnst skrítið að það hafi verið lækur í Lækjargötu. Eflaust mætti segja að ef öll hagsmunasjónarmið samtímans um skipulag borgarinnar hefðu alltaf verið til staðar hefði borgin í raun einfaldlega ekki byggst. Ef íbúar við Hringbraut hefðu mótmælt harðlega fyrirhugaðri atvinnustarfsemi í fjölbýlishúsi vegna lyktarmengunar og næturrasks, væri ekkert Björnsbakarí. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Hildur Sverrisdóttir Mest lesið 1 stk. ísl. ríkisborgararéttur - kr. 1,600 Róbert Björnsson Skoðun Faglegt mat eða lukka? I: Frá kennslustofu til stafbókar Bogi Ragnarsson Skoðun Hvers vegna ekki bókun 35? Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Hvað kosta mannréttindi? Anna Lára Steindal Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir Skoðun Setjum kraft í íslenskukennslu fullorðinna Anna Linda Sigurðardóttir Skoðun Ný nálgun fyrir börn með fjölþættan vanda Guðmundur Ingi Þóroddsson,Guðbjörg Sveinsdóttir Skoðun
Þytur í laufum og árniður trufla okkur minna en umferðarniður. Við höfum meira þol gagnvart hljóðum sem við erum vön og tökum sem sjálfsögðum. Því heyrum við varla fuglasönginn en pirrumst yfir tónlistaróm í grenndinni. Það er áhugavert að velta upp hvaða fleiri hlutum í umhverfi okkar við höfum vanist þannig að þeir trufla okkur ekkert, þó við myndum taka þeim með fyrirvara ef þeir kæmu fyrst til sögunnar nú.Hefðu allir vegirnir verið samþykktir? Í allri umræðu um umhverfisvernd samtímans má ímynda sér fólk hrylla við tilhugsuninni um að leggja vegi þvers og kruss um náttúruperlurnar án nokkurrar málamiðlunar við sjálfsagða náttúruvernd. Við mótmæli vegna byggingu Hallgrímskirkju myndi nú bætast við grenndarkynning með sjónarmiðum um skuggavarp og skerðingu útsýnis og mótmæli um „að trúarlegt kennimerki yrði kennileiti borgarinnar“. Á kirkjulegum nótum koma líka blessaðar kirkjuklukkurnar upp í hugann – kæmust þær í gegnum hagsmunaaðilakynningu? Þessar hvellandi bjöllur sem óma um hverfi borgarinnar á ókristilegum tímum – eða væntanlega kristilegum. Mikilvægur þáttur borgarsamfélags er að hagsmunir allra séu hafðir í huga. Skipulagsferlin bera þess sem betur fer merki og reynt að tryggja að sem flestir fái sanngjarna aðkomu að ákvörðunum. Og oft hafa mótmæli íbúa bjargað verðmætum eins og Bernhöftstorfunni.En það er líka mikilvægt að borgin sé í mótun. Borgin er ekki myndastytta, hún á ekki að staðna heldur þróast í takt við nýja tíma. Skipulagsskynjun okkar er allajafna íhaldssöm og það er mannlegt að geta frekar ímyndað sér hlutina eins og þeir eru í dag en að ímynda sér eitthvað allt annað. Kannski mun til dæmis framtíðarkynslóðum þykja jafnskrítin tilhugsun að það hafi einu sinni verið flugvöllur í Vatnsmýri og minni kynslóð finnst skrítið að það hafi verið lækur í Lækjargötu. Eflaust mætti segja að ef öll hagsmunasjónarmið samtímans um skipulag borgarinnar hefðu alltaf verið til staðar hefði borgin í raun einfaldlega ekki byggst. Ef íbúar við Hringbraut hefðu mótmælt harðlega fyrirhugaðri atvinnustarfsemi í fjölbýlishúsi vegna lyktarmengunar og næturrasks, væri ekkert Björnsbakarí.