Cave heltók áhorfendur Þorgils Jónsson skrifar 1. júlí 2013 12:30 Nick Cave á sviðinu á laugardag. Ástralinn goðsagnakenndi Nick Cave er að verða einn duglegasti Íslandsvinur seinni tíma, en hann og félagar hans í the Bad Seeds glöddu gesti sem aðalatriðið á hátíðinni All Tomorrow‘s Parties sem fór fram á Ásbrú um helgina. Ekki er ofsögum sagt að hann hafi átt svæðið með húð og hári. Til að byrja með er rétt að víkja að aðstöðunni í Atlantic Studios, sem gæti hæglega orðið ein besta tónleikahöllin sem í boði er hér á landi. Hljóðið var gott, sem og öll umgjörð um hátíðina. Það nýttu Cave og Bad Seeds sér til fullnustu, enda héldu þeir áhorfendum í heljargreipum allan tímann. Þeir spiluðu alls fimmtán lög, þar af fimm af hinni stórfínu Push the Sky Away sem kom út ekki alls fyrir löngu. Flestir hafa eflaust heyrt af því að Cave varð fótaskortur á palli einum, sem hafði verið komið upp fyrir framan sviðið, og hrundi niður á gólf. Hann var þó ekki lengi að ná sér heldur hljóp nær rakleitt aftur upp á svið, kláraði lagið og sló svo á létta strengi. Fagmennskan uppmáluð! Þessi uppákoma varð bara til að kveikja enn upp í áhorfendum, sem voru eins og í leiðslu á meðan tónleikunum stóð og hinn 55 ára gamli Cave vafði þeim um fingur sér með sinni einstöku sviðsframkomu. Þá var hljómsveitin í fantaformi með hinn magnaða þúsundþjalasmið Warren Ellis í broddi fylkingar. Lagalistinn var geysilega þéttur, enda úr miklu að spila frá löngum og farsælum ferli Cave. Hann fór allt frá Deanna og From Her to Eternity niður í rólegri lög eins og God Is in the House og seiðandi tóna af nýju plötunni. Ef hægt er að tala um hápunkta má helst nefna Tupelo, Mercy Seat og Stagger Lee, auk Red Right Hand sem var uppklappslagið. Þessir tónleikar voru ekkert nema magnaðir og báru snilld Caves gott vitni. Því er ekki hægt að gefa annað en fullt hús stiga. Gagnrýni Mest lesið Viðskila í London eftir að hafa hent vegabréfinu í ruslið Ferðalög „Ég er mamman sem gat aldrei gefið honum það sem hann óskaði sér“ Lífið Karmað muni bíta þjófinn í rassinn þegar títan og glyttan byrja að dansa í hitanum Lífið Segja Helenu fara með „hreinar rangfærslur“ Lífið Kristófer Acox og Guðrún Elísabet eiga von á barni Lífið Hreimur og Ólafur Darri perluvinir sem horfa á enska boltann saman Lífið Áttu að hitta Reiner-hjónin daginn örlagaríka Lífið Sannkölluð útsýnisperla með potti í Skerjafirði Lífið Helvítis jólapizzan slær í gegn á Eldofninum Lífið samstarf Þingmaður selur húsið Lífið Fleiri fréttir Upphitaðir afneitunarafgangar Frosta Jólatónleikar eru ekki tónlist. Þeir eru neyðaraðgerð Aðeins of leiðinlegt til að vera skemmtilegt Vonlaust í víkinni Hörkuhasar þótt persónusköpun skorti Bragðlaust eins og skyr með sykri Sambandslaus Hamlet Sjá meira
Ástralinn goðsagnakenndi Nick Cave er að verða einn duglegasti Íslandsvinur seinni tíma, en hann og félagar hans í the Bad Seeds glöddu gesti sem aðalatriðið á hátíðinni All Tomorrow‘s Parties sem fór fram á Ásbrú um helgina. Ekki er ofsögum sagt að hann hafi átt svæðið með húð og hári. Til að byrja með er rétt að víkja að aðstöðunni í Atlantic Studios, sem gæti hæglega orðið ein besta tónleikahöllin sem í boði er hér á landi. Hljóðið var gott, sem og öll umgjörð um hátíðina. Það nýttu Cave og Bad Seeds sér til fullnustu, enda héldu þeir áhorfendum í heljargreipum allan tímann. Þeir spiluðu alls fimmtán lög, þar af fimm af hinni stórfínu Push the Sky Away sem kom út ekki alls fyrir löngu. Flestir hafa eflaust heyrt af því að Cave varð fótaskortur á palli einum, sem hafði verið komið upp fyrir framan sviðið, og hrundi niður á gólf. Hann var þó ekki lengi að ná sér heldur hljóp nær rakleitt aftur upp á svið, kláraði lagið og sló svo á létta strengi. Fagmennskan uppmáluð! Þessi uppákoma varð bara til að kveikja enn upp í áhorfendum, sem voru eins og í leiðslu á meðan tónleikunum stóð og hinn 55 ára gamli Cave vafði þeim um fingur sér með sinni einstöku sviðsframkomu. Þá var hljómsveitin í fantaformi með hinn magnaða þúsundþjalasmið Warren Ellis í broddi fylkingar. Lagalistinn var geysilega þéttur, enda úr miklu að spila frá löngum og farsælum ferli Cave. Hann fór allt frá Deanna og From Her to Eternity niður í rólegri lög eins og God Is in the House og seiðandi tóna af nýju plötunni. Ef hægt er að tala um hápunkta má helst nefna Tupelo, Mercy Seat og Stagger Lee, auk Red Right Hand sem var uppklappslagið. Þessir tónleikar voru ekkert nema magnaðir og báru snilld Caves gott vitni. Því er ekki hægt að gefa annað en fullt hús stiga.
Gagnrýni Mest lesið Viðskila í London eftir að hafa hent vegabréfinu í ruslið Ferðalög „Ég er mamman sem gat aldrei gefið honum það sem hann óskaði sér“ Lífið Karmað muni bíta þjófinn í rassinn þegar títan og glyttan byrja að dansa í hitanum Lífið Segja Helenu fara með „hreinar rangfærslur“ Lífið Kristófer Acox og Guðrún Elísabet eiga von á barni Lífið Hreimur og Ólafur Darri perluvinir sem horfa á enska boltann saman Lífið Áttu að hitta Reiner-hjónin daginn örlagaríka Lífið Sannkölluð útsýnisperla með potti í Skerjafirði Lífið Helvítis jólapizzan slær í gegn á Eldofninum Lífið samstarf Þingmaður selur húsið Lífið Fleiri fréttir Upphitaðir afneitunarafgangar Frosta Jólatónleikar eru ekki tónlist. Þeir eru neyðaraðgerð Aðeins of leiðinlegt til að vera skemmtilegt Vonlaust í víkinni Hörkuhasar þótt persónusköpun skorti Bragðlaust eins og skyr með sykri Sambandslaus Hamlet Sjá meira