Punktastaða: Góð Ragnheiður Tryggvadóttir skrifar 20. ágúst 2014 09:00 Það tók mig nokkrar mínútur að átta mig á þýðingu samtalsins eftir að ég lagði frá mér símann. Það hafði svo sem hljómað nógu sakleysislega, hversdagsleg fyrirspurn eða bón sem ég taldi mig geta leyst. „Ekkert mál,“ hafði ég sagt, fullkæruleysislega svona eftir á að hyggja. Nú rann það upp fyrir mér að þetta var langt frá því að vera „ekkert mál“. Hér mátti ekki stíga feilspor. Það að hitta tilvonandi tengdaforeldra í fyrsta skipti getur tekið á taugarnar. Margir kalla það eldraun. Þetta fólk mun vega þig og meta, með hag afkvæmis síns í huga frá fyrsta fundi, það er óhjákvæmilegt. Jafnvel þó áætlanir um hjónaband séu víðsfjarri öllum sem hlut eiga að máli þegar sá fundur verður og hann fari vel fram. Ef alvara færist í sambandið er leikurinn hafinn. Leynt og ljóst reynum við að koma okkur í mjúkinn. Vinna okkur inn punkta. Ég held ekki beinlínis skrá yfir punktastöðu mína. Skrifa hvorki hjá mér mínusstig né gef mér stjörnur þegar vel tekst til en ég hef hana bak við eyrað. Þetta er ákveðin kúnst. Það þarf að lesa rétt í aðstæður. Eftir sextán ára samband mitt við son tengdaforeldra minna skildi ég nú að hér var komið að tímamótum. Tengdamóður mína vantaði uppskrift. Tengdafaðir minn hafði beðið um bláberjaböku í eftirrétt á afmælisdaginn sinn, „eins og Heiða gerir hana“, ímynda ég mér að hann hafi sagt. Þó sannfæring mín segi mér að það sé úrelt hugsun og beinlínis röng, að meta kosti konu út frá hæfileikum hennar í bakstri og eldamennsku, sá ég þarna tækifæri. Tækifæri til þess að vinna mér inn punkta hjá karli tengdaföður mínum með sykri og rjóma. Einhverjum gæti þótt það lúalegt bragð að spila þannig á blessaða bragðlaukana. En matarást er merkilegt fyrirbæri og samfélagslega viðurkennd, er það ekki? Í lok dags var ég með fullt hús stiga. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ragnheiður Tryggvadóttir Mest lesið Stormur í Þjóðleikhúsinu Bubbi Morthens Skoðun Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun Norska leiðin hefur gefist vel – í Póllandi Heiðrún Lind Marteinsdóttir Skoðun Auðbeldi SFS Örn Bárður Jónsson Skoðun Hvernig gerum við Grundarhverfi enn betra? Ævar Harðarson Skoðun 120km hraði á Keflavíkurveginum og netsölur með áfengi Jón Páll Haraldsson Skoðun Af hverju hræðist fólk kynjafræði? Eydís Ásbjörnsdóttir Skoðun Opið bréf til mennta- og barnamálaráðherra Gunnar Örn Vopnfjörð Þorsteinsson Skoðun Opið hús fyrir útvalda Björn Brynjúlfur Björnsson Skoðun Börn í skugga stríðs Hólmfríður Jennýjar Árnadóttir Skoðun
Það tók mig nokkrar mínútur að átta mig á þýðingu samtalsins eftir að ég lagði frá mér símann. Það hafði svo sem hljómað nógu sakleysislega, hversdagsleg fyrirspurn eða bón sem ég taldi mig geta leyst. „Ekkert mál,“ hafði ég sagt, fullkæruleysislega svona eftir á að hyggja. Nú rann það upp fyrir mér að þetta var langt frá því að vera „ekkert mál“. Hér mátti ekki stíga feilspor. Það að hitta tilvonandi tengdaforeldra í fyrsta skipti getur tekið á taugarnar. Margir kalla það eldraun. Þetta fólk mun vega þig og meta, með hag afkvæmis síns í huga frá fyrsta fundi, það er óhjákvæmilegt. Jafnvel þó áætlanir um hjónaband séu víðsfjarri öllum sem hlut eiga að máli þegar sá fundur verður og hann fari vel fram. Ef alvara færist í sambandið er leikurinn hafinn. Leynt og ljóst reynum við að koma okkur í mjúkinn. Vinna okkur inn punkta. Ég held ekki beinlínis skrá yfir punktastöðu mína. Skrifa hvorki hjá mér mínusstig né gef mér stjörnur þegar vel tekst til en ég hef hana bak við eyrað. Þetta er ákveðin kúnst. Það þarf að lesa rétt í aðstæður. Eftir sextán ára samband mitt við son tengdaforeldra minna skildi ég nú að hér var komið að tímamótum. Tengdamóður mína vantaði uppskrift. Tengdafaðir minn hafði beðið um bláberjaböku í eftirrétt á afmælisdaginn sinn, „eins og Heiða gerir hana“, ímynda ég mér að hann hafi sagt. Þó sannfæring mín segi mér að það sé úrelt hugsun og beinlínis röng, að meta kosti konu út frá hæfileikum hennar í bakstri og eldamennsku, sá ég þarna tækifæri. Tækifæri til þess að vinna mér inn punkta hjá karli tengdaföður mínum með sykri og rjóma. Einhverjum gæti þótt það lúalegt bragð að spila þannig á blessaða bragðlaukana. En matarást er merkilegt fyrirbæri og samfélagslega viðurkennd, er það ekki? Í lok dags var ég með fullt hús stiga.
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun
Matvælaframleiðslulandið Ísland – er framtíð án sérþekkingar? Ólöf Guðný Geirsdóttir,Ólafur Ögmundarson Skoðun