Vetur sjálfsánægjunnar Friðrika Benónýs skrifar 1. nóvember 2012 08:00 Þessi vetur lítur út fyrir að verða óvenju harður. Ekki endilega hvað veðurfar varðar heldur eru það kosningarnar í vor sem hörkunni valda. Frambjóðendur eru nú þegar, í upphafi nóvembermánaðar, komnir í skotgrafirnar fyrir prófkjörin. Flíka sínu eigin ágæti á kostnað annarra frambjóðenda og bombardera blásaklausa kjósendur með Facebook-síðum, vefsíðum, tilkynningum, fjölskyldumyndum og innihaldslausum viðtölum í fjölmiðlum. Hver og einn reynir að sannfæra okkur um yfirburði sína fram yfir aðra valkosti til að gegna þessu fyrirlitnasta starfi á landinu. Hnútukastið er hafið og hér eru menn þó að keppa við samherja sína. Hjálpi okkur allar vættir þegar prófkjörunum lýkur og menn fara að snúa sér að því að níða skóinn af pólitískum andstæðingum. Auðvitað er þakkarvert að einhverjir skuli vera tilbúnir að leggja það á sig að sitja á löggjafarþinginu. Og auðvitað er blessuðu fólkinu vorkunn að þurfa að standa í mittisdjúpri prófkjörseðjunni og veifa öllum öngum til að vekja á sér athygli. Aumingja blessaðar manneskjurnar. Og kannski er það lágmarkssjálfsbjargarviðleitni að skipta um flokk eða kjördæmi ef menn sjá fram á að hljóta ekki brautargengi í prófkjöri þar sem þeir eru núna. Kannski. En ósköp er það nú samt illa til þess fallið að sannfæra væntanlega kjósendur um að hér fari manneskja sem hafi pólitískar hugsjónir að leiðarljósi. Nema maður hafi bara fullkomlega misskilið það hugtak og hugsjónamennska nútímans snúist einfaldlega um að ota sínum tota og hlaða undir eigin rass. Miðað við sjálfslýsingar prófkjörsframbjóðenda mætti reyndar ætla að hér væru slík valmenni (og já, konur eru menn) á ferð að þjóðin biði þess aldrei bætur ef þeir kæmust ekki á þing. Sem virkar fremur undarlega á hinn almenna kjósanda sem fylgst hefur með frammistöðu þessara sömu frambjóðenda á yfirstandandi þingi. Er persónuleikabreyting innifalin í ímyndarsköpun nútíma pólitíkusa fyrir prófkjör? Já, þetta verður harður vetur. Þegar sjálfshóli prófkjörskandídata lýkur hefst endursköpun sögunnar þar sem öllum staðreyndum frá síðustu fjórum árum verður snúið á haus. Allir flokkar hafa staðið sig frábærlega að eigin mati og allir aðrir flokkar hafa staðið sig hörmulega samkvæmt sama mati. Hringekjan mun snúast fram á vor og þá kemur væntanlega í ljós hvort sú skoðun pólitíkusa að kjósendur séu auðtrúa fífl með gullfiskaminni á við rök að styðjast. Þangað til er eina vörnin að slökkva á öllum fréttamiðlum, skrá sig út af Facebook og finna sér eitthvað uppbyggilegra að iðja en að hlusta á sjálfsánægjurausið og skítkastið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Friðrika Benónýsdóttir Mest lesið Við stöndum þeim næst en fáum ekki rödd Svava Bjarnadóttir Skoðun Sjö staðreyndir í útlendingamálum Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir Skoðun Sumarorlofið fór í baráttuna fyrir barni - er það sanngjarnt? Sigríður Auðunsdóttir Skoðun Árásir á ferðaþjónustu skaða allt samfélagið Jóhannes Þór Skúlason Skoðun Hvar eru konurnar í byggingariðnaði? Aron Leví Beck Skoðun Úr skotgröfum í netkerfin: Netárásir á innviði Vesturlanda Ýmir Vigfússon Skoðun Sjálfstæðisstefnan og frelsið Helgi Áss Grétarsson Skoðun Svargrein: Ísland á víst að íhuga aðild að ESB Ágúst Ólafur Ágústsson Skoðun Sumarfríinu aflýst Sigurður Helgi Pálmason Skoðun Einmanaleiki: Skortir þig tengsl við þig eða aðra? Sigrún Þóra Sveinsdóttir Skoðun
Þessi vetur lítur út fyrir að verða óvenju harður. Ekki endilega hvað veðurfar varðar heldur eru það kosningarnar í vor sem hörkunni valda. Frambjóðendur eru nú þegar, í upphafi nóvembermánaðar, komnir í skotgrafirnar fyrir prófkjörin. Flíka sínu eigin ágæti á kostnað annarra frambjóðenda og bombardera blásaklausa kjósendur með Facebook-síðum, vefsíðum, tilkynningum, fjölskyldumyndum og innihaldslausum viðtölum í fjölmiðlum. Hver og einn reynir að sannfæra okkur um yfirburði sína fram yfir aðra valkosti til að gegna þessu fyrirlitnasta starfi á landinu. Hnútukastið er hafið og hér eru menn þó að keppa við samherja sína. Hjálpi okkur allar vættir þegar prófkjörunum lýkur og menn fara að snúa sér að því að níða skóinn af pólitískum andstæðingum. Auðvitað er þakkarvert að einhverjir skuli vera tilbúnir að leggja það á sig að sitja á löggjafarþinginu. Og auðvitað er blessuðu fólkinu vorkunn að þurfa að standa í mittisdjúpri prófkjörseðjunni og veifa öllum öngum til að vekja á sér athygli. Aumingja blessaðar manneskjurnar. Og kannski er það lágmarkssjálfsbjargarviðleitni að skipta um flokk eða kjördæmi ef menn sjá fram á að hljóta ekki brautargengi í prófkjöri þar sem þeir eru núna. Kannski. En ósköp er það nú samt illa til þess fallið að sannfæra væntanlega kjósendur um að hér fari manneskja sem hafi pólitískar hugsjónir að leiðarljósi. Nema maður hafi bara fullkomlega misskilið það hugtak og hugsjónamennska nútímans snúist einfaldlega um að ota sínum tota og hlaða undir eigin rass. Miðað við sjálfslýsingar prófkjörsframbjóðenda mætti reyndar ætla að hér væru slík valmenni (og já, konur eru menn) á ferð að þjóðin biði þess aldrei bætur ef þeir kæmust ekki á þing. Sem virkar fremur undarlega á hinn almenna kjósanda sem fylgst hefur með frammistöðu þessara sömu frambjóðenda á yfirstandandi þingi. Er persónuleikabreyting innifalin í ímyndarsköpun nútíma pólitíkusa fyrir prófkjör? Já, þetta verður harður vetur. Þegar sjálfshóli prófkjörskandídata lýkur hefst endursköpun sögunnar þar sem öllum staðreyndum frá síðustu fjórum árum verður snúið á haus. Allir flokkar hafa staðið sig frábærlega að eigin mati og allir aðrir flokkar hafa staðið sig hörmulega samkvæmt sama mati. Hringekjan mun snúast fram á vor og þá kemur væntanlega í ljós hvort sú skoðun pólitíkusa að kjósendur séu auðtrúa fífl með gullfiskaminni á við rök að styðjast. Þangað til er eina vörnin að slökkva á öllum fréttamiðlum, skrá sig út af Facebook og finna sér eitthvað uppbyggilegra að iðja en að hlusta á sjálfsánægjurausið og skítkastið.