Breytt þjóð Guðmundur Steingrímsson skrifar 7. mars 2009 00:01 Fyrir nokkru rakst ég á mynd á vefsíðu af viðskiptamógul íslenskum í þyrlu sinni árið 2007. Sá sat skælbrosandi á myndinni innan um vellystingar sínar. Þarna var t.d. gert ráð fyrir kampavíni í sérstökum sérsniðnum kæli á milli sætanna. Mjög flott. NOKKRU áður hafði tröllriðið íslensku þjóðfélagi stúlka að nafni Silvía Nótt. Hún var sérsniðin, beinskeytt ádeila á íslenskt neyslusamfélag, óhófið, bruðlið, virðingarleysið og græðgina. Hún sló í gegn, góðærisdrósin sú, en þó voru ekki allir jafnvissir um að græðgispésarnir á meðal þjóðarinnar tækju endilega háðsádeiluna til sín. Kannski er boðskapurinn þeim skiljanlegri núna. NEYSLUDÚKKAN Silvía brotlenti all svakalega frammi fyrir heimsbyggðinni, í leiknu atriði á Eurovision sem olli Íslendingum talsverðri skömm. Nú sjáum við betur, að sviðsett endalok hennar voru eins og æpandi skilaboð til þjóðarinnar um að gjalda varhug við öllum hinum, af hennar sauðahúsi - raunverulegu fólki - sem áttu eftir að brotlenda þjóðinni allri á svipaðan hátt skömmu síðar, frammi fyrir heimsbyggðinni. Silvía var dæmisaga. Viðvörun. MIG grunar að ekki sé mikið um kampavín í þyrlukælum nú. Lítið er væntanlega flutt inn af kengúrukjöti um þessar mundir. Elton John spilar væntanlega einhvers staðar þar sem gengið er hagstæðara. Ætli Silvíur Nætur þessarar þjóðar séu ekki farnar í fisk og syngi lög sín í kústskaft á vinnslugólfi vestur á fjörðum. EIN besta vísbendingin sem ég hef fengið undanfarið, um að þjóðin sé að verða heilbrigðari - að hún sé að vinna sig burt frá neysluklikkun 1.áratugs þessarar aldar og hverfa til raunsærri og jarðbundnari lifnaðarhátta - birtist mér á öskudaginn síðasta. Þá sá ég viðtal við börnin í búningunum. Ein stúlkan sagðist vera saumakona og piltur kvaðst vera sjómaður. NÚ væri þetta ekki merkilegt nema fyrir þær sakir, að fyrir nokkrum árum birtust jú í sjónvarpi myndir frá öskudegi þar sem allar stúlkur, og gott ef ekki einhverjir strákar líka, voru áðurnefnd Silvía. Þannig birtist góðærið í háttsemi barnanna þá. Einsleitir búningar þeirra endurspegluðu þjóðfélagið eins og það var þá, á þyrluskeiðinu. Allir voru Silvía. FJÖLBREYTTIR búningar þeirra nú, þar sem eitt barnið er bóndi, annað saumakona, þriðja sjómaður, fjórða verkfræðingur, fimmta tónlistarmaður og sjötta kennari, er einhver áhrifamesti vitnisburður þess að á Íslandi er jafnvel bjartari framtíð en nokkru sinni fyrr, þrátt fyrir tímabundna erfiðleika. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Guðmundur Steingrímsson Mest lesið Kæru valkyrjur, hatrið sigraði líklega í þetta skiptið Arnar Laxdal Skoðun Hverjir eiga Ísland? Jón Baldvin Hannibalsson Skoðun Stjórnmál sem virka og lýðræði sem kemst ekki fyrir í umslagi Þórður Snær Júlíusson Skoðun Ríkisstjórnin stóð af sér áhlaup sérhagsmuna Ásthildur Lóa Þórsdóttir Skoðun Vönduð vinnubrögð - alltaf! Jóna Bjarnadóttir Skoðun Fröken þjóðarmorð: Þér er ekki boðið! Linda Ósk Árnadóttir,Yousef Ingi Tamimi Skoðun Áform um að eyðileggja Ísland! Jóna Imsland Skoðun Orðhengilsháttur og lygar Elín Erna Steinarsdóttir Skoðun „Að skrifa söguna“ Var of mikið undir hjá kvennalandsliðinu? Viðar Halldórsson Skoðun Hvert er markmið fulltrúalýðræðis? Hlynur Orri Stefánsson,Vilhjálmur Árnason Skoðun
Fyrir nokkru rakst ég á mynd á vefsíðu af viðskiptamógul íslenskum í þyrlu sinni árið 2007. Sá sat skælbrosandi á myndinni innan um vellystingar sínar. Þarna var t.d. gert ráð fyrir kampavíni í sérstökum sérsniðnum kæli á milli sætanna. Mjög flott. NOKKRU áður hafði tröllriðið íslensku þjóðfélagi stúlka að nafni Silvía Nótt. Hún var sérsniðin, beinskeytt ádeila á íslenskt neyslusamfélag, óhófið, bruðlið, virðingarleysið og græðgina. Hún sló í gegn, góðærisdrósin sú, en þó voru ekki allir jafnvissir um að græðgispésarnir á meðal þjóðarinnar tækju endilega háðsádeiluna til sín. Kannski er boðskapurinn þeim skiljanlegri núna. NEYSLUDÚKKAN Silvía brotlenti all svakalega frammi fyrir heimsbyggðinni, í leiknu atriði á Eurovision sem olli Íslendingum talsverðri skömm. Nú sjáum við betur, að sviðsett endalok hennar voru eins og æpandi skilaboð til þjóðarinnar um að gjalda varhug við öllum hinum, af hennar sauðahúsi - raunverulegu fólki - sem áttu eftir að brotlenda þjóðinni allri á svipaðan hátt skömmu síðar, frammi fyrir heimsbyggðinni. Silvía var dæmisaga. Viðvörun. MIG grunar að ekki sé mikið um kampavín í þyrlukælum nú. Lítið er væntanlega flutt inn af kengúrukjöti um þessar mundir. Elton John spilar væntanlega einhvers staðar þar sem gengið er hagstæðara. Ætli Silvíur Nætur þessarar þjóðar séu ekki farnar í fisk og syngi lög sín í kústskaft á vinnslugólfi vestur á fjörðum. EIN besta vísbendingin sem ég hef fengið undanfarið, um að þjóðin sé að verða heilbrigðari - að hún sé að vinna sig burt frá neysluklikkun 1.áratugs þessarar aldar og hverfa til raunsærri og jarðbundnari lifnaðarhátta - birtist mér á öskudaginn síðasta. Þá sá ég viðtal við börnin í búningunum. Ein stúlkan sagðist vera saumakona og piltur kvaðst vera sjómaður. NÚ væri þetta ekki merkilegt nema fyrir þær sakir, að fyrir nokkrum árum birtust jú í sjónvarpi myndir frá öskudegi þar sem allar stúlkur, og gott ef ekki einhverjir strákar líka, voru áðurnefnd Silvía. Þannig birtist góðærið í háttsemi barnanna þá. Einsleitir búningar þeirra endurspegluðu þjóðfélagið eins og það var þá, á þyrluskeiðinu. Allir voru Silvía. FJÖLBREYTTIR búningar þeirra nú, þar sem eitt barnið er bóndi, annað saumakona, þriðja sjómaður, fjórða verkfræðingur, fimmta tónlistarmaður og sjötta kennari, er einhver áhrifamesti vitnisburður þess að á Íslandi er jafnvel bjartari framtíð en nokkru sinni fyrr, þrátt fyrir tímabundna erfiðleika.