Sjálfráða með sextíu þúsund kall Erla Björg Gunnarsdóttir skrifar 22. mars 2016 07:00 Það styttist óðfluga í sextán ára afmæli frumburðarins. Þegar ég varð sextán ára þá snerust tímamótin um sjálfræðisaldur. Nú snýst sextán ára afmælið um æfingarakstur. (Guð hjálpi mér!) Það er eitthvað nýtt hjá mér að segja hluti eins og „Ég borgaði nú sjálf fyrir mitt bílpróf“ við morgunverðarborðið. Ég veit ekki af hverju ég geri þetta. Mér er ekki sjálfrátt. Dóttirin bað mig ákveðin um að hætta að segja hryllingssögur um hvað allt hafi verið svakalega erfitt í gamla daga. Hvort ég muni ekki eftir einhverju ánægjulegu úr æskunni til að deila með sér. Skilaboðin fóru eitthvað beygluð frá mér. Ég kenni afkvæmisaldursáfalli um. Því mér fannst ekkert mál að borga bílprófið mitt sjálf. Maður þurfti ekki að sofa og vann helling og átti alltaf pening. Lifði eins og drottning. Nýtt dress úr Kókó og Oroblu 40 den með glans á hverjum föstudegi. Ég man að ég settist rígfullorðin inn í bílinn hjá ökukennaranum og sagðist eiga sextíu þúsund kall. Hvort hann gæti kennt mér að keyra fyrir það. Hann hélt það nú. Það var valkvætt að fara í ökuskóla og enginn lágmarksfjöldi ökutíma. Úr varð að ég fékk bílpróf án þess að vera búin að finna tengipunktinn, án þess að kunna að keyra út úr hringtorgi og eingöngu hæf til að leggja í tíunda hvert bílastæði Reykjavíkurborgar. Og ég bara keypti mér bíl og lifði á brúninni í um það bil ár. Eða þar til ég náði tökum á þessu. Mamma fékk aldrei að vita annað en að ég hefði farið í jafn marga ökutíma og vinir mínir. Nú þakka ég fyrir fáránlega háan lágmarksfjölda ökutíma og árs æfingarakstur og tvöfaldan ökuskóla og að þetta kosti allt saman skrilljónir. Og ég mun borga hvern einasta eyri og framvegis steinhalda kjafti. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 22. mars. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Erla Björg Gunnarsdóttir Birtist í Fréttablaðinu Mest lesið Þegar þeir sem segjast þjóna þjóðinni ráðast á hana Ágústa Árnadóttir Skoðun Evrópumet! Háskólamenntun minnst metin á Íslandi Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Ósnertanlegir eineltisseggir og óhæfir starfsmenn Diljá Mist Einarsdóttir Skoðun Þegar ég fékk séns Heiða Ingimarsdóttir Skoðun Opinber skýring til Sigurjóns Þórðarsonar Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Ekkert kerfi lifir af pólitískan geðþótta Guðrún Hafsteinsdóttir Skoðun Áhrif veiðigjalda ná út fyrir atvinnugreinina Ásgerður Kristín Gylfadóttir Skoðun Að vera hvítur og kristinn Guðbrandur Einarsson Skoðun Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun
Það styttist óðfluga í sextán ára afmæli frumburðarins. Þegar ég varð sextán ára þá snerust tímamótin um sjálfræðisaldur. Nú snýst sextán ára afmælið um æfingarakstur. (Guð hjálpi mér!) Það er eitthvað nýtt hjá mér að segja hluti eins og „Ég borgaði nú sjálf fyrir mitt bílpróf“ við morgunverðarborðið. Ég veit ekki af hverju ég geri þetta. Mér er ekki sjálfrátt. Dóttirin bað mig ákveðin um að hætta að segja hryllingssögur um hvað allt hafi verið svakalega erfitt í gamla daga. Hvort ég muni ekki eftir einhverju ánægjulegu úr æskunni til að deila með sér. Skilaboðin fóru eitthvað beygluð frá mér. Ég kenni afkvæmisaldursáfalli um. Því mér fannst ekkert mál að borga bílprófið mitt sjálf. Maður þurfti ekki að sofa og vann helling og átti alltaf pening. Lifði eins og drottning. Nýtt dress úr Kókó og Oroblu 40 den með glans á hverjum föstudegi. Ég man að ég settist rígfullorðin inn í bílinn hjá ökukennaranum og sagðist eiga sextíu þúsund kall. Hvort hann gæti kennt mér að keyra fyrir það. Hann hélt það nú. Það var valkvætt að fara í ökuskóla og enginn lágmarksfjöldi ökutíma. Úr varð að ég fékk bílpróf án þess að vera búin að finna tengipunktinn, án þess að kunna að keyra út úr hringtorgi og eingöngu hæf til að leggja í tíunda hvert bílastæði Reykjavíkurborgar. Og ég bara keypti mér bíl og lifði á brúninni í um það bil ár. Eða þar til ég náði tökum á þessu. Mamma fékk aldrei að vita annað en að ég hefði farið í jafn marga ökutíma og vinir mínir. Nú þakka ég fyrir fáránlega háan lágmarksfjölda ökutíma og árs æfingarakstur og tvöfaldan ökuskóla og að þetta kosti allt saman skrilljónir. Og ég mun borga hvern einasta eyri og framvegis steinhalda kjafti. Greinin birtist fyrst í Fréttablaðinu 22. mars.
Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun
Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun
Við stöndum með Anahitu og Elissu Valgerður Árnadóttir,Rósa Líf Darradóttir,Aldís Amah Hamilton,Þorgerður María Þorbjarnardóttir,Árni Finnsson Skoðun
Þegar undirskrift skiptir máli – um gervigreind, vottun og verðmæti mannlegra athafna Henning Arnór Úlfarsson Skoðun