Dæmisaga af slysadeild 15. janúar 2008 13:54 Strákurinn minn, stálpaður, var að brjóta handarbeinið milli löngutangar og úlnliðs. Það var fótboltinn. Skriðtækling á gervigrasi. Bylta og allur þungi líkamans endaði á vinstra handarbakinu eftir nokkra loftfimleika. Svona er þetta. Sterkir strákar. Návígi. Harka. Svo tók eftirfarandi ferli við: Systir hans ók honum niður á slysadeildina í Fossvogi á áttunda tímanum í gærkvöld. Þar var sjúklingurinn skráður inn í móttrökunni. Svo tók við bið í anddyrinu. Löng bið. Mjög. Ég hringdi í systkinin klukkan tíu. Enn að bíða. Og ég hringdi aftur klukkan ellefu. Enn að bíða. Klukkan tólf sagði ég þeim að koma heim; þetta gengi ekki lengur; búin að bíða í fjóra tíma án árangurs. Strákurinn var fúll þegar heim kom. Sárþjáður náttúrlega en móðgaður yfir því hve margir voru teknir fram fyrir hann á biðstofunni. Hafði á orði að ekkert gengi þarna niðurfrá nema maður hefði foreldrana með sér; það væri ekkert hlustað á unglinga ... þeir mættu bíða. Við feðgar fórum niður á slysadeild í morgun. Skráðum okkur aftur inn. Og biðum. Fyrst í klukkustund ... en svo ekki nema í klukkustund í viðbót. Ég náði að lesa Mogga, 24st og Fréttablaðið á meðan, svo og nokkurra ára gömul tímarit, þar á meðal Hjemmet meðan Jóakim og Alkexandra voru ennþá hjón. Saknaði DV. Ég þurfti að kveðja strákinn rétt fyrir tólf. Fara í vinnuna og lesa fréttir. Konan kom í staðinn. Þá var gaurinn kominn í röntgen. Þau komust út af slysadeildinni klukkan eitt í dag; strákurinn með gifs og gjarðir frá olnboga og niðrúr. Þetta var sumsé átta tíma atlaga við heilbrigðiskerfið. Heill vinnudagur. Mannekla? Auðvitað. Og aðstaða sem væri ekki boðleg til bráðabirgða uppi á Kárahnjúkum. Guðlaugur Þór. Gerðu eitthvað í þessu, maður. Frábært starfsfólk slysadeildar á það skilið. Viðmótið þar og fagmennskan hefur alltaf verið til fyrirmyndar. Það er mín reynsla. En það þarf fleiri hendur og hús sem hæfir. Heill vinnudagur út af einu handarbroti er ga-ga ... -SER. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mannamál Sigmundar Ernis Mest lesið Hvað á ég að gera í því? María Rut Hinriksdóttir Skoðun Væri ekki bara hreinlegra að vísa manni úr landi? Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Ríkisstjórnin seilist í sjóði erfiðisvinnufólks Jóhann Páll Jóhannsson Skoðun Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun Skortur á serótónín Gunnar Dan Wiium Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa Skoðun Ég vil ekki þennan veruleika Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir Skoðun Orkunýlendan Ísland? Bjarni Jónsson Skoðun Halldór 21.09.2024 Halldór
Strákurinn minn, stálpaður, var að brjóta handarbeinið milli löngutangar og úlnliðs. Það var fótboltinn. Skriðtækling á gervigrasi. Bylta og allur þungi líkamans endaði á vinstra handarbakinu eftir nokkra loftfimleika. Svona er þetta. Sterkir strákar. Návígi. Harka. Svo tók eftirfarandi ferli við: Systir hans ók honum niður á slysadeildina í Fossvogi á áttunda tímanum í gærkvöld. Þar var sjúklingurinn skráður inn í móttrökunni. Svo tók við bið í anddyrinu. Löng bið. Mjög. Ég hringdi í systkinin klukkan tíu. Enn að bíða. Og ég hringdi aftur klukkan ellefu. Enn að bíða. Klukkan tólf sagði ég þeim að koma heim; þetta gengi ekki lengur; búin að bíða í fjóra tíma án árangurs. Strákurinn var fúll þegar heim kom. Sárþjáður náttúrlega en móðgaður yfir því hve margir voru teknir fram fyrir hann á biðstofunni. Hafði á orði að ekkert gengi þarna niðurfrá nema maður hefði foreldrana með sér; það væri ekkert hlustað á unglinga ... þeir mættu bíða. Við feðgar fórum niður á slysadeild í morgun. Skráðum okkur aftur inn. Og biðum. Fyrst í klukkustund ... en svo ekki nema í klukkustund í viðbót. Ég náði að lesa Mogga, 24st og Fréttablaðið á meðan, svo og nokkurra ára gömul tímarit, þar á meðal Hjemmet meðan Jóakim og Alkexandra voru ennþá hjón. Saknaði DV. Ég þurfti að kveðja strákinn rétt fyrir tólf. Fara í vinnuna og lesa fréttir. Konan kom í staðinn. Þá var gaurinn kominn í röntgen. Þau komust út af slysadeildinni klukkan eitt í dag; strákurinn með gifs og gjarðir frá olnboga og niðrúr. Þetta var sumsé átta tíma atlaga við heilbrigðiskerfið. Heill vinnudagur. Mannekla? Auðvitað. Og aðstaða sem væri ekki boðleg til bráðabirgða uppi á Kárahnjúkum. Guðlaugur Þór. Gerðu eitthvað í þessu, maður. Frábært starfsfólk slysadeildar á það skilið. Viðmótið þar og fagmennskan hefur alltaf verið til fyrirmyndar. Það er mín reynsla. En það þarf fleiri hendur og hús sem hæfir. Heill vinnudagur út af einu handarbroti er ga-ga ... -SER.
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun