Steinunn og geislar lífsins Sigurður Árni Þórðarson skrifar 24. nóvember 2011 00:01 Við Landakotskirkju er skúlptur Steinunnar Þórarinsdóttur. Einn veturinn gekk ég daglega framhjá honum og vitjaði móður minnar, sem lá banaleguna á Landakotsspítala. Ég horfði jafnan á styttuna, sem er konumynd, hreifst af þokka hennar, mjúkum línum og þeirri auðmýkt og lotningu sem hún miðlar. Oft var ég áhyggjufullur þegar ég fór hjá,en þessi einfaldi en agaði minnisvarði um nunnuþjónustu Sankti Jósepssystra miðlaði mér trúartrausti og óttaleysi. Glerkross sker ryðgaðan málminn. Fyrst sá ég að krossinn náði frá hjartastað og upp á andlit. Síðar tók ég eftir að kross var líka á bakinu. Krossarnir minntu mig á signinguna, sem elskandi mömmur og pabbar hafa merkt börn sín með – að framan og aftan. Minnti mig á að við mannfólkið erum krossuð á bak og brjóst, sama hvað við erum frosin og lemstruð. Einn morguninn þegar áhyggjumyrkrið var hvað dimmast gekk ég mót sól og að Steinunnarskúlptúrnum. Þá varð ég fyrir undri. Sólargeisli skein í gegnum krossinn á styttubakinu og út um krossinn á brjóststykkinu. Allur krossinn lýstist upp og glerið magnaði ljómann. Rústrauð mannsmyndin varð sem yfirjarðnesk vera, sem tók í sig himinljósið. Brjóstið opnaðist og miðlaði birtunni áfram í mynd krossins. Þetta varð mér sýn, sem ég túlkaði í krafti trúar. Verkið heitir Köllun og við erum öll kölluð til lífs og hins guðlega. Steinunn Þórarinsdóttir hefur gert marga skúlptúra. Einn er í Kópavogskirkju, tveir í miðbænum, einn við Sandgerði og annar við Bjarnastaðavör á Seltjarnarnesi. Það er viðburður í menningarlífinu að sýning hennar verður opnuð í Vídalínskirkju næsta sunnudag. Kirkjur eru öllum opnar og sýning Steinunnar líka. Til hamingju Garðbæingar. Augnalaus mannlíki Steinunnar eru einkennilega ávirk. Þau eru ekki einstaklingar, heldur fremur efnislegar „hugmyndir“ um fólk. Þau eru sem frosin en fjalla samt um mennska möguleika og læsingar, vanda og vonir. Mannlíkin eru tákn um afdrif og möguleika. Merking verka Steinunnar leitar inn á við. Enginn gengur að undrinu að vild, þegar fólk er í stuði og ætlast til að ná sambandi. Konumyndin við Landakot geislar aðeins á ákveðnum tíma og við ákveðnar aðstæður. Best er að koma með opnum huga og íhygli. Þá opnast verkin og undur lífsins verður ljóst, í málmi, gifsi og gleri. List Steinunnar Þórarinsdóttur er fyrir lífið. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Sr. Sigurður Árni Þórðarson Mest lesið Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun Við fylgjum þér frá getnaði til grafar Benedikt S. Benediktsson Skoðun Ef þið bara hefðuð séð heiminn út frá mínum augum: Börn & ADHD Stefán Þorri Helgason Skoðun Konur á örorku Sigríður Ingibjörg Ingadóttir,Steinunn Bragadóttir Skoðun Börn í meðferð eiga rétt á fagfólki orð duga ekki lengur! Steindór Þórarinsson Skoðun Ekki sama hvaðan gott kemur Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun Greindarskerðing eða ofurgáfur með gervigreind Björgmundur Örn Guðmundsson Skoðun Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun 112. liðurinn í aðgerðaáætlun í menntamálum? Ingólfur Ásgeir Jóhannesson Skoðun Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Við Landakotskirkju er skúlptur Steinunnar Þórarinsdóttur. Einn veturinn gekk ég daglega framhjá honum og vitjaði móður minnar, sem lá banaleguna á Landakotsspítala. Ég horfði jafnan á styttuna, sem er konumynd, hreifst af þokka hennar, mjúkum línum og þeirri auðmýkt og lotningu sem hún miðlar. Oft var ég áhyggjufullur þegar ég fór hjá,en þessi einfaldi en agaði minnisvarði um nunnuþjónustu Sankti Jósepssystra miðlaði mér trúartrausti og óttaleysi. Glerkross sker ryðgaðan málminn. Fyrst sá ég að krossinn náði frá hjartastað og upp á andlit. Síðar tók ég eftir að kross var líka á bakinu. Krossarnir minntu mig á signinguna, sem elskandi mömmur og pabbar hafa merkt börn sín með – að framan og aftan. Minnti mig á að við mannfólkið erum krossuð á bak og brjóst, sama hvað við erum frosin og lemstruð. Einn morguninn þegar áhyggjumyrkrið var hvað dimmast gekk ég mót sól og að Steinunnarskúlptúrnum. Þá varð ég fyrir undri. Sólargeisli skein í gegnum krossinn á styttubakinu og út um krossinn á brjóststykkinu. Allur krossinn lýstist upp og glerið magnaði ljómann. Rústrauð mannsmyndin varð sem yfirjarðnesk vera, sem tók í sig himinljósið. Brjóstið opnaðist og miðlaði birtunni áfram í mynd krossins. Þetta varð mér sýn, sem ég túlkaði í krafti trúar. Verkið heitir Köllun og við erum öll kölluð til lífs og hins guðlega. Steinunn Þórarinsdóttir hefur gert marga skúlptúra. Einn er í Kópavogskirkju, tveir í miðbænum, einn við Sandgerði og annar við Bjarnastaðavör á Seltjarnarnesi. Það er viðburður í menningarlífinu að sýning hennar verður opnuð í Vídalínskirkju næsta sunnudag. Kirkjur eru öllum opnar og sýning Steinunnar líka. Til hamingju Garðbæingar. Augnalaus mannlíki Steinunnar eru einkennilega ávirk. Þau eru ekki einstaklingar, heldur fremur efnislegar „hugmyndir“ um fólk. Þau eru sem frosin en fjalla samt um mennska möguleika og læsingar, vanda og vonir. Mannlíkin eru tákn um afdrif og möguleika. Merking verka Steinunnar leitar inn á við. Enginn gengur að undrinu að vild, þegar fólk er í stuði og ætlast til að ná sambandi. Konumyndin við Landakot geislar aðeins á ákveðnum tíma og við ákveðnar aðstæður. Best er að koma með opnum huga og íhygli. Þá opnast verkin og undur lífsins verður ljóst, í málmi, gifsi og gleri. List Steinunnar Þórarinsdóttur er fyrir lífið.
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun
Mega einhverf hverfa? Ármann Pálsson,Björg Torfadóttir,Sigrún Ósk,Sigurjón Már,Halldóra Hafsteins,Guðlaug Svala Kristjánsdóttir,Mamiko Dís Ragnarsdóttir Skoðun
Að hafa hemil á nýjum ófjármögnuðum útgjöldum er lykillinn að sjálfbærum rekstri sveitarfélaga Jón Ingi Hákonarson Skoðun
Homo sapiens að öðrum toga: Af hverju ætti ég eiginlega að mæta á PIFF-kvikmyndhátíðina? Ólafur Guðsteinn Kristjánsson Skoðun