Ólafur og áhrifamennirnir Ólafur Þ. Stephensen skrifar 29. júní 2013 10:40 Við setningu Alþingis fyrir rúmum þremur vikum sagði Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, að hægur gangur í aðildarviðræðum Íslands og Evrópusambandsins og viðræður hans við „fjölmarga evrópska áhrifamenn“ hefðu sannfært hann um að í raun væri ekki ríkur áhugi á því hjá ESB að ljúka viðræðunum. Niðurstaða forsetans var „að litlu kann að skipta hvort Ísland kýs að halda viðræðum áfram; mótaðilann virðist í reynd skorta getu eða vilja til að ljúka þeim á næstu árum“. Einhverra hluta vegna gengur illa að fá staðfestingu hjá evrópskum áhrifamönnum á að þetta sé afstaðan gagnvart aðildarumsókn Íslands. Viku eftir að forsetinn tók að sér að flytja þingi og þjóð þennan boðskap ráðamanna í ESB ítrekaði Stefan Füle, stækkunarstjóri sambandsins, að ásetningur þess um að klára málið væri óbreyttur. „Við höfum ekki aðeins viljann, heldur einnig getuna til að ljúka viðræðunum,“ sagði Füle. Viku síðar sagðist David Lidington, Evrópumálaráðherra Bretlands, verða að vera „virðingarfyllst ósammála“ forseta Íslands. Fjölgun aðildarríkja væri ekki efst á verkefnalista sambandsins. „En ég hef ekki orðið var við nokkra tregðu til að halda áfram og ljúka ferlinu,“ sagði Lidington. Fjórum dögum síðar lýsti Helle Thorning-Schmidt, forsætisráðherra Danmerkur, yfir eindregnum stuðningi Dana við ESB-aðild Íslands og sagði að það hefði ævinlega verið ósk Dana að gróið lýðræðisríki og náin vinaþjóð eins og Íslendingar yrði með Dönum í ESB. Daginn eftir tók Joachim Gauck, forseti Þýzkalands, á móti sínum íslenzka starfsbróður í Berlín og tók það fram í ræðu að hann gæti ekki látið kvöldið líða án þess að undirstrika að Þýzkaland styddi aðild Íslands af fullum þunga og það yrði Þjóðverjum mikil ánægja að geta boðið Ísland velkomið sem aðildarríki. Þegar þarna var komið sögu var forsetanum greinilega farið að þykja yfirlýsingaflóðið frá evrópskum áhrifamönnum eitthvað óþægilegt og hann sagði í samtali við RÚV: „Ég sagði í þingsetningarræðunni að það væri margt sem að benti til þess að og það væri mín ályktun eftir viðræður við marga og það hefur nú styrkst í þessari heimsókn að af ýmsum ástæðum sem að ég rakti í ræðu minni meðal annars þeirri að ekki væri unnt að ljúka viðræðum nema að ljóst væri að verulegur stuðningur væri meðal Íslendinga fyrir aðild. Því það er á vissan hátt óábyrgt af okkur sem þjóð að fara í alvöru, að fara í viðræður við alvörusamband eins og Evrópusambandið svona í einhverjum leikaraskap bara til þess að kanna nú hvað við kannski fengjum út úr því.“ Þetta er alveg rétt sjónarmið hjá forsetanum, efnislega. En rangt hjá honum að það hafi verið þetta sem hann sagði í þingsetningarræðunni. Hann sagði allt annað, og nú hefur maður gengið undir manns hönd í ESB að hrekja það kurteislega. Forsetinn ætti að láta evrópska ráðamenn sjálfa um að túlka afstöðu aðildarríkjanna til ESB-aðildar Íslands. En hann hefur rétt fyrir sér um að það á ekki að sækjast eftir aðild að ESB í neinum hálfkæringi. Sem yfirlýstasti stuðningsmaður beins lýðræðis á Íslandi hlýtur hann þá að styðja að þjóðin fái sem fyrst að greiða atkvæði um það hvort halda eigi aðildarviðræðunum áfram. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Ólafur Stephensen Mest lesið Halldór 21.09.2024 Halldór Alzheimer - mennska og mildi Ragnheiður Ríkharðsdóttir Skoðun Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Lýðheilsa bætt um 64 milljarða Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Er krónan að valda átökum á milli kynslóða? Guðmundur Ragnarsson Skoðun Að hengja prest fyrir biskup, að hengja manneskju fyrir stofnun Hödd Vilhjálmsdóttir Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa Skoðun Þegar ómennskan vitnar í lög Bubbi Morthens Skoðun
Við setningu Alþingis fyrir rúmum þremur vikum sagði Ólafur Ragnar Grímsson, forseti Íslands, að hægur gangur í aðildarviðræðum Íslands og Evrópusambandsins og viðræður hans við „fjölmarga evrópska áhrifamenn“ hefðu sannfært hann um að í raun væri ekki ríkur áhugi á því hjá ESB að ljúka viðræðunum. Niðurstaða forsetans var „að litlu kann að skipta hvort Ísland kýs að halda viðræðum áfram; mótaðilann virðist í reynd skorta getu eða vilja til að ljúka þeim á næstu árum“. Einhverra hluta vegna gengur illa að fá staðfestingu hjá evrópskum áhrifamönnum á að þetta sé afstaðan gagnvart aðildarumsókn Íslands. Viku eftir að forsetinn tók að sér að flytja þingi og þjóð þennan boðskap ráðamanna í ESB ítrekaði Stefan Füle, stækkunarstjóri sambandsins, að ásetningur þess um að klára málið væri óbreyttur. „Við höfum ekki aðeins viljann, heldur einnig getuna til að ljúka viðræðunum,“ sagði Füle. Viku síðar sagðist David Lidington, Evrópumálaráðherra Bretlands, verða að vera „virðingarfyllst ósammála“ forseta Íslands. Fjölgun aðildarríkja væri ekki efst á verkefnalista sambandsins. „En ég hef ekki orðið var við nokkra tregðu til að halda áfram og ljúka ferlinu,“ sagði Lidington. Fjórum dögum síðar lýsti Helle Thorning-Schmidt, forsætisráðherra Danmerkur, yfir eindregnum stuðningi Dana við ESB-aðild Íslands og sagði að það hefði ævinlega verið ósk Dana að gróið lýðræðisríki og náin vinaþjóð eins og Íslendingar yrði með Dönum í ESB. Daginn eftir tók Joachim Gauck, forseti Þýzkalands, á móti sínum íslenzka starfsbróður í Berlín og tók það fram í ræðu að hann gæti ekki látið kvöldið líða án þess að undirstrika að Þýzkaland styddi aðild Íslands af fullum þunga og það yrði Þjóðverjum mikil ánægja að geta boðið Ísland velkomið sem aðildarríki. Þegar þarna var komið sögu var forsetanum greinilega farið að þykja yfirlýsingaflóðið frá evrópskum áhrifamönnum eitthvað óþægilegt og hann sagði í samtali við RÚV: „Ég sagði í þingsetningarræðunni að það væri margt sem að benti til þess að og það væri mín ályktun eftir viðræður við marga og það hefur nú styrkst í þessari heimsókn að af ýmsum ástæðum sem að ég rakti í ræðu minni meðal annars þeirri að ekki væri unnt að ljúka viðræðum nema að ljóst væri að verulegur stuðningur væri meðal Íslendinga fyrir aðild. Því það er á vissan hátt óábyrgt af okkur sem þjóð að fara í alvöru, að fara í viðræður við alvörusamband eins og Evrópusambandið svona í einhverjum leikaraskap bara til þess að kanna nú hvað við kannski fengjum út úr því.“ Þetta er alveg rétt sjónarmið hjá forsetanum, efnislega. En rangt hjá honum að það hafi verið þetta sem hann sagði í þingsetningarræðunni. Hann sagði allt annað, og nú hefur maður gengið undir manns hönd í ESB að hrekja það kurteislega. Forsetinn ætti að láta evrópska ráðamenn sjálfa um að túlka afstöðu aðildarríkjanna til ESB-aðildar Íslands. En hann hefur rétt fyrir sér um að það á ekki að sækjast eftir aðild að ESB í neinum hálfkæringi. Sem yfirlýstasti stuðningsmaður beins lýðræðis á Íslandi hlýtur hann þá að styðja að þjóðin fái sem fyrst að greiða atkvæði um það hvort halda eigi aðildarviðræðunum áfram.