Auðveldari kostur að aðhafast ekki 3. október 2011 07:00 Allt of mörg börn sem hafa orðið fyrir ofbeldi eða miska af einhverju tagi loka sig af með vanlíðan sína. Með því móti eiga þau litla von um að aðstæður þeirra breytist til batnaðar og þar með er verulega dregið úr möguleikum þeirra til að vinna úr áföllum sínum. Sem betur fer fjölgar þó þeim börnum sem hafa hugrekki til að segja frá ef þau verða fyrir áföllum. Þá kemur til kasta hinna fullorðnu að liðsinna þeim á þann hátt að dregið sé úr skaðanum eins og kostur er. Lengi var það lenska að aðhafast lítið þótt börn yrðu fyrir skaða. Fyrir fáum áratugum þótti alls ekki sjálfsagt mál að fullorðnir skærust í leikinn þótt þeir horfðu upp á barn verða fyrir alvarlegri stríðni, stríðni af þeirri stærðargráðu sem hugtakið einelti er nú notað yfir. Barnið átti bara að spjara sig sjálft og læra að bíta frá sér. Þetta viðhorf hefur góðu heilli breyst mikið þó að enn sé of algengt að ekki sé brugðist nægilega afdráttarlaust við þegar barn er í vanda. Það er nefnilega alltaf stærri ákvörðun að aðhafast en aðhafast ekki. Þess vegna er það svo að þrátt fyrir að mun fleiri atvik sem orðið hafa til að skaða börn fari nú í formlegan farveg en áður búa of mörg börn við að það fullorðna fólk sem gæta á hagsmuna þeirra tekur það að aðhafast ekki fram yfir aðgerðir. Það er í verkahring foreldra að gæta hagsmuna barna sinna. Ef börnin eru í meðferð af einhverju tagi kemur það í hlut meðferðaraðila að meta hvað hann telur skjólstæðingi sínum fyrir bestu og fylgja því mati eftir. Ef hagsmunir tveggja barna stangast á kemur það í hlut annarra aðila að meta hvorir hagsmunirnir vega þyngra; barnaverndar-, félagsmála og/eða skólayfirvalda. Sömuleiðis gætu slík mál komið til kasta íþróttafélaga eða forsvarsfólks annars tómstundastarfs. Í slíkum tilvikum kann að þurfa að grípa til aðgerða sem eru íþyngjandi fyrir annað barnið og þarf þá að gæta þess að veita því einnig barni allan þann stuðning sem kostur er. Í lífi barns er fátt mikilvægara en líðan þess í skólanum. Það er mikilvægt að skólinn, í samvinnu við barnaverndar- og velferðaryfirvöld, taki ábyrgð á þeirri staðreynd og gildir þá einu hvort rótin að vanlíðan barnsins liggur í atviki sem átti sér stað innan skólans eða utan hans. Kjarni málsins er sá að barn sem hefur orðið fyrir áfalli, hvort heldur um er að ræða alvarlegt einelti eða óeðlilega kynferðislega hegðun eins og í máli sem greint var frá í frétt blaðsins í síðustu viku, á ekki að þurfa að búa við aðstæður sem það upplifir sem ógn í daglegu lífi sínu. Þess vegna er það mat ritstjórnar Fréttablaðsins að fréttir af slíkum málum eigi að segja. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Steinunn Stefánsdóttir Mest lesið Flokkur fólksins eða flokkun fólksins? Halldóra Lillý Jóhannsdóttir Skoðun Íslendingar flytja út fisk og líka ofbeldismenn Guðný S. Bjarnadóttir Skoðun Hver ætlar að bera ábyrgð á mannslífi? Sævar Þór Jónsson Skoðun Betri nýting á tíma og fjármunum Reykjavíkurborgar 2/3 Magnea Gná Jóhannsdóttir Skoðun 30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun Horfumst í augu Kristín Thoroddsen Skoðun Lægjum öldurnar Halla Hrund Logadóttir Skoðun Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun Er aldur bara tala? Teitur Guðmundsson Skoðun Saga Israa á Gaza og hvernig hægt er að verða að liði Katrín Harðardóttir,Israa Saed Skoðun
Allt of mörg börn sem hafa orðið fyrir ofbeldi eða miska af einhverju tagi loka sig af með vanlíðan sína. Með því móti eiga þau litla von um að aðstæður þeirra breytist til batnaðar og þar með er verulega dregið úr möguleikum þeirra til að vinna úr áföllum sínum. Sem betur fer fjölgar þó þeim börnum sem hafa hugrekki til að segja frá ef þau verða fyrir áföllum. Þá kemur til kasta hinna fullorðnu að liðsinna þeim á þann hátt að dregið sé úr skaðanum eins og kostur er. Lengi var það lenska að aðhafast lítið þótt börn yrðu fyrir skaða. Fyrir fáum áratugum þótti alls ekki sjálfsagt mál að fullorðnir skærust í leikinn þótt þeir horfðu upp á barn verða fyrir alvarlegri stríðni, stríðni af þeirri stærðargráðu sem hugtakið einelti er nú notað yfir. Barnið átti bara að spjara sig sjálft og læra að bíta frá sér. Þetta viðhorf hefur góðu heilli breyst mikið þó að enn sé of algengt að ekki sé brugðist nægilega afdráttarlaust við þegar barn er í vanda. Það er nefnilega alltaf stærri ákvörðun að aðhafast en aðhafast ekki. Þess vegna er það svo að þrátt fyrir að mun fleiri atvik sem orðið hafa til að skaða börn fari nú í formlegan farveg en áður búa of mörg börn við að það fullorðna fólk sem gæta á hagsmuna þeirra tekur það að aðhafast ekki fram yfir aðgerðir. Það er í verkahring foreldra að gæta hagsmuna barna sinna. Ef börnin eru í meðferð af einhverju tagi kemur það í hlut meðferðaraðila að meta hvað hann telur skjólstæðingi sínum fyrir bestu og fylgja því mati eftir. Ef hagsmunir tveggja barna stangast á kemur það í hlut annarra aðila að meta hvorir hagsmunirnir vega þyngra; barnaverndar-, félagsmála og/eða skólayfirvalda. Sömuleiðis gætu slík mál komið til kasta íþróttafélaga eða forsvarsfólks annars tómstundastarfs. Í slíkum tilvikum kann að þurfa að grípa til aðgerða sem eru íþyngjandi fyrir annað barnið og þarf þá að gæta þess að veita því einnig barni allan þann stuðning sem kostur er. Í lífi barns er fátt mikilvægara en líðan þess í skólanum. Það er mikilvægt að skólinn, í samvinnu við barnaverndar- og velferðaryfirvöld, taki ábyrgð á þeirri staðreynd og gildir þá einu hvort rótin að vanlíðan barnsins liggur í atviki sem átti sér stað innan skólans eða utan hans. Kjarni málsins er sá að barn sem hefur orðið fyrir áfalli, hvort heldur um er að ræða alvarlegt einelti eða óeðlilega kynferðislega hegðun eins og í máli sem greint var frá í frétt blaðsins í síðustu viku, á ekki að þurfa að búa við aðstæður sem það upplifir sem ógn í daglegu lífi sínu. Þess vegna er það mat ritstjórnar Fréttablaðsins að fréttir af slíkum málum eigi að segja.
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun
30 silfurpeningar dýralækna? 125.000 lítrar af blóði tappaðir af 4088 merum (með valdi), af eiðsvörðum dýralæknum, 2023 Ole Anton Bieltvedt Skoðun
Opið bréf til heilbrigðisráðherra: Iðjuþjálfar – mikilvægur mannauður í geðheilbrigðisþjónustu framtíðarinnar Erna Rut Elvarsdóttir,Lilja Logadóttir, Rebekka Lind Hjaltadóttir,Sandra Dís Sigurðardóttir Skoðun