Kvennaslóðir Þorbjörg S. Gunnlaugsdóttir skrifar 15. júní 2008 06:00 Fimmtudagskvöldin voru heilög á meðan Sex and the City var í sjónvarpinu hjá mér eins og svo mörgum konum. Við vinkonurnar fórum svo í bíó um daginn til þess að kveðja þessar vinkonur okkar í New York fjórum árum eftir að sjónvarpsþættirnir runnu skeið sitt á enda. Vinsældir þáttanna hafa verið sagðar stafa af óhefðbundnum skilaboðum, vinkonurnar fjórar geri það sem þeim sýnist og séu lausar undan hefðbundnu hlutverki kvenna. Hinn vinkillinn er sá að viðmiðið sé að nútímakonan sýni djörfung og þor með því að kaupa sér rándýra skó og handtöskur, drekka dömudrykki og verja öllum stundum í að spekúlera um hvernig sé hægt að ná sér í mann, sem getur kostað lífernið. Konurnar í Sex and the City eru dáðar um heim allan fyrir óaðfinnanlegan klæðaburð, smart töskur og hnyttin tilsvör. En svo virðist sem hugmyndafræði Sex and the City hafi haft langtum meiri áhrif en þetta, því ef fylgst er með dómum sem önnur kvenhetja í New York fær í bandarískum fjölmiðlum mætti ætla að allar konur ættu að vera eins og þær, sætar, smart og hnyttnar. Á eftir fjórmenningunum, Carrie, Samantha, Charlotte og Miranda er Hillary sennilega þekktasta New York-daman. Á meðan hún var í framboði sem forsetaefni mátti iðulega lesa greinar í bandarísku pressunni eða heyra álitsgjafa - karla og konur - dæma hana fyrst og fremst á grundvelli förðunar, hárgreiðslu og fasi gagnvart eiginmanni. Stefnumálin þóttu svo sett fram af of miklum þunga og alvöru. Árangur hennar var sagður byggjast á reynslu eiginmannsins. Rauði þráðurinn í Sex and the City var þegar allt kom til alls að ná sér í mann og að eiga fínan kjól og dýra skó. Þættirnir voru bráðskemmtilegir, en það er verra ef konur í hinu raunverulega lífi eiga að vera dæmdar eftir stöðlum Sex and the City og ef gamanþættir verða að alvöru. Vinsældaarftakarnir í sjónvarpinu eru síðan skemmtilega lýsandi fyrir stöðuna. Þættirnir fjalla um hlutskipti amerísku skvísunnar sem gengur út - sem hlaut að gerast eftir alla kokkteildrykkjuna - og verður þá að „desperate housewife", aðþrengdri eiginkonu sem er búsett í flottu úthverfi. Kannski það sé ameríski draumurinn, þegar að allt kemur til alls. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Mest lesið Styrkjum stöðu sjúkraliða fyrir betri heilbrigðisþjónustu Sandra B. Franks Skoðun RÚV og litla vandamálið Ásgeir Sigurðsson Skoðun Sterk sveitarfélög skipta máli Heiða Björg Hilmisdóttir Skoðun Undirgefni, trúleysi og tómarúm Einar Baldvin Árnason Skoðun ESB aðild eða fylki í USA, eða bara gamla Ísland og blessuð krónan? Hilmar Þór Hilmarsson Skoðun Halldór 28.12.2024 Halldór Reistu hamingjunni heimili Árni Sigurðsson Skoðun VI. Sköpunarsaga þjóðsögu – plottið í Síðumúla raunar hápólitískt Hafþór S. Ciesielski Skoðun Vilja Ísland í evrópskt sambandsríki Hjörtur J. Guðmundsson Skoðun Örugg skref Samfylkingar í geðheilbrigðismálum Alma Möller,Elín Anna Baldursdóttir,Sævar Már Gústavsson Skoðun
Fimmtudagskvöldin voru heilög á meðan Sex and the City var í sjónvarpinu hjá mér eins og svo mörgum konum. Við vinkonurnar fórum svo í bíó um daginn til þess að kveðja þessar vinkonur okkar í New York fjórum árum eftir að sjónvarpsþættirnir runnu skeið sitt á enda. Vinsældir þáttanna hafa verið sagðar stafa af óhefðbundnum skilaboðum, vinkonurnar fjórar geri það sem þeim sýnist og séu lausar undan hefðbundnu hlutverki kvenna. Hinn vinkillinn er sá að viðmiðið sé að nútímakonan sýni djörfung og þor með því að kaupa sér rándýra skó og handtöskur, drekka dömudrykki og verja öllum stundum í að spekúlera um hvernig sé hægt að ná sér í mann, sem getur kostað lífernið. Konurnar í Sex and the City eru dáðar um heim allan fyrir óaðfinnanlegan klæðaburð, smart töskur og hnyttin tilsvör. En svo virðist sem hugmyndafræði Sex and the City hafi haft langtum meiri áhrif en þetta, því ef fylgst er með dómum sem önnur kvenhetja í New York fær í bandarískum fjölmiðlum mætti ætla að allar konur ættu að vera eins og þær, sætar, smart og hnyttnar. Á eftir fjórmenningunum, Carrie, Samantha, Charlotte og Miranda er Hillary sennilega þekktasta New York-daman. Á meðan hún var í framboði sem forsetaefni mátti iðulega lesa greinar í bandarísku pressunni eða heyra álitsgjafa - karla og konur - dæma hana fyrst og fremst á grundvelli förðunar, hárgreiðslu og fasi gagnvart eiginmanni. Stefnumálin þóttu svo sett fram af of miklum þunga og alvöru. Árangur hennar var sagður byggjast á reynslu eiginmannsins. Rauði þráðurinn í Sex and the City var þegar allt kom til alls að ná sér í mann og að eiga fínan kjól og dýra skó. Þættirnir voru bráðskemmtilegir, en það er verra ef konur í hinu raunverulega lífi eiga að vera dæmdar eftir stöðlum Sex and the City og ef gamanþættir verða að alvöru. Vinsældaarftakarnir í sjónvarpinu eru síðan skemmtilega lýsandi fyrir stöðuna. Þættirnir fjalla um hlutskipti amerísku skvísunnar sem gengur út - sem hlaut að gerast eftir alla kokkteildrykkjuna - og verður þá að „desperate housewife", aðþrengdri eiginkonu sem er búsett í flottu úthverfi. Kannski það sé ameríski draumurinn, þegar að allt kemur til alls.
Örugg skref Samfylkingar í geðheilbrigðismálum Alma Möller,Elín Anna Baldursdóttir,Sævar Már Gústavsson Skoðun
Örugg skref Samfylkingar í geðheilbrigðismálum Alma Möller,Elín Anna Baldursdóttir,Sævar Már Gústavsson Skoðun