Kettirnir unnu Bergur Ebbi Benediktsson skrifar 31. júlí 2014 07:00 Eins og sjá má á þúsunda ára gömlum listaverkum þá voru kettir dýrkaðir af Egyptum til forna. Egyptarnir hrifust af grimmd kattanna en að mati þeirra voru þeir eina skepnan, utan mannsins, sem gerir sér að leik að þreyta og niðurlægja fórnarlömb sín í stað þess að drepa þau strax. Slík grimmd kallaði á virðingu og gegndu kettir stóru hlutverki í forn-egypskri menningu. Þetta væri kannski ekkert sérlega merkilegt nema fyrir þær sakir að frá sjónarhóli hinnar hefðbundnu sögu þá markar forn-egypsk menning upphaf þess sem við getum kallað siðmenningu. Þarna strax voru kettirnir mættir. Forn-Egyptar höfðu svo mikla trú á persónutöfrum kattanna að þeir smurðu sína uppáhaldsketti og breyttu þeim í múmíur. En nú víkur sögunni til nútímans. Í fljótu bragði virðast kettir ekki vera neitt sérlega áhrifamiklir í samfélaginu. Enginn köttur gegnir trúnaðarstöðum í stjórnkerfinu og fáir hafa komist til metorða innan viðskiptalífsins. En samt eru kettir alltaf að bralla eitthvað. Festast í þvottabölum eða spila á píanó og slíkt vekur alltaf athygli. Þeir þurfa ekki einu sinni að leggja mikið á sig. Ef köttur svo mikið sem lyftir upp loppu eins og hann ætli að gefa „five“ þá eru tvö hundruð milljón manns búin að sjá það í einhverri útgáfu á netinu. Og hér sit ég og reyni að skrifa gáfulegan pistil en veit samt að myndband af ketti sitjandi á steini að gera ekkert mun alltaf fá þúsund sinnum meiri athygli. Kettir eiga netið. Að lokum víkur sögunni að geimverunum sem munu púsla saman sögu mannkyns löngu eftir vora daga. Þessar verur munu ekki hafa tíma til að setja sig almennilega inn í hlutina og munu láta nægja að líta til upphafs og endis siðmenningar. Og rétt eins og siðmenning hófst með kattadýrkun þá lauk henni á internetinu þar sem myndbönd af köttum í baði yfirtóku að lokum öll hefðbundin tjáskipti mannkyns. Niðurstaða athugendanna verður sú að mannkynið hafi verið eins konar þrælakyn sem stjórnað var af köttum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Bergur Ebbi Mest lesið Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun Skuldin við úthverfin Jóhanna Dýrunn Jónsdóttir Skoðun Til þeirra sem fagna Doktornum! Kristján Freyr Halldórsson Skoðun Hringekja verðtryggingar og hárra vaxta Benedikt Gíslason Skoðun Einelti er dauðans alvara Kolbrún Áslaugar Baldursdóttir Skoðun Áfram gakk – með kerfisgalla í bakpokanum Harpa Þorsteinsdóttir Skoðun Réttlæti hins sterka. Gildra dómarans Jörgen Ingimar Hansson Skoðun Málgögn og gervigreind Steinþór Steingrímsson,Einar Freyr Sigurðsson,Helga Hilmisdóttir Skoðun Hefur þú heyrt þetta áður? Stefnir Húni Kristjánsson Skoðun Það sem Njáll sagði ykkur ekki Inga Lind Karlsdóttir Skoðun
Eins og sjá má á þúsunda ára gömlum listaverkum þá voru kettir dýrkaðir af Egyptum til forna. Egyptarnir hrifust af grimmd kattanna en að mati þeirra voru þeir eina skepnan, utan mannsins, sem gerir sér að leik að þreyta og niðurlægja fórnarlömb sín í stað þess að drepa þau strax. Slík grimmd kallaði á virðingu og gegndu kettir stóru hlutverki í forn-egypskri menningu. Þetta væri kannski ekkert sérlega merkilegt nema fyrir þær sakir að frá sjónarhóli hinnar hefðbundnu sögu þá markar forn-egypsk menning upphaf þess sem við getum kallað siðmenningu. Þarna strax voru kettirnir mættir. Forn-Egyptar höfðu svo mikla trú á persónutöfrum kattanna að þeir smurðu sína uppáhaldsketti og breyttu þeim í múmíur. En nú víkur sögunni til nútímans. Í fljótu bragði virðast kettir ekki vera neitt sérlega áhrifamiklir í samfélaginu. Enginn köttur gegnir trúnaðarstöðum í stjórnkerfinu og fáir hafa komist til metorða innan viðskiptalífsins. En samt eru kettir alltaf að bralla eitthvað. Festast í þvottabölum eða spila á píanó og slíkt vekur alltaf athygli. Þeir þurfa ekki einu sinni að leggja mikið á sig. Ef köttur svo mikið sem lyftir upp loppu eins og hann ætli að gefa „five“ þá eru tvö hundruð milljón manns búin að sjá það í einhverri útgáfu á netinu. Og hér sit ég og reyni að skrifa gáfulegan pistil en veit samt að myndband af ketti sitjandi á steini að gera ekkert mun alltaf fá þúsund sinnum meiri athygli. Kettir eiga netið. Að lokum víkur sögunni að geimverunum sem munu púsla saman sögu mannkyns löngu eftir vora daga. Þessar verur munu ekki hafa tíma til að setja sig almennilega inn í hlutina og munu láta nægja að líta til upphafs og endis siðmenningar. Og rétt eins og siðmenning hófst með kattadýrkun þá lauk henni á internetinu þar sem myndbönd af köttum í baði yfirtóku að lokum öll hefðbundin tjáskipti mannkyns. Niðurstaða athugendanna verður sú að mannkynið hafi verið eins konar þrælakyn sem stjórnað var af köttum.
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun
Hafa íslenskir neytendur sama rétt og evrópskir? Ásthildur Lóa Þórsdóttir,Ragnar Þór Ingólfsson Skoðun