Þögn á vegum Berglind Pétursdóttir skrifar 26. september 2016 07:00 Ég er ekki þátttakandi í bíllausa lífsstílnum, þvert á móti reyni ég að keyra sem mest. Aðalástæðan fyrir því er sú að vinir mínir eru svo margir bíllausir þannig að ef ég væri ekki á bíl gætum við aldrei farið saman í bílalúgur. Ég bruna um á Jimny-smájeppa sem minnir um margt á hraðskreiðan kuldaskó í útliti. Hann er mín fyrsta sjálfrennireið og mér þykir ægilega vænt um þetta óumhverfisvæna krútt. Frá því að við hittumst fyrst hefur ýmislegt gengið á, ég er búin að klessa á einu sinni og fá stöðumælasekt eða tvær. Það hrikalegasta sem við höfum upplifað saman gerðist þó nýlega og annað eins hef ég aldrei upplifað. Útvarpið bilaði. Þegar hljóðið byrjaði að gefa sig öðru hvoru dugaði vel að dangla í gripinn, svo urðu þagnirnar lengri. Eftir nokkrir prófanir komst ég að því að ef ég keyrði harkalega yfir hraðahindrun datt græjan aftur í gang. En Adam var ekki lengi í Paradís og nú er hún alveg dauð. Í smájeppanum ríkir nú eilíf þögn. Það er fátt jafn deprímerandi og að keyra í þögn. Ég veigra mér við að bjóða fólki far, það er einfaldlega of vandræðalegt að vera fastur inni í svona litlum kuldaskó með engan hressan morgunþátt í gangi. En það er líka vont að vera þar einn. Nýlega þurfti ég að keyra úr miðborginni sem leið lá langt út á land, í Mosfellsdal. Með engan í bílnum til að tala við og ekkert að hlusta á fann ég hvernig ég sökk dýpra í innstu fylgsni huga míns. Þegar ég var við það að bugast og sveigja í veg fyrir hrossastóð datt mér í hug að rífa upp stuðið með því að æfa mig að syngja. Það reyndist langtum meira niðurdrepandi en þögnin sjálf.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Berglind Pétursdóttir Mest lesið Við ákærum – hver sveik strandveiðisjómenn? Kjartan Páll Sveinsson Skoðun Af hverju varð heimsókn framkvæmdastjóra ESB að NATO-fundi? Helen Ólafsdóttir Skoðun Þið voruð í partýinu líka! Gísli Sigurður Gunnlaugsson Skoðun Veimiltítustjórn og tugþúsundir dáinna barna Viðar Hreinsson Skoðun Swuayda blæðir: Hróp sem heimurinn heyrir ekki Mouna Nasr Skoðun Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun Opið bréf til fullorðna fólksins Úlfhildur Elísa Hróbjartsdóttir Skoðun Fjárhagslegt virði vörumerkja Elías Larsen Skoðun Óður til hneykslunar Arnar Sveinn Geirsson Skoðun Bragðefni eru ekki vandamálið - Bann við þeim myndi skaða lýðheilsu Abdullah Shihab Wahid Skoðun
Ég er ekki þátttakandi í bíllausa lífsstílnum, þvert á móti reyni ég að keyra sem mest. Aðalástæðan fyrir því er sú að vinir mínir eru svo margir bíllausir þannig að ef ég væri ekki á bíl gætum við aldrei farið saman í bílalúgur. Ég bruna um á Jimny-smájeppa sem minnir um margt á hraðskreiðan kuldaskó í útliti. Hann er mín fyrsta sjálfrennireið og mér þykir ægilega vænt um þetta óumhverfisvæna krútt. Frá því að við hittumst fyrst hefur ýmislegt gengið á, ég er búin að klessa á einu sinni og fá stöðumælasekt eða tvær. Það hrikalegasta sem við höfum upplifað saman gerðist þó nýlega og annað eins hef ég aldrei upplifað. Útvarpið bilaði. Þegar hljóðið byrjaði að gefa sig öðru hvoru dugaði vel að dangla í gripinn, svo urðu þagnirnar lengri. Eftir nokkrir prófanir komst ég að því að ef ég keyrði harkalega yfir hraðahindrun datt græjan aftur í gang. En Adam var ekki lengi í Paradís og nú er hún alveg dauð. Í smájeppanum ríkir nú eilíf þögn. Það er fátt jafn deprímerandi og að keyra í þögn. Ég veigra mér við að bjóða fólki far, það er einfaldlega of vandræðalegt að vera fastur inni í svona litlum kuldaskó með engan hressan morgunþátt í gangi. En það er líka vont að vera þar einn. Nýlega þurfti ég að keyra úr miðborginni sem leið lá langt út á land, í Mosfellsdal. Með engan í bílnum til að tala við og ekkert að hlusta á fann ég hvernig ég sökk dýpra í innstu fylgsni huga míns. Þegar ég var við það að bugast og sveigja í veg fyrir hrossastóð datt mér í hug að rífa upp stuðið með því að æfa mig að syngja. Það reyndist langtum meira niðurdrepandi en þögnin sjálf.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu
Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun
Klassapróf fína fólksins – eða hvernig erfingjar kenna okkur að lifa Sigríður Svanborgardóttir Skoðun