Illt í maganum 17. ágúst 2007 00:01 Litríkasta helgi sumarsins er yfirstaðin. Allt frá prestum yfir í teknótæfur flykktust niður í miðbæ til að veifa fánum til stuðnings samkynhneigðum. Allt var blessað í bak og fyrir og bólaði ekki á Gunnari í Krossinum, sem fjölmiðlar eru vanir að draga fram í sviðsljósið í hvert sinn sem minnst er á réttindabaráttu samkynhneigðra. Til þess að spyrja hvað honum finnist nú um þetta. Einhvern veginn er það týpískt fyrir fjölmiðla hvernig Gunnari í Krossinum, sem yfirgnæfandi meirihluti þjóðarinnar álítur rugludall, er alltaf stillt upp sem holdgervingi þeirra fordóma sem samkynhneigðir mæta í þjóðfélaginu - og marktækum andstæðingi. Ekkert gæti verið fjær sannleikanum. Bókstafstrúarfólk er hverfandi minnihlutahópur í íslensku samfélagi, staðalímyndir um samkynhneigða hafa sjaldnast að gera með kristna trú og fordómarnir byggjast á fáfræði og krónískum geldingarótta karlmanna á stórum jeppum. Gunnar í Krossinum er þægilegur andstæðingur, það verður ekki af honum tekið. Hann stendur keikur og hefur sitt á hreinu: sódómistar skulu grýttir. Sömu sögu er ekki að segja um ríkiskirkjuna. Þar á bæ tvístíga forystusauðirnir vandræðalegir þegar kemur að málefnum samkynhneigðra og reyna í örvæntingu að sætta bókstaf og raunveruleika (kynvillingar skyndilega ekki lengur kynvillingar heldur „menn sem leggjast á börn og fatlaða" eða hvernig sem nýja biblíuþýðingin hljómar). Prestar gefa saman samkynhneigða ef þeim sýnist svo en opinber stefna er vægast sagt óljós. Það er leiðinlegt að þurfa að taka umdeildar ákvarðanir. Ákvörðunin um stefnu þjóðkirkjunnar í málum samkynhneigðra er enn óþægilegri vegna þess að hún flækist óhjákvæmilega inn í spurninguna um samband ríkis og kirkju. Ríkið skuldbindur sig til að tryggja öllum þegnum sínum jafnrétti fyrir lögum og hefur tryggt jafna réttarstöðu samkynhneigðra og gagnkynhneigðra. Kirkjunni sem trúfélagi ætti að vera í sjálfsvald sett hvernig hún túlkar eigin skyldur gagnvart meðlimum sínum. Hins vegar er hæpið að kirkjan sem ríkisstofnun hafi rétt á að setja reglur að eigin hentisemi. Það er löngu orðið tímabært að slaka á tilfinningaseminni og aðskilja ríki og kirkju, en alltaf verða ráðamenn á svipinn eins og þeim sé illt í maganum. Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Kristín Svava Tómasdóttir Mest lesið Á hvaða ári er Inga Sæland stödd? Snorri Másson Skoðun 76 dagar Erlingur Sigvaldason Skoðun Draugagangur í Alaska Hannes Pétursson Skoðun Háskólaþorpið Bifröst og fólkið sem gleymdist Margrét Jónsdóttir Njarðvík Skoðun Húsnæðisbæturnar sem hurfu Ragnar Sigurður Kristjánsson Skoðun Sporin þín Valtýr Soffía Sigurðardóttir Skoðun Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun Hunsuðu menntamálin – en ætla nú að bjarga þeim Sigurður Kári Harðarson Skoðun
Litríkasta helgi sumarsins er yfirstaðin. Allt frá prestum yfir í teknótæfur flykktust niður í miðbæ til að veifa fánum til stuðnings samkynhneigðum. Allt var blessað í bak og fyrir og bólaði ekki á Gunnari í Krossinum, sem fjölmiðlar eru vanir að draga fram í sviðsljósið í hvert sinn sem minnst er á réttindabaráttu samkynhneigðra. Til þess að spyrja hvað honum finnist nú um þetta. Einhvern veginn er það týpískt fyrir fjölmiðla hvernig Gunnari í Krossinum, sem yfirgnæfandi meirihluti þjóðarinnar álítur rugludall, er alltaf stillt upp sem holdgervingi þeirra fordóma sem samkynhneigðir mæta í þjóðfélaginu - og marktækum andstæðingi. Ekkert gæti verið fjær sannleikanum. Bókstafstrúarfólk er hverfandi minnihlutahópur í íslensku samfélagi, staðalímyndir um samkynhneigða hafa sjaldnast að gera með kristna trú og fordómarnir byggjast á fáfræði og krónískum geldingarótta karlmanna á stórum jeppum. Gunnar í Krossinum er þægilegur andstæðingur, það verður ekki af honum tekið. Hann stendur keikur og hefur sitt á hreinu: sódómistar skulu grýttir. Sömu sögu er ekki að segja um ríkiskirkjuna. Þar á bæ tvístíga forystusauðirnir vandræðalegir þegar kemur að málefnum samkynhneigðra og reyna í örvæntingu að sætta bókstaf og raunveruleika (kynvillingar skyndilega ekki lengur kynvillingar heldur „menn sem leggjast á börn og fatlaða" eða hvernig sem nýja biblíuþýðingin hljómar). Prestar gefa saman samkynhneigða ef þeim sýnist svo en opinber stefna er vægast sagt óljós. Það er leiðinlegt að þurfa að taka umdeildar ákvarðanir. Ákvörðunin um stefnu þjóðkirkjunnar í málum samkynhneigðra er enn óþægilegri vegna þess að hún flækist óhjákvæmilega inn í spurninguna um samband ríkis og kirkju. Ríkið skuldbindur sig til að tryggja öllum þegnum sínum jafnrétti fyrir lögum og hefur tryggt jafna réttarstöðu samkynhneigðra og gagnkynhneigðra. Kirkjunni sem trúfélagi ætti að vera í sjálfsvald sett hvernig hún túlkar eigin skyldur gagnvart meðlimum sínum. Hins vegar er hæpið að kirkjan sem ríkisstofnun hafi rétt á að setja reglur að eigin hentisemi. Það er löngu orðið tímabært að slaka á tilfinningaseminni og aðskilja ríki og kirkju, en alltaf verða ráðamenn á svipinn eins og þeim sé illt í maganum.
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun
Hoppað í drullipolli við hliðina á Snorra Mássyni. Um allskonar fólk, líka í Miðflokknum Ægir Lúðvíksson Skoðun
Loftslagsverkfræði: Verkefni sem borgar sig ekki að láta bíða Snjólaug Árnadóttir,Páll Gunnarsson Skoðun
Ákall til KKÍ og íslensku íþróttahreyfingarinnar Ragnhildur Hólmgeirsdóttir,Oddný Björg Rafnsdóttir,Svanhildur Anja Ástþórsdóttir,Guðjón Magnússon,Margrét Rut Eddudóttir Skoðun