Vakandi samfélag 13. febrúar 2007 00:01 Í síðustu viku fréttist af innrás lögreglu - nú í Austurríki - í enn einn barnaklámhringinn sem náði vítt um veröld. Líka til Íslands. Hjá Interpol er geymd hálf milljón klámmynda með börnum sem allar hafa verið teknar úr fórum þeirra sem una sér við að sjá börnum misþyrmt. Því miður bera glæpamenn afbrigðilegar hneigðir sjaldan utan á sér, flestir líta út fyrir að vera fullkomlega eðlilegir. Aldrei er reyndar talað um konur sem þjást af barnagirnd, svo yfirleitt hljóta þetta að vera karlar. Að óreyndu hefði maður ímyndað sér svona einn eða tvo ljóta og lævíslega perverta innan um allt venjulega fólkið en miðað við upplýsingar úr Kompási er hér á landi fjöldinn allur af áhugamönnum um kynlíf með börnum. Hvort vandamálið fari vaxandi er ekki vitað, en það væri þarft rannsóknarverkefni. Öfgar eða sinnuleysi eru einhvers konar mælikvarðar á þroska samfélags. Hér sitja barnaníðingar inni í mesta lagi í fáein ár, virðast sjaldnast fá eftirmeðferð og geta svo tekið til við fyrri iðju um leið og þeir sleppa út, jafnvel enn í umsjá yfirvalda. Það bendir til sinnuleysis. Sagt er að fælingarmáttur langrar fangelsisvistar sé lítill og því skili takmörkuðum árangri að lengja refsingar. Því til sönnunar er stundum bent á háa glæpatíðni í Bandaríkjunum þrátt fyrir langa fangelsisdóma þar í landi; lítil frétt frá Kaliforníu segir að nýlega hafi barnaníðingur verið dæmdur í 800 ára tugthúsvist. Svo langur dómur ber auðvitað öfgunum vitni, en í honum felst að minnsta kosti yfirlýsing um að þjóðfélagið samþykki ekki kynferðisglæpi gegn börnum. Að sá sem níðist á barni sé ekki velkominn í samfélag siðaðra og verði varanlega tekinn úr umferð. Hvorki öfgar eða sinnuleysi bera þjóðfélagi gott vitni, en skýrari afstaða í dómum sem fjalla um misnotkun barna þarf að koma til. Alls kyns ofbeldi sem þrífst í skúmaskotum gegn þeim sem síst skyldi er ekki einkamál þeirra sem að koma, vakandi samfélag fólks passar hvað annars börn.Við þurfum virkari umræðu um ábyrgð okkar allra, klámvæðingu og mikilvægi þess að hafa skoðanir á því sem skiptir máli. Það þarf heilt þorp til að ala upp barn. Þórhildur Elín Elínardóttir Viltu birta grein á Vísi? Sendu okkur póst. Senda grein Þórhildur Elín Elínardóttir Mest lesið Látum þá hlæja því þeir tapa hvort sem er Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Bóf-ar(ion)? Gunnar Hólmsteinn Ársælsson Skoðun Ef Trump tapar kosningunum… Jun Þór Morikawa Skoðun Þegar móðir mín kvaddi okkur fyrir einu ári síðan í dag Gísli Hvanndal Jakobsson Skoðun Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun Framlengjum séreignarleiðina til að vernda heimilin Vilhjálmur Hilmarsson Skoðun Skortur á serótónín Gunnar Dan Wiium Skoðun Ég vil ekki þennan veruleika Hólmfríður Ásta Hjaltadóttir Skoðun Álit Einhverfupaunksins um ABA meðferð og kennslu á Íslandi Sigrún Ósk Stefánsdóttir Skoðun Halldór 21.09.2024 Halldór
Í síðustu viku fréttist af innrás lögreglu - nú í Austurríki - í enn einn barnaklámhringinn sem náði vítt um veröld. Líka til Íslands. Hjá Interpol er geymd hálf milljón klámmynda með börnum sem allar hafa verið teknar úr fórum þeirra sem una sér við að sjá börnum misþyrmt. Því miður bera glæpamenn afbrigðilegar hneigðir sjaldan utan á sér, flestir líta út fyrir að vera fullkomlega eðlilegir. Aldrei er reyndar talað um konur sem þjást af barnagirnd, svo yfirleitt hljóta þetta að vera karlar. Að óreyndu hefði maður ímyndað sér svona einn eða tvo ljóta og lævíslega perverta innan um allt venjulega fólkið en miðað við upplýsingar úr Kompási er hér á landi fjöldinn allur af áhugamönnum um kynlíf með börnum. Hvort vandamálið fari vaxandi er ekki vitað, en það væri þarft rannsóknarverkefni. Öfgar eða sinnuleysi eru einhvers konar mælikvarðar á þroska samfélags. Hér sitja barnaníðingar inni í mesta lagi í fáein ár, virðast sjaldnast fá eftirmeðferð og geta svo tekið til við fyrri iðju um leið og þeir sleppa út, jafnvel enn í umsjá yfirvalda. Það bendir til sinnuleysis. Sagt er að fælingarmáttur langrar fangelsisvistar sé lítill og því skili takmörkuðum árangri að lengja refsingar. Því til sönnunar er stundum bent á háa glæpatíðni í Bandaríkjunum þrátt fyrir langa fangelsisdóma þar í landi; lítil frétt frá Kaliforníu segir að nýlega hafi barnaníðingur verið dæmdur í 800 ára tugthúsvist. Svo langur dómur ber auðvitað öfgunum vitni, en í honum felst að minnsta kosti yfirlýsing um að þjóðfélagið samþykki ekki kynferðisglæpi gegn börnum. Að sá sem níðist á barni sé ekki velkominn í samfélag siðaðra og verði varanlega tekinn úr umferð. Hvorki öfgar eða sinnuleysi bera þjóðfélagi gott vitni, en skýrari afstaða í dómum sem fjalla um misnotkun barna þarf að koma til. Alls kyns ofbeldi sem þrífst í skúmaskotum gegn þeim sem síst skyldi er ekki einkamál þeirra sem að koma, vakandi samfélag fólks passar hvað annars börn.Við þurfum virkari umræðu um ábyrgð okkar allra, klámvæðingu og mikilvægi þess að hafa skoðanir á því sem skiptir máli. Það þarf heilt þorp til að ala upp barn. Þórhildur Elín Elínardóttir
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun
Samrýmist það samfélagslegri ábyrgð ef fyrirtæki þitt er aðili að Viðskiptaráði? Andri Snær Magnason Skoðun