Ekki boðlegt Magnús Guðmundsson skrifar 17. maí 2017 07:00 Skyldu sjúkraflutningamennirnir koma eða ekki, hugsaði ég. Þetta mál hvílir á fólki eins og mara, enda reiðum við okkur á þetta fólk.“ Var í frétt á Vísi haft eftir Höskuldi Birki Erlingssyni, varðstjóra hjá lögreglunni á Blönduósi á mánudaginn. Þá um kvöldið varð Höskuldur Birkir vitni að umferðarslysi við bæinn Hólabak í Húnavatnssýslu. Það varð vegfarendum til gæfu að Höskuldur Birkir var þarna á ferð á frívakt en tilefni ummæla hans gætu hins vegar orðið að ærinni ógæfu ef ekkert verður að gert. En málið snýst um að fimm af sjö sjúkraflutningamönnum á Blönduósi hafa sagt upp störfum vegna vanefnda ríkisins við endurskoðun kjarasamninga. Að öllu óbreyttu taka uppsagnir sjúkraflutningamannanna gildi í dag og á morgun og verða þá aðeins tveir til taks ef eitthvað kemur upp á. Vonandi kemur ekki til þess en ástandið sem það fæli í sér fyrir viðkomandi svæði er svo alvarlegt að þjóðin öll hlýtur að láta sig það varða. Það lýsir í raun fádæma ábyrgðarleysi af hálfu ríkisins að málið skuli vera á því stigi að varðstjóri hjá lögreglunni á Blönduósi hafi ekki verið viss um hvort það kæmu sjúkraflutningamenn á slysstað eða ekki. Eftir hverju eru menn eiginlega að bíða? Hversu illa þarf þetta að fara? Hlutastarfandi sjúkraflutningamenn, eins og hér um ræðir, sættust á það árið 2015 að framlengja gildandi kjarasamning með sérstakri bókun um nefnd sem átti að vinna á úttekt á samningstímanum. Þar kom einnig fram að þróun sjúkraflutninga síðustu fimmtán ár hafi verið með þeim hætti að fyrirkomulag ráðninga og kjara geti ekki verið með óbreyttum hætti miðað við kröfur. Á þessum tveimur árum er viðbúið að álagið hafi aukist enn frekar af völdum sívaxandi ferðamannastraums en engu að síður hefur nefndinni sem fjármálaráðuneytið setti saman til verksins ekki enn tekist að skila skýrslunni sem átti að liggja fyrir 1. desember á síðasta ári. Það er auðvitað með ólíkindum. Eiga íbúar Austur-Húnavatnssýslu og ferðamenn á svæðinu kannski að hringja í þá eða ráðuneytið ef illa fer? Nei, það er líklega ekki til neins. Starf sjúkraflutningamanna er nefnilega sérhæft og gríðarlega erfitt starf bæði líkamlega og ekki síður andlega. Að auki þá búa sjúkraflutningamenn aldrei við þann lúxus að geta látið þá sem til þeirra leita bíða þess að það henti þeim að fara í verkið. Viðbragðstími og færni sjúkraflutningamanna skilja nefnilega oft á milli lífs og dauða og álagið er í fullu samræmi við það en kjörin ekki. Það er því ekki að undra að fleiri af þeim um 90 sjúkraflutningamönnum sem starfa hjá heilbrigðisstofnunum í hlutastarfi séu að íhuga uppsagnir. Það er nefnilega ekki hægt að láta ábyrgðina af lífi og heilsu fólks endalaust liggja hjá fólki sem þegar hefur lagt á sig margfalt það sem til er hægt að ætlast. Það skeytingarleysi sem ríkisvaldið hefur sýnt af sér í þessu máli er einfaldlega ekki boðlegt þeim sem hafa tekið að sér að vinna þessi erfiðu störf. Ekki boðlegt hvorki íbúum né ferðamönnum viðkomandi svæða. Einfaldlega vegna þess að við búum í samfélagi þar sem við getum öll verið á eitt sátt um að virða líf, heilsu og öryggi allra til jafns.Leiðarinn birtist fyrst í Fréttablaðinu 17. maí. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Magnús Guðmundsson Mest lesið Þriggja stiga þögn Bjarni Karlsson Skoðun Skýr stefna um málfrelsi Róbert H. Haraldsson Skoðun Hvers vegna sífellt fleiri sækjast eftir einveru Ingrid Kuhlman Skoðun Nú þarf að gyrða sig í brók Gunnlaugur Stefánsson Skoðun Gegn hernaði hvers konar Gunnar Björgvinsson Skoðun Verndun vatns og stjórn vatnamála Ólafur Arnar Jónsson,Sigurður Guðjónsson Skoðun „Stóra fallega frumvarpið“ hans Trump Gunnar Alexander Ólafsson Skoðun Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun Lesblindir og stuðningur í skólum Snævar Ívarsson Skoðun
Skyldu sjúkraflutningamennirnir koma eða ekki, hugsaði ég. Þetta mál hvílir á fólki eins og mara, enda reiðum við okkur á þetta fólk.“ Var í frétt á Vísi haft eftir Höskuldi Birki Erlingssyni, varðstjóra hjá lögreglunni á Blönduósi á mánudaginn. Þá um kvöldið varð Höskuldur Birkir vitni að umferðarslysi við bæinn Hólabak í Húnavatnssýslu. Það varð vegfarendum til gæfu að Höskuldur Birkir var þarna á ferð á frívakt en tilefni ummæla hans gætu hins vegar orðið að ærinni ógæfu ef ekkert verður að gert. En málið snýst um að fimm af sjö sjúkraflutningamönnum á Blönduósi hafa sagt upp störfum vegna vanefnda ríkisins við endurskoðun kjarasamninga. Að öllu óbreyttu taka uppsagnir sjúkraflutningamannanna gildi í dag og á morgun og verða þá aðeins tveir til taks ef eitthvað kemur upp á. Vonandi kemur ekki til þess en ástandið sem það fæli í sér fyrir viðkomandi svæði er svo alvarlegt að þjóðin öll hlýtur að láta sig það varða. Það lýsir í raun fádæma ábyrgðarleysi af hálfu ríkisins að málið skuli vera á því stigi að varðstjóri hjá lögreglunni á Blönduósi hafi ekki verið viss um hvort það kæmu sjúkraflutningamenn á slysstað eða ekki. Eftir hverju eru menn eiginlega að bíða? Hversu illa þarf þetta að fara? Hlutastarfandi sjúkraflutningamenn, eins og hér um ræðir, sættust á það árið 2015 að framlengja gildandi kjarasamning með sérstakri bókun um nefnd sem átti að vinna á úttekt á samningstímanum. Þar kom einnig fram að þróun sjúkraflutninga síðustu fimmtán ár hafi verið með þeim hætti að fyrirkomulag ráðninga og kjara geti ekki verið með óbreyttum hætti miðað við kröfur. Á þessum tveimur árum er viðbúið að álagið hafi aukist enn frekar af völdum sívaxandi ferðamannastraums en engu að síður hefur nefndinni sem fjármálaráðuneytið setti saman til verksins ekki enn tekist að skila skýrslunni sem átti að liggja fyrir 1. desember á síðasta ári. Það er auðvitað með ólíkindum. Eiga íbúar Austur-Húnavatnssýslu og ferðamenn á svæðinu kannski að hringja í þá eða ráðuneytið ef illa fer? Nei, það er líklega ekki til neins. Starf sjúkraflutningamanna er nefnilega sérhæft og gríðarlega erfitt starf bæði líkamlega og ekki síður andlega. Að auki þá búa sjúkraflutningamenn aldrei við þann lúxus að geta látið þá sem til þeirra leita bíða þess að það henti þeim að fara í verkið. Viðbragðstími og færni sjúkraflutningamanna skilja nefnilega oft á milli lífs og dauða og álagið er í fullu samræmi við það en kjörin ekki. Það er því ekki að undra að fleiri af þeim um 90 sjúkraflutningamönnum sem starfa hjá heilbrigðisstofnunum í hlutastarfi séu að íhuga uppsagnir. Það er nefnilega ekki hægt að láta ábyrgðina af lífi og heilsu fólks endalaust liggja hjá fólki sem þegar hefur lagt á sig margfalt það sem til er hægt að ætlast. Það skeytingarleysi sem ríkisvaldið hefur sýnt af sér í þessu máli er einfaldlega ekki boðlegt þeim sem hafa tekið að sér að vinna þessi erfiðu störf. Ekki boðlegt hvorki íbúum né ferðamönnum viðkomandi svæða. Einfaldlega vegna þess að við búum í samfélagi þar sem við getum öll verið á eitt sátt um að virða líf, heilsu og öryggi allra til jafns.Leiðarinn birtist fyrst í Fréttablaðinu 17. maí.
Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun
Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun
Skóli án aðgreiningar – fallegt orðalag en brotakennd framkvæmd Sóldís Birta Reynisdóttir Skoðun
Fimm af tíu veitingastöðum hættu með hvalkjöt Valgerður Árnadóttir,Stefán Yngvi Pétursson,Rósa Líf Darradóttir,Anahita S. Babaei Skoðun