Fjallkarl handa Fjallkonunni 18. júní 2007 01:00 17. júní þegar ég var að alast upp sló út skrúðgöngurnar bæði fyrsta maí og á sjómannadaginn og dró að sér svo mikinn mannfjölda niður í miðbæ að þar voru saman komin fleiri andlit en maður hafði áður séð. Og skemmtiatriðin Þjóðsöngskórinn og dansleikur á malbiki á eftir voru stórkostir menningarviðburðir sem hafa geymst í glöpóttu minninu allt fram á þennan dag. Ekki kom það manni minna á óvart hversu kaupmennskan var þjóðinni í blóð borin. Hið ólíklegasta fólk leigði sér sölutjald og sauð pylsur eða hitaði kaffi og seldi útblásnar blöðrur með svimandi álagningu. Það var greinilegt að þessi þjóð sem hafði búið við viðskiptahöft öldum saman geymdi í ólgandi blóði sér löngunina til að græða á tá og fingri. Þetta var líka dagur íslenska fánans. Öll börn fengu að kaupa sér fána til að hafa í hendinni. Þessa fána var hægt að vefja upp á skaftið og skylmast með prikunum, milli þess sem maður rétti út fánann og veifaði honum til að fagna sjálfstæðinu. Jón Sigurðsson fékk tvo blómsveiga með skilum hvern sautjánda júní, bæði á vinnustaðnum niðri á Austurvelli og svo við gröfina uppi í Hólavallagarði. Eilífðarjómfrúin fjallkonan flutti svo ávarp eða kvæði og við hinir rómantískari í hópi drengjanna óskuðum þess að einhvern tímann kæmi fjallkonan með fjallkarlinn sinn með sér og jafnvel fjallbarn líka, eitt eða fleiri. - Hví skyldi fjallkonan ein dæmd til afskekkts einlífis hjá þessari framgjörnu og fjörugu þjóð. Einstæð, barnlaus, umkomulaus. Öllu hefur farið fram síðan á æskuárum mínum, nema hvað fjallkonan er enn þá ein. ÍSLENSKIR karlmenn vilja ekki una þessari mismunun lengur og krefjast þess að fjallkonunni verði fundinn sálufélagi eða maki við hæfi fyrir næstu þjóðhátíð. Ef fjallkonan er lesbísk ætti það ekki að koma að sök, aðalatriðið er að lítil þjóð á framfaravegi muni eftir rótum sínum og skilji engan út undan þegar eitthvað er til skiptanna og gleymi umframt allt ekki fjallkonunni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þráinn Bertelsson Mest lesið Opnum Tröllaskagann Helgi Jóhannsson Skoðun Henti Íslandi undir strætisvagninn Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Forvarnateymi grunnskóla – góð hugmynd sem má ekki sofna Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Ávinningur af endurhæfingu – aukum lífsgæðin Ólafur H. Jóhannsson Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson Skoðun
17. júní þegar ég var að alast upp sló út skrúðgöngurnar bæði fyrsta maí og á sjómannadaginn og dró að sér svo mikinn mannfjölda niður í miðbæ að þar voru saman komin fleiri andlit en maður hafði áður séð. Og skemmtiatriðin Þjóðsöngskórinn og dansleikur á malbiki á eftir voru stórkostir menningarviðburðir sem hafa geymst í glöpóttu minninu allt fram á þennan dag. Ekki kom það manni minna á óvart hversu kaupmennskan var þjóðinni í blóð borin. Hið ólíklegasta fólk leigði sér sölutjald og sauð pylsur eða hitaði kaffi og seldi útblásnar blöðrur með svimandi álagningu. Það var greinilegt að þessi þjóð sem hafði búið við viðskiptahöft öldum saman geymdi í ólgandi blóði sér löngunina til að græða á tá og fingri. Þetta var líka dagur íslenska fánans. Öll börn fengu að kaupa sér fána til að hafa í hendinni. Þessa fána var hægt að vefja upp á skaftið og skylmast með prikunum, milli þess sem maður rétti út fánann og veifaði honum til að fagna sjálfstæðinu. Jón Sigurðsson fékk tvo blómsveiga með skilum hvern sautjánda júní, bæði á vinnustaðnum niðri á Austurvelli og svo við gröfina uppi í Hólavallagarði. Eilífðarjómfrúin fjallkonan flutti svo ávarp eða kvæði og við hinir rómantískari í hópi drengjanna óskuðum þess að einhvern tímann kæmi fjallkonan með fjallkarlinn sinn með sér og jafnvel fjallbarn líka, eitt eða fleiri. - Hví skyldi fjallkonan ein dæmd til afskekkts einlífis hjá þessari framgjörnu og fjörugu þjóð. Einstæð, barnlaus, umkomulaus. Öllu hefur farið fram síðan á æskuárum mínum, nema hvað fjallkonan er enn þá ein. ÍSLENSKIR karlmenn vilja ekki una þessari mismunun lengur og krefjast þess að fjallkonunni verði fundinn sálufélagi eða maki við hæfi fyrir næstu þjóðhátíð. Ef fjallkonan er lesbísk ætti það ekki að koma að sök, aðalatriðið er að lítil þjóð á framfaravegi muni eftir rótum sínum og skilji engan út undan þegar eitthvað er til skiptanna og gleymi umframt allt ekki fjallkonunni.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun