Matseljan eitrar fyrir sér María Elísabet Bragadóttir skrifar 20. júlí 2016 07:00 Þessi pistill er óður til formæðra minna sem hötuðu að elda en líka til þeirra sem höfðu yndi af því. Ömmu minni hefur þó alltaf leiðst það. Einu sinni gerði ég heiðarlega tilraun til að festa ömmu við metafóríska eldflaug og skjóta henni til nútíðar. Færði henni tilbúið sushi í plastbakka. Einnota prjónar og gervilegt wasabi-mauk. Amma renndi desertgaffli undir lítinn maki-bita og tuggði af kurteislegri óbeit. Of tortryggin til að hlaupa upp kapítalísk gálgaþrep, of elskuleg til að afþakka það. En öldum saman elduðu konur kvöldmat. Sumar íslenskar konur veltu ýsuflökum upp úr raspi óteljandi mánudaga í röð, af vísindalegri nákvæmni. Aðrar höfðu engan áhuga á matargerð, hnepptar í hversdagslega ánauð. Tróðu tilvistarlegum spurningum inn í þunglyndislega sveskjufyllt lambalæri sem bakaðist í logbrennandi ofni. Rjóðar hendur af heitu uppvaski sprautuðu grænsápu á diska. Svo sigtuðu þær hveiti fyrir hjónabandssælu. Til voru karlar sem gerðu sömu hluti en undir formerkjum ástríðu og fagmennsku. Arfleifð ofangreindrar fortíðar eru lúmsk hugrenningatengsl. Við eignum körlum ósjálfrátt sérfræðikunnáttu. Tengsl þeirra við fagmennsku og ástríðu eru ótvíræð og rista djúpt. Árið 2014 stóð kona í fyrsta sinn uppi sem sigurvegari fyrir Köku ársins. Það var nú mikið að konu tókst að baka góða köku, hvíslaði fólk. Kaffibarþjónar með Y-kynlitning virðast líklegri til að klífa metorðastigann þó flestir kaffibarþjónar séu konur. Við tengjum strit við konur en vit við karla. Það er varasamt að horfast ekki í augu við þessi tengsl og fyrirsláttur að tala um tilviljanir.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 20. júlí Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein María Elísabet Bragadóttir Mest lesið Halldór 23.8.2025 Halldór Skólaskætingur Þórdís Kolbrún R. Gylfadóttir Skoðun Andaðu rólega elskan... Ester Hilmarsdóttir Skoðun Ég vildi óska þess að ég hefði hreinlega fengið krabbamein Íris Elfa Þorkelsdóttir Skoðun Er Akureyri að missa háskólann sinn? Aðalbjörn Jóhannsson Skoðun Þéttingarstefnan hefur brugðist og Dóra breytir um umræðuefni Aðalsteinn Haukur Sverrisson Skoðun „I believe the children are our future…“ Karen Rúnarsdóttir Skoðun Eldri borgarar – áhrif aðildar að Evrópusambandinu (ESB) Þorvaldur Ingi Jónsson Skoðun Ný sókn í menntamálum Guðmundur Ari Sigurjónsson Skoðun Kópavogsleiðinn Ragnar Þór Pétursson Skoðun
Þessi pistill er óður til formæðra minna sem hötuðu að elda en líka til þeirra sem höfðu yndi af því. Ömmu minni hefur þó alltaf leiðst það. Einu sinni gerði ég heiðarlega tilraun til að festa ömmu við metafóríska eldflaug og skjóta henni til nútíðar. Færði henni tilbúið sushi í plastbakka. Einnota prjónar og gervilegt wasabi-mauk. Amma renndi desertgaffli undir lítinn maki-bita og tuggði af kurteislegri óbeit. Of tortryggin til að hlaupa upp kapítalísk gálgaþrep, of elskuleg til að afþakka það. En öldum saman elduðu konur kvöldmat. Sumar íslenskar konur veltu ýsuflökum upp úr raspi óteljandi mánudaga í röð, af vísindalegri nákvæmni. Aðrar höfðu engan áhuga á matargerð, hnepptar í hversdagslega ánauð. Tróðu tilvistarlegum spurningum inn í þunglyndislega sveskjufyllt lambalæri sem bakaðist í logbrennandi ofni. Rjóðar hendur af heitu uppvaski sprautuðu grænsápu á diska. Svo sigtuðu þær hveiti fyrir hjónabandssælu. Til voru karlar sem gerðu sömu hluti en undir formerkjum ástríðu og fagmennsku. Arfleifð ofangreindrar fortíðar eru lúmsk hugrenningatengsl. Við eignum körlum ósjálfrátt sérfræðikunnáttu. Tengsl þeirra við fagmennsku og ástríðu eru ótvíræð og rista djúpt. Árið 2014 stóð kona í fyrsta sinn uppi sem sigurvegari fyrir Köku ársins. Það var nú mikið að konu tókst að baka góða köku, hvíslaði fólk. Kaffibarþjónar með Y-kynlitning virðast líklegri til að klífa metorðastigann þó flestir kaffibarþjónar séu konur. Við tengjum strit við konur en vit við karla. Það er varasamt að horfast ekki í augu við þessi tengsl og fyrirsláttur að tala um tilviljanir.Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 20. júlí