Sími sími Berglind Pétursdóttir skrifar 24. nóvember 2014 07:00 Líf mitt fer að mestu leyti fram á internetinu. Ég er á internetinu allan daginn að vinna og fræðast, grínast, skoða, njósna, hlæja og ranghvolfa augunum. Þegar það er hægt að gera eitthvað á netinu sem er líka hægt að gera í raunheimum, þá gerir maður það á netinu. Panta pítsu, bóka tíma, kaupa hluti, tala við þjónustufulltrúa og svo framvegis. Helst á netinu í símanum svo maður geti verið að horfa á þátt í tölvunni á meðan og haft leikinn í gangi í sjónvarpinu. Og krakkarnir slaka á í iPadinum. Kínversku netfíklarnir sem RÚV sýndi heimildarmynd um í liðinni viku eiga ekki séns í mig. Ég hef þó átt einn griðastað þangað sem angar internetsins teygja sig bara ekki og ég get notið hins ævaforna og gamaldags símafrelsis. Þar sem ég get verið frjáls og næstum allsber. Sund. Heimsmynd mín hrundi því um daginn þegar bera fór á selfies af sundlaugarbökkum hér í borg á internetinu mínu. Ég skil einfaldlega ekki hvernig fólk getur tekið símann með sér í sund eða blá lón. Eruð þið með aðra höndina uppúr allan tímann? Leggiði símann frá ykkur? Á bakkann? Það er líka blautt þar nefnilega. Hvar er síminn á meðan þið eruð í sturtu? Hvernig farið þið að þessu? OG TIL HVERS? Ég vann yfirvinnu öll kvöld í heilan mánuð til að geta keypt mér símann minn og ég tek einfaldlega ekki sénsinn á að hann endi líf sitt í húðflögugröf í heitapotti. Ég þurrka heldur ekki á mér hárið með hárblásara meðan einhver er í baði við hliðina á mér. Þetta eru bara prinsipp. Og fólk sem tekur símann með sér á klósettið? Óttist þið ekki hið augljósa? Ég heimsótti skemmtistaðasalerni nýlega og eini lausi básinn var með drukknaðan Samsung Galaxy ofan í klósettvatninu. Eigandinn var horfinn að dansa vonleysið af sér. Ég hafði ekki taugar í að pissa á hann. Það gæti verið kveikt á myndavélinni. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Berglind Pétursdóttir Mest lesið Engin eftirspurn eftir Viðreisnar- og Samfylkingarmódelinu Andri Steinn Hilmarsson Skoðun Pabbar, mömmur, afar, ömmur Jón Pétur Zimsen Skoðun Íslenska þjóð, þú ert núna að gleyma Sighvatur Björgvinsson Skoðun Opið bréf til umhverfis-, orku- og loftslagsráðherra Bogi Ragnarsson Skoðun Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun Þar sem gervigreind er raunverulega að breyta öllu Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Tölum íslensku um bíðandi börn: Uppgjöf, svarthol og lögbrot Vigdís Gunnarsdóttir Skoðun Vellíðan í vinnu Ingrid Kuhlman Skoðun Hefur vanfjármögnun sveitarfélaga áhrif á byggingarkostnað? Jón Ingi Hákonarson Skoðun Afnám tilfærslu milli skattþrepa Breki Pálsson Skoðun
Líf mitt fer að mestu leyti fram á internetinu. Ég er á internetinu allan daginn að vinna og fræðast, grínast, skoða, njósna, hlæja og ranghvolfa augunum. Þegar það er hægt að gera eitthvað á netinu sem er líka hægt að gera í raunheimum, þá gerir maður það á netinu. Panta pítsu, bóka tíma, kaupa hluti, tala við þjónustufulltrúa og svo framvegis. Helst á netinu í símanum svo maður geti verið að horfa á þátt í tölvunni á meðan og haft leikinn í gangi í sjónvarpinu. Og krakkarnir slaka á í iPadinum. Kínversku netfíklarnir sem RÚV sýndi heimildarmynd um í liðinni viku eiga ekki séns í mig. Ég hef þó átt einn griðastað þangað sem angar internetsins teygja sig bara ekki og ég get notið hins ævaforna og gamaldags símafrelsis. Þar sem ég get verið frjáls og næstum allsber. Sund. Heimsmynd mín hrundi því um daginn þegar bera fór á selfies af sundlaugarbökkum hér í borg á internetinu mínu. Ég skil einfaldlega ekki hvernig fólk getur tekið símann með sér í sund eða blá lón. Eruð þið með aðra höndina uppúr allan tímann? Leggiði símann frá ykkur? Á bakkann? Það er líka blautt þar nefnilega. Hvar er síminn á meðan þið eruð í sturtu? Hvernig farið þið að þessu? OG TIL HVERS? Ég vann yfirvinnu öll kvöld í heilan mánuð til að geta keypt mér símann minn og ég tek einfaldlega ekki sénsinn á að hann endi líf sitt í húðflögugröf í heitapotti. Ég þurrka heldur ekki á mér hárið með hárblásara meðan einhver er í baði við hliðina á mér. Þetta eru bara prinsipp. Og fólk sem tekur símann með sér á klósettið? Óttist þið ekki hið augljósa? Ég heimsótti skemmtistaðasalerni nýlega og eini lausi básinn var með drukknaðan Samsung Galaxy ofan í klósettvatninu. Eigandinn var horfinn að dansa vonleysið af sér. Ég hafði ekki taugar í að pissa á hann. Það gæti verið kveikt á myndavélinni.
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun
Þegar heilinn sveltur: Tími til að endurhugsa stefnu í geðheilbrigðismálum Vigdís M. Jónsdóttir Skoðun