Vannýtt auðlind Þórhildur Elín Elínardóttir skrifar 24. nóvember 2008 08:59 Hin alltumlykjandi kreppa hefur nú eitrað tilveruna í margar vikur. Hvarvetna getur að líta sökudólga sem eiga það helst sameiginlegt að vera steinhissa á alls kyns ásökunum því tilgangur þeirra hafi svo sannarlega verið góður. Þeir vilji öllum vel og finnst ómaklega að sér vegið. Það sem orkaði tvímælis í viðskiptaháttum hafi annaðhvort verið helber tilviljun eða allavega gert af góðum hug. Ef ég væri ekki svona harðsvíruð þætti mér vitnisburðurinn oft á tíðum mjög sannfærandi. Þegar ógnin um skort á lífsnauðsynjum er jafn nálægt fjölda fólks og nú, er hætt við að önnur aðkallandi verkefni þjóðfélagsins verði undir. Mikilvæg mál eins og jafnrétti kynjanna og barnavernd sem í góðæri áttu undir högg að sækja lenda nú enn þá aftar á forgangslista umræðunnar. Þó eru það þessi mál sem fremur skilgreina þroskastig þjóðar en flest önnur. Málþingi um jafnrétti sem halda átti í byrjun nóvember var frestað fram yfir áramót undir því yfirskini að málefnið væri svo þýðingarmikið að ekki mætti hætta á að það lenti undir í umræðu um efnahagsmál. Ef jafnrétti kynjanna er mikilvægt í raun og veru en ekki bara til uppfyllingar þegar ekki er um neitt annað að tala, hefði auðvitað átt að hampa því enn frekar. Fyrir utan sérlega baráttuhópa hefur almenn umræða um jafnréttismál verið lítil og lin. Oftsinnis endar hún á þeirri gömlu staðhæfingu að í raun snúist þetta alls ekkert um kyn. Konur séu svo sannarlega ekkert betri en karlar. Því til sönnunar hafi kona ein þegið laglega upphæð við starfslok í stórfyrirtæki fyrir nokkrum árum og önnur sé í vandræðum vegna hlutabréfakaupa í bankanum sem hún nú stýrir. Reyndar er ég sammála því að konur eru ekki sjálfkrafa betri en karlar. Ef kynjaskipting í ábyrgðarstöðum þjóðfélagsins væri sérlegur hæfniskvarði mætti hins vegar draga þá ályktun að þær væru mun verri. Þau okkar sem hneigjast til jafnréttis geta því væntanlega verið sammála um að þetta snúist nefnilega um kyn. Einmitt núna er þjóðinni mikilvægt að leita í eigin kjarna að nýjum gildum, viðhorfum og lífsreynslu til að efla okkur og finna lausnir. Skyldleikaræktun framagosa er fullreynd, við þurfum á kröftum beggja kynja að halda. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Óheiðarlegur óskalisti Sjálfstæðisflokksins Finnur Ricart Andrason Skoðun 21 blár Jón Pétur Zimsen Skoðun Vanræksla á skyldum gagnvart öldruðum og sóun á skattfé Markús Ingólfur Eiríksson Skoðun Blóðmeramálið að kosningamáli Árni Stefán Árnason Skoðun Kæru smiðir, hárgreiðslufólk og píparar! Víðir Reynisson Skoðun Opinberir starfsmenn: Bákn eða bústólpi? Guðmundur Ingi Guðbrandsson Skoðun Kæri húsasmiður og oddviti Samfylkingarnar í Suðurkjördæmi Kristinn Karl Brynjarsson Skoðun Að sætta sig við brot á samkomulagi eða ekki Jón Ágúst Eyjólfsson Skoðun Inngilding – nýyrði sem enginn skilur? Miriam Petra Ómarsdóttir Awad Skoðun Stjórnlyndi og stöðnun Þórður Magnússon Skoðun
Hin alltumlykjandi kreppa hefur nú eitrað tilveruna í margar vikur. Hvarvetna getur að líta sökudólga sem eiga það helst sameiginlegt að vera steinhissa á alls kyns ásökunum því tilgangur þeirra hafi svo sannarlega verið góður. Þeir vilji öllum vel og finnst ómaklega að sér vegið. Það sem orkaði tvímælis í viðskiptaháttum hafi annaðhvort verið helber tilviljun eða allavega gert af góðum hug. Ef ég væri ekki svona harðsvíruð þætti mér vitnisburðurinn oft á tíðum mjög sannfærandi. Þegar ógnin um skort á lífsnauðsynjum er jafn nálægt fjölda fólks og nú, er hætt við að önnur aðkallandi verkefni þjóðfélagsins verði undir. Mikilvæg mál eins og jafnrétti kynjanna og barnavernd sem í góðæri áttu undir högg að sækja lenda nú enn þá aftar á forgangslista umræðunnar. Þó eru það þessi mál sem fremur skilgreina þroskastig þjóðar en flest önnur. Málþingi um jafnrétti sem halda átti í byrjun nóvember var frestað fram yfir áramót undir því yfirskini að málefnið væri svo þýðingarmikið að ekki mætti hætta á að það lenti undir í umræðu um efnahagsmál. Ef jafnrétti kynjanna er mikilvægt í raun og veru en ekki bara til uppfyllingar þegar ekki er um neitt annað að tala, hefði auðvitað átt að hampa því enn frekar. Fyrir utan sérlega baráttuhópa hefur almenn umræða um jafnréttismál verið lítil og lin. Oftsinnis endar hún á þeirri gömlu staðhæfingu að í raun snúist þetta alls ekkert um kyn. Konur séu svo sannarlega ekkert betri en karlar. Því til sönnunar hafi kona ein þegið laglega upphæð við starfslok í stórfyrirtæki fyrir nokkrum árum og önnur sé í vandræðum vegna hlutabréfakaupa í bankanum sem hún nú stýrir. Reyndar er ég sammála því að konur eru ekki sjálfkrafa betri en karlar. Ef kynjaskipting í ábyrgðarstöðum þjóðfélagsins væri sérlegur hæfniskvarði mætti hins vegar draga þá ályktun að þær væru mun verri. Þau okkar sem hneigjast til jafnréttis geta því væntanlega verið sammála um að þetta snúist nefnilega um kyn. Einmitt núna er þjóðinni mikilvægt að leita í eigin kjarna að nýjum gildum, viðhorfum og lífsreynslu til að efla okkur og finna lausnir. Skyldleikaræktun framagosa er fullreynd, við þurfum á kröftum beggja kynja að halda.