Börn á fjöll? Sigurður Árni Þórðarson skrifar 23. júlí 2012 06:00 Geta börn gengið Laugaveginn, leiðina úr Landmannalaugum í Þórsmörk? Ég og kona mín kynntumst á fjöllum og erum í ?essinu? okkar á hálendinu. Við viljum því gjarnan leyfa sex ára drengjum okkar að njóta fjalllendis Íslands. Er Laugavegurinn barnvænn? Gætum við borið drengina til byggða, ef þeir gæfust upp? Myndi slagviðri hugsanlega bólusetja þá fyrir lífstíð gagnvart fjallaferðum? Við tókum öll ákvörðun að gera tilraun og lögðum af stað inn í dýrðarríki friðlandsins að fjallabaki. Drengirnir örkuðu eftivæntingarfullir göngustíginn frá Landmannalaugum og upp í hraun. Bleiku, silfurlitu, svörtu, já, marglitu fjöllin heilluðu. Það var eins og Guð hafi verið í litastuði í sköpun þessa svæðis, sem er eiginlega sparistell Íslands. Hærra og hærra og fíngerður smágróðurinn brosti við sól, fjöllum og ferðalöngum. Upp í snjó og svart Hrafntinnusker. Sænskar kjötbollur voru matreiddar og svo var hlegið að skemmtilegum sögum. Þreyttir kútar féllu í fang pabba og mömmu og sváfu vært. Nýr dagur, ný ganga, hverir, fannir og blómundur. Og drengirnir örkuðu með sinn bakpoka án þess að kvarta. Þegar þeir urðu svangir náðu þeir í samloku úr poka sínum og fengu sér vatnssopa. Svo var haldið áfram og allt varð tilefni skoðunar. Við könnuðum snjóbrýr yfir læki og rannsökuðum volgrur, grjót og jurtir. Fegurð fjallageims læddist inn í karlana. Núvitundin varð alger í hinum risastóra helgidómi. Orkan var nægileg, en taka varð tillit til að áhugasvið barna er sumpart annað en hinna fullorðnu. Svo er gott að eiga tromp – gulrót – í erminni. Á hverju kvöldi gaf mamman drengjunum myndapakka með fótboltahetjum. Klose, Ronaldo, Torres og Ibra eru vissulega kúnstugir fjallafélagar, en aðferðin virkaði. Hver dagsferð skilaði nýjum pakka. Og eftir kvöldmat þegar ferðafélagar hvíldust fóru strákarnir í fótbolta! Og fremur en að kenna þeim nöfn á einstökum fjöllum í friðlandinu vildu þeir, að ég upplýsti þá um boltatækni Robben og hvað það þýddi að Balotelli væri skrautfugl! Drengirnir gengu alla leið. Þeir eru hetjur og foreldrarnir telja það afrek, að koma þeim glöðum til leiðarenda. Annar drengurinn sagði í Þórsmörk: ?Ég er fjallamaður.? Það er gott því gönguferðir stæla og veita jafnvel samhengi sjálfs í náttúru og gagnvart undri lífsins. Hvað mikilvægast á Laugavegsgöngunni var að eiga með barni sínu algerlega frátekinn tíma frá morgni til kvölds. Samfélagstíminn var ríkulegur og nándin mikil. Þannig sumarleyfi eru góð. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sr. Sigurður Árni Þórðarson Mest lesið Ofurgróði sjávarútvegs? – Hættið að afvegaleiða! Elliði Vignisson Skoðun „Fáum við einkunn fyrir þetta?“ Hulda Dögg Proppé Skoðun Lífeyrir skal fylgja launum Jónína Björk Óskarsdóttir Skoðun Rafbíllinn er ekki bara umhverfisvænn – hann er líka hagkvæmari Óskar Páll Þorgilsson Skoðun Sakar aðra um það sem hún gerir sjálf Sigurjón Þórðarson Skoðun Fánar, tákn og blómabreiður: „Enginn bjó á Íslandi fyrr en einhver kom“ Meyvant Þórólfsson Skoðun „Þú verður aldrei nóg“ - Ástæður þess að kerfið bregst innflytjendum Ian McDonald Skoðun Frá Írak til Gaza: Hvað höfum við lært af lygunum og stríðsbröltinu? Helen Ólafsdóttir Skoðun Hrossakjöt, hroki og hleypidómar Kristján Logason Skoðun Að byggja upp á Bakka Hjálmar Bogi Hafliðason Skoðun
Geta börn gengið Laugaveginn, leiðina úr Landmannalaugum í Þórsmörk? Ég og kona mín kynntumst á fjöllum og erum í ?essinu? okkar á hálendinu. Við viljum því gjarnan leyfa sex ára drengjum okkar að njóta fjalllendis Íslands. Er Laugavegurinn barnvænn? Gætum við borið drengina til byggða, ef þeir gæfust upp? Myndi slagviðri hugsanlega bólusetja þá fyrir lífstíð gagnvart fjallaferðum? Við tókum öll ákvörðun að gera tilraun og lögðum af stað inn í dýrðarríki friðlandsins að fjallabaki. Drengirnir örkuðu eftivæntingarfullir göngustíginn frá Landmannalaugum og upp í hraun. Bleiku, silfurlitu, svörtu, já, marglitu fjöllin heilluðu. Það var eins og Guð hafi verið í litastuði í sköpun þessa svæðis, sem er eiginlega sparistell Íslands. Hærra og hærra og fíngerður smágróðurinn brosti við sól, fjöllum og ferðalöngum. Upp í snjó og svart Hrafntinnusker. Sænskar kjötbollur voru matreiddar og svo var hlegið að skemmtilegum sögum. Þreyttir kútar féllu í fang pabba og mömmu og sváfu vært. Nýr dagur, ný ganga, hverir, fannir og blómundur. Og drengirnir örkuðu með sinn bakpoka án þess að kvarta. Þegar þeir urðu svangir náðu þeir í samloku úr poka sínum og fengu sér vatnssopa. Svo var haldið áfram og allt varð tilefni skoðunar. Við könnuðum snjóbrýr yfir læki og rannsökuðum volgrur, grjót og jurtir. Fegurð fjallageims læddist inn í karlana. Núvitundin varð alger í hinum risastóra helgidómi. Orkan var nægileg, en taka varð tillit til að áhugasvið barna er sumpart annað en hinna fullorðnu. Svo er gott að eiga tromp – gulrót – í erminni. Á hverju kvöldi gaf mamman drengjunum myndapakka með fótboltahetjum. Klose, Ronaldo, Torres og Ibra eru vissulega kúnstugir fjallafélagar, en aðferðin virkaði. Hver dagsferð skilaði nýjum pakka. Og eftir kvöldmat þegar ferðafélagar hvíldust fóru strákarnir í fótbolta! Og fremur en að kenna þeim nöfn á einstökum fjöllum í friðlandinu vildu þeir, að ég upplýsti þá um boltatækni Robben og hvað það þýddi að Balotelli væri skrautfugl! Drengirnir gengu alla leið. Þeir eru hetjur og foreldrarnir telja það afrek, að koma þeim glöðum til leiðarenda. Annar drengurinn sagði í Þórsmörk: ?Ég er fjallamaður.? Það er gott því gönguferðir stæla og veita jafnvel samhengi sjálfs í náttúru og gagnvart undri lífsins. Hvað mikilvægast á Laugavegsgöngunni var að eiga með barni sínu algerlega frátekinn tíma frá morgni til kvölds. Samfélagstíminn var ríkulegur og nándin mikil. Þannig sumarleyfi eru góð.