Fortíðin og framtíðin Magnús Þ. Lúðvíksson skrifar 8. febrúar 2013 06:00 Þær eru nokkrar tilfinningarnar sem maður verður var við nú þegar einungis ellefu vikur eru til kosninga. Harðir stjórnarandstæðingar eru brattir enda sjá þeir fram á að losna við vinstristjórnina. Harðir stuðningsmenn stjórnarflokkanna eru kvíðnari og lýsa margir áhyggjum sínum af því að útlit sé fyrir að „hrunverjar" komist aftur til valda. Svo eru það þeir sem nenna ekki kosningum enda þreyta á stjórnmálakarpi algeng. Hörðu stjórnarandstæðingarnir vilja að kosið verði um óhæfuverk og afskiptaleysi stjórnarinnar. Þeir vilja algjöran viðsnúning á stefnu stjórnvalda. Hörðustu stuðningsmenn stjórnarinnar virðast til í þennan slag enda telja þeir efnahagslegan árangur stjórnarinnar, sem tók við skelfilegu búi, góðan og vilja sjá stjórnina uppskera fyrir rústabjörgunina. Ef ég mætti velja færi hins vegar sem minnst fyrir þessum slag og sem mest fyrir tali um framtíðina. Kjaradeila hjúkrunarfræðinga er enn ein áminningin um að lífskjör á Íslandi eru ekki lengur sambærileg við lífskjör í nágrannalöndunum. Þau er lakari þrátt fyrir að á Íslandi sé unnið meira og lengur en á Norðurlöndunum. Það kjörtímabil sem nú er að enda snerist um að leysa bráðavandamálin sem hrunið bjó til eða afhjúpaði. Það má deila um hvernig það tókst en mikilvægasta viðfangsefni stjórnvalda á því næsta er að framfylgja stefnu sem miðar að því að leysa þau flóknu vandamál sem enn steðja að þjóðinni og í leiðinni búa í haginn fyrir vaxtarskeið sem með tíð og tíma getur á ný tryggt lífskjör eins og þau best þekkjast. Nokkur viðfangsefni blasa við. Það þarf að auka framleiðni og verðmætasköpun í landinu enda forsenda lífskjarasóknar. Í öðru lagi þarf að stíga raunveruleg skref í áttina að afnámi gjaldeyrishaftanna og ákvarða hvernig fyrirkomulagi gjaldmiðilsmála verður háttað til framtíðar. Þá þarf að skýra hvernig lánaumhverfi verður boðið upp á Íslandi og hefja á ný uppbyggingu mennta- og heilbrigðiskerfisins. Þetta og fleira þarf að gera án þess að tefla í hættu getu ríkissjóðs til að niðurgreiða skuldir ört á næstu árum. Þá er enn ónefndur sá alvarlegi vandi þjóðarbúsins að það megnar ekki að óbreyttu að standa undir endurgreiðslum erlendra lána á næstu árum. Þetta eru flókin viðfangsefni og þau bjóða fæst upp á augljósar lausnir sem allir geta sameinast um. Sá stjórnmálaflokkur sem getur kynnt raunverulega framtíðarsýn um þessi mál á skilið að uppskera í komandi kosningum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Magnús Þorlákur Lúðvíksson Mest lesið Að kveikja í húsinu af því þú færð ekki að ráða öllu – Sannleikurinn um „fórnarlambið“ Sönnu Guðröður Atli Jónsson Skoðun Það sem voru „bjartari tímar“ í fyrra eru nú bölvaðar skattahækkanir Þórður Snær Júlíusson Skoðun Hvað hafa sjómenn gert Samfylkingunni? Sigfús Karlsson Skoðun Framtíð Suðurlandsbrautar Birkir Ingibjartsson Skoðun Ólaunuð vinna kvenna Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Gagnrýni á umfjöllun um loftslagsmál og landnotkun í bókinni Hitamál Eyþór Eðvarðsson Skoðun Íslenska er leiðinleg Nói Pétur Á Guðnason Skoðun Réttlæti án sannleika er ekki réttlæti Hilmar Kristinsson Skoðun Ólögmæt mismunun eftir búsetu öryrkja fest í lög á Íslandi Jón Frímann Jónsson Skoðun Hverjum voru ráðherrann og RÚV að refsa? Júlíus Valsson Skoðun
Þær eru nokkrar tilfinningarnar sem maður verður var við nú þegar einungis ellefu vikur eru til kosninga. Harðir stjórnarandstæðingar eru brattir enda sjá þeir fram á að losna við vinstristjórnina. Harðir stuðningsmenn stjórnarflokkanna eru kvíðnari og lýsa margir áhyggjum sínum af því að útlit sé fyrir að „hrunverjar" komist aftur til valda. Svo eru það þeir sem nenna ekki kosningum enda þreyta á stjórnmálakarpi algeng. Hörðu stjórnarandstæðingarnir vilja að kosið verði um óhæfuverk og afskiptaleysi stjórnarinnar. Þeir vilja algjöran viðsnúning á stefnu stjórnvalda. Hörðustu stuðningsmenn stjórnarinnar virðast til í þennan slag enda telja þeir efnahagslegan árangur stjórnarinnar, sem tók við skelfilegu búi, góðan og vilja sjá stjórnina uppskera fyrir rústabjörgunina. Ef ég mætti velja færi hins vegar sem minnst fyrir þessum slag og sem mest fyrir tali um framtíðina. Kjaradeila hjúkrunarfræðinga er enn ein áminningin um að lífskjör á Íslandi eru ekki lengur sambærileg við lífskjör í nágrannalöndunum. Þau er lakari þrátt fyrir að á Íslandi sé unnið meira og lengur en á Norðurlöndunum. Það kjörtímabil sem nú er að enda snerist um að leysa bráðavandamálin sem hrunið bjó til eða afhjúpaði. Það má deila um hvernig það tókst en mikilvægasta viðfangsefni stjórnvalda á því næsta er að framfylgja stefnu sem miðar að því að leysa þau flóknu vandamál sem enn steðja að þjóðinni og í leiðinni búa í haginn fyrir vaxtarskeið sem með tíð og tíma getur á ný tryggt lífskjör eins og þau best þekkjast. Nokkur viðfangsefni blasa við. Það þarf að auka framleiðni og verðmætasköpun í landinu enda forsenda lífskjarasóknar. Í öðru lagi þarf að stíga raunveruleg skref í áttina að afnámi gjaldeyrishaftanna og ákvarða hvernig fyrirkomulagi gjaldmiðilsmála verður háttað til framtíðar. Þá þarf að skýra hvernig lánaumhverfi verður boðið upp á Íslandi og hefja á ný uppbyggingu mennta- og heilbrigðiskerfisins. Þetta og fleira þarf að gera án þess að tefla í hættu getu ríkissjóðs til að niðurgreiða skuldir ört á næstu árum. Þá er enn ónefndur sá alvarlegi vandi þjóðarbúsins að það megnar ekki að óbreyttu að standa undir endurgreiðslum erlendra lána á næstu árum. Þetta eru flókin viðfangsefni og þau bjóða fæst upp á augljósar lausnir sem allir geta sameinast um. Sá stjórnmálaflokkur sem getur kynnt raunverulega framtíðarsýn um þessi mál á skilið að uppskera í komandi kosningum.
Að kveikja í húsinu af því þú færð ekki að ráða öllu – Sannleikurinn um „fórnarlambið“ Sönnu Guðröður Atli Jónsson Skoðun
Að kveikja í húsinu af því þú færð ekki að ráða öllu – Sannleikurinn um „fórnarlambið“ Sönnu Guðröður Atli Jónsson Skoðun