Af risaeðlum Þórunn Elísabet Bogadóttir skrifar 13. maí 2011 00:01 Ennþá eru til risaeðlur. Í hvert skipti sem við höldum að þær séu útdauðar rís einhver þeirra upp og afsannar kenninguna. Nú síðast reis upp risaeðla í líki formanns þjóðhátíðarnefndar í Vestmannaeyjum og fullyrti að fólkið sem ynni hvað harðast að því að hjálpa þolendum kynferðisbrota yki vandann sem slík brot væru. umræða um skömmina sem þolendur kynferðisbrota upplifa oft virðist með öllu hafa farið framhjá honum, sem og sú staðreynd að aðeins brot af þolendum kærir gerendurna til lögreglu einmitt af þessum sökum, og því er afar eðlilegt að tölum hjá lögreglu og hjálparsamtökum ber ekki saman. Nei, samtökin Stígamót nærast á því að vandamálið sé til staðar, segir hann. Nú veit ég ekki hversu mikið almenningur les fréttir af þessum ógeðslegu verknuðum, hvað þá að hann lesi dóma þar sem þeim er lýst í þaula. En þeir sem það gera held ég að gætu sammælst um að enginn vill hagnast á því að vandamálið sé til staðar. Allra síst fólkið sem vinnur við að heyra og vinna úr slíkum frásögnum og upplifunum. Hvort sem er hjá lögreglu eða hjálparsamtökum. Þvert á móti myndu líklega engir fagna því meira ef starf þeirra yrði gert óþarft en einmitt þetta fólk. Sem betur fer virðast þó fleiri og fleiri gera sér grein fyrir því sem Stígamót hafa lengi reynt að koma fólki í skilning um. Það er ekki til afsökun fyrir beitingu kynferðisofbeldis og enginn, nokkurn tíma, á að þola það. Ekki heldur um verslunarmannahelgi. Enda virðast líka fleiri og fleiri gera sér grein fyrir því að vandamálið hverfur ekki þó að við lokum fyrir því augunum. Fleiri tilkynningar til lögreglu þýða ekki endilega fleiri mál. Þær þýða hins vegar að skömminni hefur verið komið þangað sem hún á heima, hjá gerendum. Það dugar samt skammt þegar ekki tekst að klára málin og fá þá dæmda. Þess vegna eigum við að hafa áhyggjur af því að lögreglan hafi ekki undan við að rannsaka kynferðisbrot. Undanfarið hafa risaeðlur vissulega komið fram í sviðsljósið en hafa jafnóðum verið afhjúpaðar sem slíkar – sem boðberar úrelts viðhorfs. Risaeðlurnar eru kannski ekki alveg útdauðar. En þeim fer að minnsta kosti fækkandi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórunn Elísabet Bogadóttir Mest lesið Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Saga Israa á Gaza og hvernig hægt er að verða að liði Katrín Harðardóttir,Israa Saed Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Iðjuþjálfar í leik- og grunnskólum: Tækifæri í baráttunni gegn agavanda og skólaforðun Hekla Björt Birkisdóttir,Hrefna Dagbjört Arnardóttir,Inga Fríða Guðbjörnsdóttir,Íris Kristrún Kristmundsdóttir Skoðun Frans páfi kvaddur eða meðtekinn? Bjarni Karlsson Skoðun Er aldur bara tala? Teitur Guðmundsson Skoðun SFS, Exit og norska leiðin þeirra Jón Kaldal Skoðun Halldór 26.04.2025 Halldór Að hata einhvern sem þú þarft á að halda? Katrín Pétursdóttir Skoðun
Ennþá eru til risaeðlur. Í hvert skipti sem við höldum að þær séu útdauðar rís einhver þeirra upp og afsannar kenninguna. Nú síðast reis upp risaeðla í líki formanns þjóðhátíðarnefndar í Vestmannaeyjum og fullyrti að fólkið sem ynni hvað harðast að því að hjálpa þolendum kynferðisbrota yki vandann sem slík brot væru. umræða um skömmina sem þolendur kynferðisbrota upplifa oft virðist með öllu hafa farið framhjá honum, sem og sú staðreynd að aðeins brot af þolendum kærir gerendurna til lögreglu einmitt af þessum sökum, og því er afar eðlilegt að tölum hjá lögreglu og hjálparsamtökum ber ekki saman. Nei, samtökin Stígamót nærast á því að vandamálið sé til staðar, segir hann. Nú veit ég ekki hversu mikið almenningur les fréttir af þessum ógeðslegu verknuðum, hvað þá að hann lesi dóma þar sem þeim er lýst í þaula. En þeir sem það gera held ég að gætu sammælst um að enginn vill hagnast á því að vandamálið sé til staðar. Allra síst fólkið sem vinnur við að heyra og vinna úr slíkum frásögnum og upplifunum. Hvort sem er hjá lögreglu eða hjálparsamtökum. Þvert á móti myndu líklega engir fagna því meira ef starf þeirra yrði gert óþarft en einmitt þetta fólk. Sem betur fer virðast þó fleiri og fleiri gera sér grein fyrir því sem Stígamót hafa lengi reynt að koma fólki í skilning um. Það er ekki til afsökun fyrir beitingu kynferðisofbeldis og enginn, nokkurn tíma, á að þola það. Ekki heldur um verslunarmannahelgi. Enda virðast líka fleiri og fleiri gera sér grein fyrir því að vandamálið hverfur ekki þó að við lokum fyrir því augunum. Fleiri tilkynningar til lögreglu þýða ekki endilega fleiri mál. Þær þýða hins vegar að skömminni hefur verið komið þangað sem hún á heima, hjá gerendum. Það dugar samt skammt þegar ekki tekst að klára málin og fá þá dæmda. Þess vegna eigum við að hafa áhyggjur af því að lögreglan hafi ekki undan við að rannsaka kynferðisbrot. Undanfarið hafa risaeðlur vissulega komið fram í sviðsljósið en hafa jafnóðum verið afhjúpaðar sem slíkar – sem boðberar úrelts viðhorfs. Risaeðlurnar eru kannski ekki alveg útdauðar. En þeim fer að minnsta kosti fækkandi.
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
Iðjuþjálfar í leik- og grunnskólum: Tækifæri í baráttunni gegn agavanda og skólaforðun Hekla Björt Birkisdóttir,Hrefna Dagbjört Arnardóttir,Inga Fríða Guðbjörnsdóttir,Íris Kristrún Kristmundsdóttir Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
Iðjuþjálfar í leik- og grunnskólum: Tækifæri í baráttunni gegn agavanda og skólaforðun Hekla Björt Birkisdóttir,Hrefna Dagbjört Arnardóttir,Inga Fríða Guðbjörnsdóttir,Íris Kristrún Kristmundsdóttir Skoðun