Ekki í túnfætinum heima 2. apríl 2007 06:15 niðurstaða kosninganna í Hafnarfirði, um breytt deiliskipulag vegna stækkunar álversins í Straumsvík, hefur verið hyllt sem sigur fyrir lýðræðið og náttúruvernd. Auðvelt er að taka undir fyrra sjónarmiðið en minni innistæða er að öllum líkindum fyrir fagnaðarlátum umhverfisverndarsinna og álversandstæðinga. Í því samhengi er rétt að minna á að Hafnfirðingar voru á laugardag ekki að kjósa um hvort stöðva beri virkjanir eða stóriðjuframkvæmdir á Íslandi, heldur fyrst og fremst um hvort ætti að heimila tvöföldun á umfangi álverksmiðju Alcan í túnfætinum hjá þeim. Núverandi stærð bygginga Alcan í Straumsvík er um 140 þúsund fermetrar og er óhætt að segja að þær séu ekki mikið augnayndi, eins og liggur nánast í hlutarins eðli; kerskálar verða seint tilnefndir til arkitektúrverðlauna. Ef stækkunaráform Alcan hefðu náð fram að ganga hefðu bæst við 120 þúsund fermetrar af verksmiðjubyggingum í Straumsvík. Það er á við tvö stykki af verslunarmiðstöðinni Smáralind til að setja þann fjölda af fermetrum í eitthvert samhengi. Burtséð frá því hvaða starfsemi á að fara fram á athafnasvæði af slíkri stærðargráðu, hlýtur það að vera sjálfsagður réttur íbúa sem eiga heimili í næsta nágrenni við það, að hafa eitthvað um málið að segja. Og sú varð einmitt niðurstaða bæjaryfirvalda í Hafnarfirði. Stækkun álversins var lögð í dóm Hafnfirðinga og uppskeran er söguleg. Íbúakosning þar sem um 80 prósent þeirra sem voru á kjörskrá mættu á kjörstað og greiddu atkvæði um hvernig þeir vilja að verði umhorfs í Hafnarfirði í framtíðinni. Það var ánægjulegt að fylgjast með því hvernig pólitískir fulltrúar í bæjarstjórn Hafnarfjarðar héldu sig til hlés í aðdraganda kosninganna. Sum mál eru í eðli sínu síður flokkspólitísk en önnur. Skipulag er sannarlega eitt af þeim. Að kosningunum loknum er ljóst að álverið mun fara úr Straumsvík miklu fyrr en ef stækkunin hefði verið samþykkt. Þegar sá dagur rennur upp er ekkert sem hindrar lengur að byggðin haldi áfram að teygja sig eftir strandlengjunni í átt að Reykjanesbæ eins og er æskilegast. Um afstöðuna til frekari virkjana, stóriðjuuppbyggingu og umhverfisvernd verður svo kosið í vor. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Jón Kaldal Mest lesið Ísrael – brostnir draumar og lygar Ingibjörg Þóra Haraldsdóttir Skoðun Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun Verri framkoma en hjá Trump Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Þú ert búin að eyðileggja líf mitt!!! Sandra Ósk Jóhannsdóttir Skoðun Ætla þau að halda áfram að grafa sína eigin gröf? Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Alþjóðalög eða lögleysa? Urður Hákonardóttir Skoðun Landið talar Davíð Arnar Oddgeirsson Skoðun Við tölum um vöxt — en gleymum því sem vex Þórdís Hólm Filipsdóttir Skoðun Halldór 26.07.2025 Halldór Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun
niðurstaða kosninganna í Hafnarfirði, um breytt deiliskipulag vegna stækkunar álversins í Straumsvík, hefur verið hyllt sem sigur fyrir lýðræðið og náttúruvernd. Auðvelt er að taka undir fyrra sjónarmiðið en minni innistæða er að öllum líkindum fyrir fagnaðarlátum umhverfisverndarsinna og álversandstæðinga. Í því samhengi er rétt að minna á að Hafnfirðingar voru á laugardag ekki að kjósa um hvort stöðva beri virkjanir eða stóriðjuframkvæmdir á Íslandi, heldur fyrst og fremst um hvort ætti að heimila tvöföldun á umfangi álverksmiðju Alcan í túnfætinum hjá þeim. Núverandi stærð bygginga Alcan í Straumsvík er um 140 þúsund fermetrar og er óhætt að segja að þær séu ekki mikið augnayndi, eins og liggur nánast í hlutarins eðli; kerskálar verða seint tilnefndir til arkitektúrverðlauna. Ef stækkunaráform Alcan hefðu náð fram að ganga hefðu bæst við 120 þúsund fermetrar af verksmiðjubyggingum í Straumsvík. Það er á við tvö stykki af verslunarmiðstöðinni Smáralind til að setja þann fjölda af fermetrum í eitthvert samhengi. Burtséð frá því hvaða starfsemi á að fara fram á athafnasvæði af slíkri stærðargráðu, hlýtur það að vera sjálfsagður réttur íbúa sem eiga heimili í næsta nágrenni við það, að hafa eitthvað um málið að segja. Og sú varð einmitt niðurstaða bæjaryfirvalda í Hafnarfirði. Stækkun álversins var lögð í dóm Hafnfirðinga og uppskeran er söguleg. Íbúakosning þar sem um 80 prósent þeirra sem voru á kjörskrá mættu á kjörstað og greiddu atkvæði um hvernig þeir vilja að verði umhorfs í Hafnarfirði í framtíðinni. Það var ánægjulegt að fylgjast með því hvernig pólitískir fulltrúar í bæjarstjórn Hafnarfjarðar héldu sig til hlés í aðdraganda kosninganna. Sum mál eru í eðli sínu síður flokkspólitísk en önnur. Skipulag er sannarlega eitt af þeim. Að kosningunum loknum er ljóst að álverið mun fara úr Straumsvík miklu fyrr en ef stækkunin hefði verið samþykkt. Þegar sá dagur rennur upp er ekkert sem hindrar lengur að byggðin haldi áfram að teygja sig eftir strandlengjunni í átt að Reykjanesbæ eins og er æskilegast. Um afstöðuna til frekari virkjana, stóriðjuuppbyggingu og umhverfisvernd verður svo kosið í vor.
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun
Í minningu sonar – og allra þeirra sem aldrei komu heim Kristín Dýrfjörð,Friðrik Þór Guðmundsson Skoðun
Truman-ríkið: Tilraunir raunheimsins að komast í gegnum gervihvelfinguna Svala Magnea Ásdísardóttir Skoðun