Af ástleysi kanslara og kjánapriks Brynhildur Björnsdóttir skrifar 23. september 2011 06:00 Silvio Berlusconi vill ekki sofa hjá Angelu Merkel. Bara alls ekki. Honum finnst hún feit og ekkert sexý. Þessu lýsti hann yfir í símtali við blaðamann, sem var með upptökutæki í gangi og hugðist nota ummælin til að kúga fé út úr forsætisráðherranum ítalska. Þýskir fjölmiðlar tóku þessum ummælum illa og fjölmiðlar annars staðar tala um hneyksli, móðgun og lítillækkun fyrir Merkel, kanslara Þýskalands, sem er sennilega valdamesta kona í heiminum. Silvio Berlusconi hefur ítrekað sýnt af sér fáránlega og kjánalega hegðun gagnvart Merkel, hann stökk til dæmis úr felum og öskraði BÚ! þegar hún kom í opinbera heimsókn til Ítalíu fyrir nokkrum árum og hefur ítrekað ekki þóst sjá hana og látið hana bíða eftir sér á opinberum fundum. Einhverjir myndu nú túlka þessa hegðun hans sem svo að hann væri kannski pínulítið skotinn í henni en það skiptir bara engu máli. Heimurinn virðist meta ummæli frá kjánapriki heimsins um holdafar og girnileika konu sem móðgandi. En af hverju ætti það að vera Angelu Merkel einhvers virði að Silvio Berlusconi girnist hana? Einu sinni var það ríkjandi viðhorf að fegurð væri konu það sem auður var karlmanni; besta og greiðasta leið hennar til að ná völdum. Kannski er það þess vegna sem kvenleg fegurð er svona skilyrt við fyrir fram gefnar tölur og mælingar á hæð, aldri og þyngd. Því hvað myndi gerast ef gömul og feit kona þætti jafnframt aðlaðandi? Eða ef útlit kvenna kæmi yfirhöfuð ekki til umræðu í samhengi við störf þeirra, til dæmis að stjórnmálum? Eftir því sem konur ná meiri völdum í heiminum verða útlitskröfurnar til þeirra meiri. Rithöfundurinn Naomi Wolf segir í bók sinni The Beauty Myth, frá rannsóknum sem sýna beina fylgni milli fjölda kvenna í valdastöðum og aldurs og þyngdar fyrirsæta í tískublöðum. Því valdameiri sem konur verða sem hópur, þeim mun yngri og grennri eru fyrirsæturnar sem eiga að vera útlitsfyrirmyndir þessara sömu kvenna. Og ungra stúlkna, sem því miður láta sig fleiri dreyma um að vera nafnlaus fyrirsæta í tískublaði en kanslari Þýskalands. Ég get ekki séð af hverju Þjóðverjar ættu að móðgast yfir því að alræmdur ítalskur glaumgosi vilji ekki eiga ástarfund með kanslaranum þeirra. Og ég er alveg viss um að Angela Merkel hefur margt merkilegra við tímann að gera en að láta sig dreyma um ástir Silvio Berlusconi. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Brynhildur Björnsdóttir Mest lesið Halldór 21.09.2024 Halldór Alzheimer - mennska og mildi Ragnheiður Ríkharðsdóttir Skoðun Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Lýðheilsa bætt um 64 milljarða Sara Björg Sigurðardóttir Skoðun Er krónan að valda átökum á milli kynslóða? Guðmundur Ragnarsson Skoðun Að hengja prest fyrir biskup, að hengja manneskju fyrir stofnun Hödd Vilhjálmsdóttir Skoðun Þegar sorgin bankar upp á Guðmunda G. Guðmundsdóttir Skoðun Skortur á serótónín Gunnar Dan Wiium Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa Skoðun
Silvio Berlusconi vill ekki sofa hjá Angelu Merkel. Bara alls ekki. Honum finnst hún feit og ekkert sexý. Þessu lýsti hann yfir í símtali við blaðamann, sem var með upptökutæki í gangi og hugðist nota ummælin til að kúga fé út úr forsætisráðherranum ítalska. Þýskir fjölmiðlar tóku þessum ummælum illa og fjölmiðlar annars staðar tala um hneyksli, móðgun og lítillækkun fyrir Merkel, kanslara Þýskalands, sem er sennilega valdamesta kona í heiminum. Silvio Berlusconi hefur ítrekað sýnt af sér fáránlega og kjánalega hegðun gagnvart Merkel, hann stökk til dæmis úr felum og öskraði BÚ! þegar hún kom í opinbera heimsókn til Ítalíu fyrir nokkrum árum og hefur ítrekað ekki þóst sjá hana og látið hana bíða eftir sér á opinberum fundum. Einhverjir myndu nú túlka þessa hegðun hans sem svo að hann væri kannski pínulítið skotinn í henni en það skiptir bara engu máli. Heimurinn virðist meta ummæli frá kjánapriki heimsins um holdafar og girnileika konu sem móðgandi. En af hverju ætti það að vera Angelu Merkel einhvers virði að Silvio Berlusconi girnist hana? Einu sinni var það ríkjandi viðhorf að fegurð væri konu það sem auður var karlmanni; besta og greiðasta leið hennar til að ná völdum. Kannski er það þess vegna sem kvenleg fegurð er svona skilyrt við fyrir fram gefnar tölur og mælingar á hæð, aldri og þyngd. Því hvað myndi gerast ef gömul og feit kona þætti jafnframt aðlaðandi? Eða ef útlit kvenna kæmi yfirhöfuð ekki til umræðu í samhengi við störf þeirra, til dæmis að stjórnmálum? Eftir því sem konur ná meiri völdum í heiminum verða útlitskröfurnar til þeirra meiri. Rithöfundurinn Naomi Wolf segir í bók sinni The Beauty Myth, frá rannsóknum sem sýna beina fylgni milli fjölda kvenna í valdastöðum og aldurs og þyngdar fyrirsæta í tískublöðum. Því valdameiri sem konur verða sem hópur, þeim mun yngri og grennri eru fyrirsæturnar sem eiga að vera útlitsfyrirmyndir þessara sömu kvenna. Og ungra stúlkna, sem því miður láta sig fleiri dreyma um að vera nafnlaus fyrirsæta í tískublaði en kanslari Þýskalands. Ég get ekki séð af hverju Þjóðverjar ættu að móðgast yfir því að alræmdur ítalskur glaumgosi vilji ekki eiga ástarfund með kanslaranum þeirra. Og ég er alveg viss um að Angela Merkel hefur margt merkilegra við tímann að gera en að láta sig dreyma um ástir Silvio Berlusconi.